Alle inzendingen over afdak

onder het afdak hangt een oude wastobbe met koolmeesnestje…

Onder het afdak van jouw borsten schuil ik fijn tegen de regen.…

Donderstraal met hemels water langs haar lippen en haar schouders. Druppelend als tranen op de dag dat zij haar vader liet. Bloemen die langs paarden gaan en dochters die met zonen vrijen. De poederdoos nog in de tas gelaten en de tas, blind, in de bus gezet. Vlam, zucht, sigaret.…

gedachtes van inzicht ondergedompeld in overdadigheid binnen flinterdunne marges in verwarde beeldtaal als ik beter wist zou ik verstommen waarneembaar in een afgedekt perspectief afdak tegen beter weten in…

Een bierbuik, dé vakantiezorg van mannen Het afdak dat ontbloot de aandacht vangt Hoewel er goed gereedschap onder hangt Komt er weer niets terecht van al hun plannen Straks op dat strand met al die strakke lijven; Ze kunnen het weer op hun buik gaan schrijven.…

Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op weg naar ‘t station en passeerde de marinier met een verfomfaaide meid in de hal van het centraal trof ik…

de poesjes ze kruipen kopjesschuddend vanonder het lage afdak duikelen de ochtend in wassen zich in het tere zonlicht ze besluipen vroege merels en maken jacht op vlinders die uit koers zijn geraakt oeverloos en vlak hun wereld kent geen verborgen geheimen ze gehoorzamen braafjes het voorouderlijk instinct plegen geen overspel…

De raapsteeltjes en de noten koop ik bij de kabouters de rest wordt bezorgd onder het groene afdak Niet dat ik veel nodig heb lood en goud zijn maar wensen misschien een geluk in andermans ogen liever woon ik warm in tevredenheid een schoon nest van mezelf bewezen degelijk zo oud is het buiten heerst chaos en de avond verkilt…

stond ik in mijn regenjasje afzijdig van de rest, dromend in een plas starend, terwijl anderen schuilden onder afdaken ik zag tientallen bellen in het water en ze spatten allemaal uiteen zou mijn vader de komende dagen eens niet stomdronken thuiskomen?…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

ik hou van mensen die blijven, zei hij, we stonden samen onder het afdak te turen naar het kantwerk van de winterbomen en door zijn woorden had ik moeite om weg te gaan hij voerde me door de geschonden lanen van zijn jeugd, langs vergane boomgaarden, nabij tere beken, voor een gesloopt huis hield hij halt en keek heimelijk door het venster…

Laudermarke het vlakke boerenland op korte afstand van de grens afgelegen een kruising van wegen gemetselde opstand een afdak, huis daarin Jezus aan het kruis om stil te staan voor een gebed auto aan de kant gezet een bosje bloemen, kaars een wens die leeft aan hem die onze zonden vergeeft in heel Westerwolde de enige plaats waar zo'n…

Het lekt, het afdak lekt, het lijkt verdacht veel op een waterklok in volle werking die tijd in druppels uitgeeft deze nacht en elke spat betekent een beperking. Dit is geen dak, dit is wat lossig riet, een loofhut schielijk naast mijn deur verrezen, een tabernakel voor het oerverdriet: de boom ten val, zo zal het weldra wezen.…

Tot ik ze aanblaas met mijn adem: hun vuurstorm ontneemt dan verterend elk afdak - elk huis zijn beschutting.…

Op de keien spettert water in de regenton geklater onder het afdak staat er kabouter in zijn natte jas. Want die regen blijft maar stromen mag hij even binnen komen ? dit had niemand kunnen dromen dacht dat het een sprookje was.…

celloconcert hotelbed nachtkastje vegetatie generatie ratio emotie evolutie revolutie ovulatie irrigatie irritatie bodemcultuur bodemverzakking biezen pakken stropdassen strikken wildplassen transcendent cederhout houtrot bot vangen zang kunsten vertonen tonen zingen zongen kerkklokken gongen zeeduivel luifel buiskap Roodkapje afdak…

rondgewrongen tressen, als Een tros van donkerte in de hals Gedrukt, en aan de slapen glad; Zoals gij in de schaduw zat, Gewiegeld in het weke licht Dat neerzonk om uw zacht gezicht, De gladde sarong om het slank En golvig lichaam, en uw rank Gebaar daarboven, en in 't rond Het zonlicht, plassende op de grond, Onder het afdak…

passeren mocht steeds het volle hart te stelen wist de altijd stoïcijns geduldige wachter was in het najaar nog in vol ornaat reusachtig in ruisend groen gestoken tot de wind hem machtig stormend niet alleen al zijn bladeren ontnam maar ook zijn takken zo ver strekte dat het houten hart scheuren ging waar de stam zich groots vertakte tot afdak…

Ik liet Llew staan onder een afdak aan de oever van de rivier op een bok en op de badrand, weerloos, kansloos tegen de jarige speer van Gronw; llew viel en vloog als adelaar ten hemel. Ik beleefde warme nachten met mijn minnaar Gronw, maar het noodlot trof ons.…