Alle inzendingen over angst schrik stil overwinteren spieren polsslag hart lammen herstel harmonie natuurlijk

verschoten hartslag bevroren spieren verlammen verkrampen angstdromen bekomen zinsneden ontnomen stamelen seizoenen kussen uitrusten finale beleefd schrik verweerd keelkloppingen stil worden natuurlijk herstel harmonisch spel vriend'lijk verbinden wonderen besproeien kiemen kruiden smaken geschillen overwinteren overwinnen…

Gouden geruchten gaan uit uw ogen; 'k hoor het breken van uw hart en uw polsslag diep-bewogen door de smart; de avond huivert wijl het kil is; aan uw wimper beeft een traan; Och, hoe de avond zwijgt en stil is en vol maan.…

De natuur is guur en echt striemend knoploos net als jaren terug voelen dagen uitgerekt kerst- achtig in hart en hoofd al versierde hulstkrans.…

, in een niet doorbloed verhaal, tot ik jou ontmoette in gewone taal, wat aansprak, zette ik de lichaamssappen op een kier, aderen stroomden weer licht in zuivere zuurstof aangeboden, het doorbrak de sleur, het onbuigzame hart masseert tot een levendige spier, de teneur van een rustige polsslag, z’n oorsprong vindt in elk verliefd gedicht…

Nieuwsgierig als ik ben, sta ik nu toch eventjes stil, bij onze collega die vandaag, de OK in ging. Belangstellend als ik ben: hoop ik met heel mijn hart: dat ZIJN hart, weer functioneert zoals het hoort...hopend dat hij komende week, weet dat we aan hem dachten. Succes met je herstel Wim.…

hoe vloeien angsten uit bevroren lichamen? hoe pompen harten de gejaagdheid uit lijf en leden? hoe bannen bange hoofden demonen uit oren en ogen? hoe spannen spieren samen tegen spinsels in de kop? bezwijken we voor de Elfenkoning die ons lokt naar de andere zijde?…

De schrik slaat je steeds weer om het hart. Maar elk jaar vind je toch steeds weer zo'n blauwe envelop op de deurmat. Je weet je moet betalen dat is jouw burgerplicht. Maar toch bij het openen volgt onwillekeurig die schrikreactie met een zuur gezicht. Je handen lijken te trillen en je wordt iets rood in het gezicht.…

Mijn ogen naar binnen Mijn hart kloppend heen en weer Mijn gedachten knetterend van angst Wat begon met een schrik Veranderde in grote angst Die zachtjes met zijn schaduw achter mij aan liep Elk moment op de dag keek ik heen en weer, Want het doet mij toch echt zo zeer Dat die angst mij van binnen beheerst En op een mooie zonnige dag…

het vuurstenen kiezeltje rolde verbaasd over de grijze tegels hobbelde nog even viel stil in de goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al…

die nog warm beschut met ons zal overwinteren het voorjaar gaat ervaren als begin van eindeloze jaren…

Oh voor degene die streeft naar harmonie Is het hart soms zo onverzadigbaar Het leven oneindig vervuld met mogelijkheden Maar het onmogelijke in alle plekken aldaar Geeft toch niet zo om onzin-drift Vliegt weg op de vleugels van de wind Oh de ziel zo ongenaakbaar vervliegend Het inwendig kloppende hart van een kind De mogendheid tot liefhebben…

geest die ontspoort in eindigheid, gesloten door de realiteit te beliegen, zich te laten wegen, menigmaal ten onrechte gedacht maar te laat, te veel verwacht, ten leste maar gezwegen, waarin herstel niet werd geheeld, schrik wakker, knieën knikken, gedachten vervliegen waar de stakker dreigt te stikken, tijd om de broosheid van verbeelde…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

kan mij niet schikken in tal van klein plaatsen ben bang om te schrikken wat doen we daaraan we werken in stappen eerst licht en dan zwaar trotseren de angsten proberen…het is waar het kopje moet denken dat het hart wel zal durven verse gerustheid te schenken zo claustrofobie bij de… lurven…

Angst voor alles, zelfs angst voor de 'schrik'. Leven als een muisje, heel alleen,..., zoals ik.…

(opgedragen aan Eckhart Tolle) Ga zitten en wees stil nu. Voel je wezen – je ademen, het stromen uit je hart. Je bent niet wat je denkt – en niet apart van al wat is. De breuklijn is genezen en al wat ongekend is, niet te leren - : de wijsheid die je vinden wilt - zit in je.…

Ik wandel op een bospad trap op een tak krak ik schrik wanhopig ontwend aan natuur.…

De lamme en de blinde gaan op stap – De lamme op zijn vriend zijn nek gezeten. Dan, bij het strand – laat plots de blinde weten: “Mijn God, wat zijn die meiden hier toch knap. Ik ben wel blind, maar ik ben lang niet gek, Ik zie wel niks maar voel het in mijn nek.”…

Een kale tuinbank bergt de stervende herfst op in een winters huis.…

grauw, grijs klaar voor de start naar een zonnig paradijs een laatste maal foerageren de reis wordt zwaar jong en oud spreiden hun veren mooie taferelen met heftige geluiden wie gaat er bevelen op naar het zuiden…

bitter is de smaak in mijn mond terwijl ik toch van zoete dankbaarheid zou moeten getuigen niets wordt met zoveel zuur overgoten als de weg naar overgave die door weerzin is gesloten ik zoek dan maar de bladeren bij elkaar weet dat ook hun kleur in de aarde sterft maar terwijl ik naar de vergankelijkheid staar zal in die…

speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind naar de boodschapper te kijken die zonder voorbehoud je de toekomst wijst door transparante deuren waarvoor geen toegangsbewijs is vereist, scheiding opgelost tussen onrecht en vrijblijvendheid, herkenbaar in een oogopslag op een ochtend, het zoetste uur van overwintering…

sla de lakens om je heen besta in een tweede huid kan de nazomer zich herhalen? -al herfstig terugbladerend kan een leeftijd zich verjongen mag een toekomst bevriezen? waarom blijft mist hangen geurend naar zachte aarde? verdwaal in geschiedenis vergeet een deken van tijd soms slaan de uren over is het vandaag al gisteren eerder…

speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind naar de boodschapper te kijken die zonder voorbehoud je de toekomst wijst door transparante deuren waarvoor geen toegangsbewijs is vereist, scheiding opgelost tussen onrecht en vrijblijvendheid, herkenbaar in een oogopslag op een ochtend, het zoetste uur van overwintering…

Dag lieve man, je warmt mijn dag al in de ochtend gevoelvol en attent wat zou ik dromen van de ideale vent ik heb je lief, je raakt de juiste snaar muziek in mijn gemoed en in de ruimte van stil verlangen heerlijke wisselstroom van het hart viool en orkest in harmonie nooit eerder die hemelse symfonie…

ik heb in het boek van mijn tweede leven een stukje mogen lezen nog beven mijn handen van schrik slaat de angst mij om het gehavende hart het is leven en tijds- bepalend apart van de ene dag op de andere lijk je een wrak nee mijn hart is niet gebroken maar de uiterste houdbaarheid is door talloze bestralingen voortijdig…

het verdriet dat in je ogen brandt de blijdschap waar je van straalt de schrik van de angst het rode van de liefde mijn gevoel niet te beschrijven…

waar is tussen de spieren en het vlees ergens nog de ziel misschien is de ziel wel verzonnen helaas niet de spieren en het vlees ik had iets anders willen zeggen het bloeden van mijn hart om maar iets te noemen, lied op de radio…

Ik sta hier in herfstkleur maar bij jou voel ik lente het zuiden de warmte het ontwaken van licht Opkomende zon jouw stralen de sterkte aantrekkingskracht van een zonnig gewicht Ik ga overwinteren in dat speciale gevoel straks op reis naar jou door ijskoude streken Mijn enige doel is ons samenzijn Ik vraag je natuurlijk mee…

een zacht gevoel overdondert wanneer ik even in gedachten zweef door de koelte van een lentebries lijkt mijn geest voor jou gevangen dolend als een lamme zak dwaal ik in een doolhof rond maar kan jou nergens vinden mijn hart verandert in een tranendal…