Alle inzendingen over aanbidder

Ze heeft haar aanbidder aan de lijn ...…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

Zachtjes in mijzelf ben ik een heidense ridder of een antiheld roep ik luid dat ik niet geloof in al die poespas en dat zingen Zachtjes in mijzelf ben ik een stille aanbidder van het wonderbaarlijke mooie dat in mijn vizier verschijnt, tot de meest eenvoudige dingen…

Haar wimpers die mij steeds beademen met windvlagen zenden zij mij over de aarde haar lippen die mij voeden met dromen van het mooiste het zoetste haar lach overstemt elk verlangen en elk doel haar gevoel onbewust sterk mijn gevoel door haar beperkt kwetsbaar op mijn plek volg ik elke glimp die ik van haar kan zien de stille aanbidder…

Je Lach als blikseminslag je gezicht het zonlicht je vormen als visuele woorden je ogen als een pad naar mijn hart mijn woorden zonder effect geen woord genoeg impact de omschrijving slechts een omlijsting als een deken zo warmt de gedachte aan haar armen voor haar dit verlangen oneindig het gevoel als ik haar in mij oproep ik…

mijn golven beuken tegen weerbarstige rots keer op keer probeer ik haar te bewegen een baken in zee dat branding ontlokt aan het stromend getij zij is alleen durft eenzaam te zijn zonder pijn geen aanbidders of vrienden die enkel zichzelf bedienen van haar aanwezigheid jij hoeft niet te breken wil je alleen laten weten…

Toch heeft hij veel aanbidders in onze maatschappij, die vast in hem geloven, men haalt hem er steeds bij. De sprookjes die men ons vertelt vanuit regeringshoek, komen van mijn kabouter, voor hem gesneden koek. Met hem bij ons is het zo fijn en als ik hem soms mis, dan doet hij zeker in Den Haag werken der duisternis. Efeze 5:11…

jij hebt ze betoverd veroverd met ogen en lach maar jouw entourage bracht slechts een eerste voorspel van liefde vingers handen en jouw armen dirigeerden de speelse dromen die zij aan haar stemmingen gaf waarin aanbidders naamloze liefde zagen iedereen kent mijn muze in haar bewegen dansen op kleur in het haar even raken…

dichter bij jou leggen zwijgende jaren opnieuw en opnieuw mijn geheimen bloot als aarzelende gebaren fluisterende dromen hoopvolle illusie te veel en te groot ijdel het mysterie van prille aanbidders handen te gretig woorden te loos toewijding te duister met vage beloften duister de doelen aandacht te broos onaf steeds het raadsel…

vroeg een schilder naar het maken van zijn zelfportret wat hem daarbij het meest bewoog hij liet een spiegel zien maar ook zijn leven wat zou een dichter doen al kijkende zichzelf beschrijven of louter zich van prototypes gaan voorzien zoals gepassioneerd verteller dromer, filosoof of troubadour misschien wel humorist, een realist aanbidder…

Aanbidders van de zomerzonneschijn Het hitteweeralarm, maakt dat u boos Maakt u zich druk om wat er waarlijk loos Is tussen Mainz en Koblenz op de Rijn?…

Tussen 476 en 1453 gesitueerd Daar lagen de middeleeuwen niet zo verkeerd, De tijd van romantiek en liefde waar mannen namen in bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij…

‘Keizer van het prachtig Rijk van Insulinde dat zich slingert als een gordel van smaragd om den evenaar, hoor aan toch deze klacht er wordt gekneveld in Lebak, ondervinden dertig miljoen onderdanen in den blinde aangepakt door aanbidders van de macht mishandeld in Uw naam en niets verzacht hun lot, noch God noch Gij, twee dikke vrinden…

Waarom heb ik geen duizend aanbidders om me heen? Is er dan niemand die van me houdt? En die me als geen ander vertrouwd..? Waarom ziet niemand me staan? Maar ja, ik lijk zelfs onaantrekkelijk in het licht van de maan! Is er dan geen enkele jongen die met me wil? Geef maar een gil..…

Het suist stil moedig verder, in eigen manifestatie ervan, jij die mij onbewust roept, als nog verborgen aanbidder. Uit jouw denken, mijn woorden, uit mijn 'zijn', jouw passie, wonderlijke magische kleuren, trekken éénheid aan koorden.…

Satanische wezens slaan met een dikke hamer op mijn allang uitgeholde kop, God, ontferm U over mijn dierbaren, duw dit springgetij terug, haal alle onheil uit deze roulatie, ook al vecht ik als een volleerde ridder, ik sta met lege handen rondom dit noodlot en ook al ben ik Uw meest trouwe aanbidder, geen smeekgebed drukt de wrange feiten,…

Zie daar, de eerste lentebonestaken Waar de messias splinterwoorden goot Waar verba en parole ralaraken Daar sterft elk couperiaans een kortedood Ik lees een bladzij in de mobaridder Zijn paard geeft hij op heuvels zand de sporen De momfermol schiet wortel, haar aanbidder Danst met catrijn en huppelt naar de toren Rood wordt zijn kop…

Je beweegt je wulps en geil tegen de pas gewassen ramen Je aanbidders lopen met bosjes rond je kent niet eens hun namen Verder dan een vluchtig contact zal het voor jou nooit komen Is dit nu dan echt voor jou het uitkomen van je dromen?…

plunderen van haar geschonken schatten de eindeloos zinloze vervuiling van haar ‘ons’ gegeven paradijs de mens rilt beeft hoopt bidt boos onwetend angstig gelovend tot God die in het bloed van onschuld zijn handen wast onschuld van verloren mensen van het gouden kalf van het eigen ik van de macht van het niets van hebzuchtige aanbidders…

een gezellige stoere Germaan hoopvol kijkt het hele gezin naar de kleine spar die trots glimt in het kleine vertrek waar licht kringelt en schaduw danst de frisse groene takken beloven voorspoed en vruchtbaarheid voor het komende jaar een ieder doet zich tegoed aan gedroogde appels en groenten heilzame voeding in 't barre getij de aanbidders…

kletswijf in het trapportaal, de fetisjist, de bewerker van staal, de kattenmepster, de commensaal, de kelner, de grafittivandaal, de verzamelaar van foldermateriaal, de pantoffelheld, de kanibaal, de bezoeker van een goklokaal, de drugsverslaafde, de schrijver van een proces-verbaal, de kruidenier, de aanrichter van een bachanaal, oom agent, de aanbidder…

Wie was haar koele ridder, in stilte haar aanbidder, liefde eiste z'n zware tol, groot verlangen passievol. Vele eenzame jaren later.. daar aan het stille water, zong zij haar mooiste lied, over haar immense verdriet.…

Door een mistig laagland vol aanbidders trekt de moordenaar naar het liefdesfront, onder luid applaus van literaire ridders. Daar, onder die zwalkende lantaarn, staan Mulisch, Kopland en vriend Vinkenoog; het is een intocht tussen grote dienaren die Roel van Es postuum bedroog.…