Alle inzendingen over afzetten

"Je moet die zorg van je afzetten!" sprak de zuster streng tot mij nou, dat hielp ik kreeg er nog een zorg bij!…

De Rijdende Afzetting Rijdende Afzettingen zijn er voor de veiligheid, vandaar dat ik dit gedicht wil opdragen aan 3VO (voorheen VVN). Om dit gedicht te kunnen maken heb ik 2 week meegereden op een Rijdende Afzettingswagen. Rijdende afzettingen zie ik vaak Dat is, omdat ik zelf de straten maak.…

En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…

we zetten af en alles verdwijnt in de verte reislustig water zee goede reis tegen alles afzetten ver verder de leegheid tegemoet…

Als ik de radio afzet wordt in de keuken de stilte zowat vloeibaar. Stiller nog dan buiten, je hoort de wind niet noch vogels fluiten. Ik sta omzwachteld met de grote stilte één.…

vervallen muren, strijdt de dag in de hengsels van de tijd, gefixeerd in bevroren regen want als de vorst z’n kroon afzet, bevriest de dood slechts een ogenblik, verkiest alleen zijn duistere wegen, natuur is in gebed.…

Marcel zocht plezier bij Annet Een handige callgirl uit Petten Ze hield haar praktijk in een flat Daar heeft hij zich af laten zetten Annet gaf Marcel zijn plezier Al dacht zij reeds aan zijn biljetten Een honderdje in een kwartier Hij heeft zich daar af laten zetten Plezier bij Annet en Marcel Hij raakte verstrikt in haar netten Zijn…

Mijn masker voor jou ik moet het maar eens afzetten dan zie je waar mijn tranen vandaan komen.…

Sinds ik dit weet heb ik goed opgelet, dat ik vóórdat ik kus m'n hoed afzet.…

onder een eucalyptusboom in de basaltwoestijn wachtte ik op regen een wachten in niets dan het zand en het trage afzetten van een slang tussen al die zwarte stenen dacht ik aan mijn moeder en aan het kind dat zij in het graf in haar armen houdt ik proefde zoute tranen ik voelde het branden van de genadeloze zon ik wachtte op…

een dijk van een kerel die tegen zichzelf opslaat robuust als afzetting vaak ligt het anders met soortgenoten welke losbreken spuwend in het gelaat van de mensheid zie jij zijn déjà vu’s in flasbackdijken ? herken je die zware storm?…

van buiten komt het en omvademt ons zoals een ongeziene hallucinogene mist die ademtocht na ademtocht zich afzet, condenseert en druipsteen vormt totdat een samenstel ontstaat dat als vanzelf de plaatsen kiest waarheen gehoorzaam onze allersnelste voeten gaan tot ze ijkoud en dan van marmer zijn. -------------------------------…

zie ons struikelen in de stroming hoe fel onze armen kleuren tegen het blauw van het water hoe ze het lef hebben zo uitbundig te durven dansen op de wegen van -alles, maar niet dit- grauw maakt de omgeving afzetten tegen ons, of wij met onze felle kleuren tekenen er dwars door.…

Altijd wist hij dat hij vliegen kon: een kleine afzet en de grond liet los. Aanvankelijk vloog hij dan zo laag dat één voet nog de vloer kon raken maar snel werd elke torenspits punt van geloof en ieder mens versimpelde tot plat ovaal.…

Toch geef ik alleen mezelf de schuld Want op het einde Moet ik zélf het masker afzetten…

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het lederen lijk uit het veen, beteugeld, de niet gesprongen sprong van het fossiele paard, men ontdekt een slang: loze komma wervels, het magere gebeente echter, de hoeven te leeg voor het machtige afzetten in het niets, het ontbreken van vleugels, de hoef die het gras niet meer raakt.…

ik kende de bruggen met hun snelstromend flitsend water waar hun schaduw met diepzwarte woorden riep om te duiken mee te gaan in de fuiken der verlokking van het niet meer bestaan nog restte de kou en een twijfelachtige afzet bang voor de pijn van contact in de klap die het water echt brak en de brug verdween…

Zeg eens eerlijk Heb jij ooit een kikker in het water zien springen zonder afzet van de kant of een blad, of iets anders is hoe jij tussen mijn lakens ver- zeilde, opgestoken mijn binnenhaven ver- kende Geloof mij maar Al de eerste muggenlarf van miljoenen jaren geleden had het plan mij te steken net op dat ene plekje op mijn rug natuurlijk…

er werd iets weggeslagen toen ze plots haar hoed afzette zonder wimpers die als schaduw tussen ogen vielen was de andere kant niet mooi hoewel verpakt in lieve woorden fluisterde bedrieglijk vals wat hoop in de breedband van de rand stak een blikken knoop, ze stond haar goed totdat – ineens - de middag korter bleek en ik verloren…

me blijven afzetten tegen deze vleugelloze werkelijkheid of aanvaarden dat mijn wereld geen vleugels meer heeft en desondanks nog best de moeite waard kan zijn? zeg maar niets, ik weet het antwoord al...…

onder het vlasdoek tussen schouder- en schaambeen telt zij trouw haar ribben voor het slapen gaan ze weet dat iemand het vingerspel hiernaast te drogen legt hoe diep gebukt de nerven van de vloer meebewogen mooier is Solange wanneer zij bij dageraad haar hoofd afzet op zoek naar sokkels in mat wit gras Gedicht uit de Bloemlezing, Zoals…

voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat is leven wanneer het zich afzet…

het stukje zon maakte de sprong weer goed de overkant jouw hand de lach waar alles mee begon had de aanloop niet goed voorbereid slecht weer de tegenwind maakte de afzet zeer onzeker we oogden beiden bleker het stukje zon kwam in je ogen om mij een goede landing te beloven op de grond was er jouw warme lach toen ik weer…

ik kende de afgrond in afzet en wist het langdurig zweven zag het trillen en beven van opwaartse druk langs scherpe stukken rots voelde het eerste scheurend contact van huid als het rode bloed spat sneller werden rotaties in het hallucinerend eenparig versneld gaan zwart overheerste in afgesneden lucht op mijn laatste fatale…

je bent geen plaat die ik kan kopen, draaien of afzetten wanneer ik wil Gelukkig maar: want platen slijten, vergrijzen en verbleken en worden snel onzuiver en beduimeld.... Het is bij jou als bij goede muziek, die inspireert en onrustig maakt elke keer weer..............!…

De mens is een wild dier in een kudde, een groep die zich organiseert om getemd te worden maar het valt niet mee om de systemen goed te krijgen Er zijn onverwachte effecten of knellende eisen Niemand is verantwoordelijk Leiders afzetten, dictators vermoorden maakt niet uit Het volk gedoogt de opvolger Er is hulp nodig Van buitenaf…

je wees ik keek langs je blik over zee zag en profile in je gefocuste blik de schrik van het moment voelde spanning in je hand zag voeten bewegen in hun diepe indruk op het strand bij de afzet van leven in rood keerde het tij de noodhulp was al dichtbij flarden van stemmen in zwaaien uit reddende vesten nog bleven woorden…

Soms lijkt het wel of ik gisteren nog knikkerde mijn eigen fiets uit ballorigheid de sloot in flikkerde Soms lijkt het wel of ik gisteren nog belletje trok appels pikte uit de boomgaard de klepel stilhing van de klok Soms lijkt het wel of ik gisteren nog zwemmen leerde mij afzette tegen alle regels en me overal vanaf keerde Soms lijkt…

Er hangt een halo rond de maan vannacht laat ik een traan morgen is alles anders dan zal ik mijn mannetje staan Soms voel ik een diepgaand spijt voor wat ik niet heb gedaan maar dat is allemaal voorbij morgen zal ik mijn mannetje staan Ik zal mijn masker afzetten en spijkers met koppen slaan, de stoute schoenen aantrekken en voortaan…

De strijdende man kan z'n wapentuig niet meer afzetten: een glimlach beantwoordt hij met een van oorlog doordrenkte blik; liefde weerspiegelt de dood; leven apathie.…