Alle inzendingen over achterhoofd

Gekleurde regen drupt monotoon op herftstig blad zwaartekracht bindt zich. De kippen trappen wel eens op hun kuikens maar nooit uit woede. De vrouwen weven de tapijten, waar vele mannen overlopen. Daklozen in hun doos het lijkt of mijn doos nog veel kleiner is. Komende dagen van nevel, de zon vergeten staan we machteloos?…

Verlangend naar jou tel ik de sterren terwijl ik op je wacht En in mijn achterhoofd een voornemen voor het komende jaar jou te vergeten Niet één traan vergieten Om wat ooit was……

soms laat het raam licht door dat er gisteren ook al was te hooi en te gras op een onbepaalde plek in het achterhoofd, ergens achtergelaten zonder bericht in buurlanden ruikt het naar thuis en thuis lonken de buurlanden overal zijn wijkende wolken maar nergens is een hemel blauwer dan in gedachte aan mijn vroegste dagen…

- In je achterhoofd weet je er gaat gevaar schuil in de wolken, op de grond toch vlieg je door -en geniet-…

Soms komt het niet uit je hand omdat het eigenlijk al vast ligt in je achterhoofd Cirkel je rond die impasse zodat alleen een wonder uitkomst bieden kan Maar daar moet je eerst wel in geloven…

Ik wil best met je praten, graag zelfs maar ik wil ook dat je luistert Ik ben geen hol vat en jij ook niet dus communiceren: zenden en ontvangen uitwisselen zodat onze inhoud indaalt En ontvang je teveel, geef dat dan aan dan vervolgen we ons gesprek later; jij laat indalen wat je hebt gehoord ik haal uit mijn 'dal' wat ik heb gezegd…

Toch het gevoel blijft maar komen Houdt maar vast en laat niet los Het blijft maar in mijn achterhoofd zoemen Met als gevolg, leegte en een complete chaos Eens achterhaal ik de waarheid Waarom het moest gebeuren Dan pas neem ik van jou afscheid En kan ik het verlies goedkeuren…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

Maar in haar achterhoofd dacht ze ...................... dinsdag ruilen. :)…

Daar kwam weer een nieuw object waar hij zich aan laven kon even uitdagend als toen hij zijn carrière begon woorden van de leermeesters in wie hij altijd had geloofd vastgepind in zijn achterhoofd zijn eigen pijn diep verborgen kon hij zo indirect verzorgen de zieken keken hem naar de ogen en hij ging meer en meer in zichzelf geloven…

Er klonk op een namiddag in april Luid als een donderoordeel van de kansel Een ongenadig ouderwets pak ransel: Gebrul van rake klappen en gegil Voor 't bloedend achterhoofd kreeg hij, de dader Flink op z'n lazer van z'n eigen vader…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd, ook al zei ik dat vroeger tegen mijn kroost, die het klakkeloos aannamen. Maar ik kijk naar voren, en zie dus niet, wat er achter me gebeurd. Dat is maar goed ook, want teveel achter je om kijken, is ongezond!…

De verblindende intensiteit van haar blik verbergt het prijskaartje in haar achterhoofd. Vleiend paait ze met de veelbelovende rondingen van haar soepel lijf. Dat aaibaar is, maar lusteloos in bed en elk orgasme berekent tot de laatste geile gil.…

De hersenspinsels spinnen daarboven in mijn hoofd en zijn aan het verzinnen waarin ik heb geloofd wat ik hier neer zou schrijven Terwijl ik heb beloofd een schrijver toch te blijven daar in mijn achterhoofd Gedachten worden woorden, verschijnen op papier; totdat jullie het horen tot zolang blijf ik hier.…

Beprijst En wanhopig weggezet De prijskaartjes zijn geschud Maar verkeerd verdeeld Onder het mom van Op hoop van zegen Als beste getest Niet tevreden Liever geen geld terug Dagenlang zwom ik in die nonsense Dit draagt niemand meer Dit kledingstuk Mijn leven in de opruiming En toen ik wegliep voelde ik Vanuit mijn achterhoofd Haar…

Het ergste dat een mens kan overkomen, is nèt de metro missen na het hatelijke DINGDONG schuiven deuren toe, toch zijn er mensen die tussen beide komen - met alle macht houden jongens ze open een mollige dame mazzelt naar binnen een tengere jongen werpt zich iets te laat in de strijd en valt op zijn achterhoofd het perron gilt ervan…

ogen ten hemel wakker worden op de grond pijnlijk achterhoofd het hoge noorden langs de lange weg erheen steeds weer wat nieuws recessie - een mooi lang woord voor eb en de strandjutters olympische spelen beklimming tibet-china beslist op kanon doen maar niet praten over de rode loper staatsbezoek struikelt…

ik zal proosten morgen met jou in mijn achterhoofd op al je leugens en dat ik ze heb geloofd ik zal mijn glas heffen op alle liefde die je zo gemakkelijk gaf op het koren dat ik scheidde net op tijd nog van het kaf op dat ik snel maar mag vergeten waar je mij mee hebt geraakt op de voornemens van anderen ik heb ze dit jaar niet gemaakt…

Je bent ver weg maar toch dichtbij Altijd al zo geweest Stiekem in mijn achterhoofd Je geloofde me niet toen ik dat zei...…

niets komt uit niets geen steen werpt zich op water zoekt rivierbedding en dijken steunen tegen klamme lucht het vliegtuig bedenkt zich nooit snelt zonder omhaal zijn witte strepen vooruit het doel is waar men een stem vindt die roept en galmt in dreunende magen en knarsende achterhoofden zodat men wel iets denkt te horen maar nooit…

Als je leven aanvoelt en aanziet als een wilde woeste overwoekerde tuin en je in je achterhoofd blijft horen: “I never promise you a rosegarden” zou je kunnen overwegen te gaan wieden, harken en het 'vuil' te verbranden!…

Ken je het gevoel dat men zich omdraait en jij, hebt geen ogen in je achterhoofd Ken je dat verschijnsel wat ook mij overkwam, ken jij dat ook? En soms zie je niemand, hoe je ook kijkt en spiedt, soms zie je wel iemand, maar die persoon ken je dan niet?…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor. Vroeger werd verzucht: 'K wou dat 't bedtijd was Eindelijk rust in huis Met de andere dan opnieuw.... Hetzelfde als de dag ervoor Maar voor geen GOUD had ik Het willen missen.…

In welke mate bent u echt met me als u woont in mijn achterhoofd durf ik niet uit te leggen waarom als u mij toestaat, in droomwereld of werkelijkheid reizen we samen naar de stilte als rebellen in verloren land met dwazen die onze zielen niet geloven ik zal u mijn mooi aangelegde tuin met madeliefjes en vogels in de bomen laten…

Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze put met Helder water dat Het geweten heeft Gereinigd van Bandieten Leugenaars en schurken die 't Verdriet van de waarheid In hun achterhoofd…

Maar 'k val niet op mijn achterhoofd, ik houd de kop erbij. Dat komt dan door mijn neus, die steek ik ergens in. Nee, ik heb hem niet gestoten. Men wrijft er wel iets onder. Of soms ook nog er in . Ik bijt wat op de tanden, en wrijf wat vaker in mijn handen.…

Bij de buren klinken groetende geluiden in uitgelaten vorm met de jeugdige spiraal zonder dure slotsom langs oprotpremie, geen mishandeling voor ontnuchtering ze weten wil waar dat vandaan komen goed voor mag zijn schijnt mijn bevestiging overeenkomstig haar lenigende kijk op het wereldbeeld in het achterhoofd.…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

Als twijfel je vijand is geworden en je onterecht iemand niet vertrouwt waar is dan je hoop gebleven de vaste rots waar je op bouwt Wanneer je twijfelt aan je eigen ik en angstig schuw je uren slijt met in je achterhoofd dat duiveltje dat je influistert ; je bent hem kwijt Wat heeft vertrouwen dan voor zin als je niet meer in jezelf of…