Alle inzendingen over Zwijgen hult zich in

Ieder waarde werd een ding, iedere zin die ons toekwam in zandkorrels opgegaan, toen de vloed onverhoeds aanviel ieder woord dat werd gewogen ontoegankelijk, tot eigen gebied verklaart elk verzwegen woord, als het bloed niet stolt en de klank zich niet bewust wordt in het zwijgen, hult zich in kwetsbaarheid.…

hult en van de vlieg dit antwoord kreeg jouw woorden klinken nogal kil maar dat zal ik van je pikken en als je nog wat eten wil zou ik die eerst maar inslikken mijn smaak is misschien niet zo puur maar ik heb nog wel fatsoen ik volg alleen maar mijn natuur en daar kan ik niets aan doen…

Alles hult zich in zwijgen Is sterker dan de strijd De pen die vonkensproeiend in het witte blad doet nijgen Het zoete teken van de tijd…

lief slachtoffer vaak moet jij veel energie verspillen om erkenning te krijgen oh wat een strijd de dader blijft ontkennen hanteert ook het recht soms aangaande het zwijgen laat dit een troost voor jou zijn mensen zij die een gebed opdragen naar de heilige hoge Rechter houd moed dappere vechter de dader hult zich in…

Ze is getraind in zwijgen. Ze zegt geen woord niets uit haar te krijgen. Ze zegt niks, laat alles toe ze zegt niks, hij wordt het moe de zwijgzaamheid is bijna tastbaar ze zegt niks al was 't maar het feit dat ze getraind is om te zwijgen iemand zal haar toch aan het praten moeten krijgen?…

De morgen vult zich in leegte Niets is meer hetzelfde Stilte hult zich in zwijgen Een ijskoude nevel sluiert De zon lijkt in zwart opgelost Niets is meer hetzelfde Ogen vullen zich in tranen Het afscheid van een verleden De morgen vult zich in leegte Niets is meer hetzelfde Lichamen die niet meer passen In een samenzijn van liefdeskleuren…

Een plotse mist hult elke hoek in een gewaad pakt ook de zon in…

Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag Met ogen als spiegels het hart als liefde Geweten als een 'weten' bereik je het doel Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag…

Wolkendons hult vóór ons lucht Vormenpracht vult een klein gedachtenrijk als het mijne…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Dan moet u hem niet verlagen de thermostaat, de kou zal u belagen De vorst hult zich in flarden mist en vlagen ik hoop dat u jenever kunt verdragen!...…

Soms zijn confrontaties, complete hordes die " genomen" moeten worden, vaak lijkt het beter, de ogen te sluiten, de oren op non- actief te zetten, vooraleer men de mond opent en gezegdes uit, die beter gemeden kunnen worden, want al is de waarheid nog zo snel...... een confrontatie achterhaalt haar wel!…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Mond, poppenkop op naakte stok boven een handbewogen zee Weet dat als je spelen slinkt dat zwijgen ook in 't hart verzinkt.…

terwijl de maan geen bloemen mist en in storm haar helderste gezicht vertoont, hult een zaaltje zich in het halfdonker voor een dramatisch stuk met lichte spot.…

Nog sluimert melancholie in haar nevelbed of romantiek hult zich in dwarrelende winterpret De donkerte staakt zijn verzet tegen plaagstootjes van licht en aarzelend tovert de wereld zich een nieuw gezicht…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Sorry, Verder zwijg je... Zwijg jezelf met woorden stil. In stilte Onbereikbaar Voor; Mijn liefde,woede, angst en zelfs voor mijn geduld. Sorry is het grote woord Waar jij je steeds in hult. Sorry als ik schreeuw om aandacht. Sorry als ik zonder tranen Om wat we waren, hadden, huil Sorry zelfs voor een lief gebaar.…

waar de invallende nacht mij in dromen hult de adem van het duister onhoorbaar wordt smeek ik de dood genadig te wezen in die laatste dans naar eeuwigheid laat ik mijn tranen toekomst wezen die eens gehuild zacht is vergaan…

Verschijnselen: gedraagt zich als een nar, de saaie sukkel hult zich in oranje, hij wil een pruik en allerhande franje, al duurt het nog zes maanden tot Qatar. We zullen het steeds vaker gadeslaan: het apenpakkenvirus komt eraan.…

(Aura III, tevens slot) Jouw reactie toen, was zo- wel be- als onbevre- digend naar tevre- denheid daar jij je in stilzwij- gen hult ontevreden echter door immer sto- rende pe- danterie…

Zo graag zou ik een antwoord krijgen waarin je even warmte legt, maar jij hult je zo graag in zwijgen of in een woord dat weinig zegt, maar ik heb het daar moeilijk mee, dat zou je toch wel moeten weten - zo lang bevaren we de zee dat ik je nooit meer kan vergeten; de zee van leven en vertrouwen, de zee van vriendschap en geduld; we leerden…

wolken die drijven aan een lucht zo blauw de wind hult zich in zwijgen waar ze aarzelde of ze spreken zou de zon die zo vroeg begon verjaagt enigszins de kou deed haar best al wat ze kon maar toch klamp ik me vast warm me intens gelukkig alleen aan jou ik ben jouw aapie en jij die van mij we zij elkaars ballast en toch ook elkaars slaapie…

woorden reiken niet ver genoeg om de warmte te vangen die mij weer stralen doet als ik denk aan verleden tijd mijn ogen strelen stiekem je hart in de hoop dat jij de herinneringen evenveel koestert en mij voor even in de warmte hult…

Wees gewillig en buig Bezie uw gezicht in de stroom Schroomt u niet te kreunen Laat u tranen de vrije loop En zo u tot inkeer gekomen Ervoer de pijn in geleden tijd Berust dan in hetgeen gaat komen En hult u verder in eenzaamheid…

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…

ik keek graag naar boven soms sloeg mijn hoofd op hol regelmatig verkeerde het in hoge wolken nog kijk ik graag naar boven net als het hoofd zich graag in wolken hult dat kan zolang jij me vasthoudt zodat ik niet struikel en val…

Ik dacht opeens na 't scheren aan Van Gaal Die hult zich niet in vlas- of kinnebaard Voor tatoeages is hij te bejaard Spreekt net als Koeman ronde, cleane taal Niet glad, is ook voor één gat niet te vangen Blaast kaak, maar zonder ruig haar op z'n wangen…

als de nacht haar deken spreidt mij hult in zachte dromen waar een ster in nevelen schijnt mij liefde wil beloven zal een zucht uit het niets een schreeuw van verlangen de beklemming doorbreken groeien in mijn hart waar rust in mijn dromen de belofte van een ster zal verschijnen in stilte als een zucht uit het niets…