Alle inzendingen over arabesken

Een vlucht spreeuwen arabesken in de lucht modder op de grond…

sierlijke arabesken in eindeloos azuur... hun aura ademt eeuwige schoonheid...…

op eigen wijze deelt het kustlicht de nacht in zolang het opvalt bij opkomend tij werden tekens uitgewist indrukken bleven de vuurtoren schetst arabesken op de muur maar is zo haastig -------------------------- Leporello van Gerrit Westerveld…

Ferme droombezorger kwam een gondel vol nachtelijke arabesken aan haar schenken Immense bonte vlinders hielden wake aan houten baldakijnen van het hemelbed Witte linnen lakens ontvingen het blijk van mijn genegenheid met een tere zucht…

Ga rustig door geplaveide wegen te buldozeren ga door je zicht te verminderen tot het nulpunt te wervelen in arabeske nevelspiralen tussen gebroken sterren ga rustig door gebroken glas te vervangen door zevenhonderdvijftig milliliter inhoud Ik zal niet meer langs de zijlijn staan.…

sierlijk schreef hij in tijdloze schoonheid arabesken aan de ijlblauwe lucht zijn valvlucht was doorzichtig als glas een lichtschittering dook in het gras in kortdurend vleugelgeweld was het laatste oordeel snel geveld zwaar en bedachtzaam wiekte hij weg in een overwinningscadans met de prooi in zijn bek…

Er klonk een lied Vreemd maar mooi Gezongen alleen voor jou Arabesken van een verloren wereld Bloemen in de nacht Engel in aquamarijn, bloeiende roos vergeet het licht niet warmer zoeter dan duizend honingbronnen Vergeet het water niet, helderder verdroomder dan de meren van je ziel…

Was het een kunstnaar die voor 't eerst verzon Zo tot een kroon, een arabesk, te spreiden Lichte en veerkrachtge stengels, guld in zon? Of is elk ding dat zorgvol en bescheiden De mens goed voor zijn doel vervaardgen kon, Schoon geen 't vermoedt, Schoonheid voor alle tijden?…

We dronken de Montilla wijn tot in de late uren, in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord. Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien; morsige toeristen, het mooie dal en bovendien het hunkeren naar gisteren, het vervagen van de geest, het droevige beseffen dat iets voor altijd is geweest.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

hier stort het ribgewelf in het dwarsschip zinkt die grote aardewerken kruik is een pedaalemmer met rozetten, arabesken en niksnuttige ornamenten traag trekt het sfumato uit haar ogen heldere sferen die alles onthullen het stucwerk haalde ik gisteren al van haar lijf – ze was al wat lijk toen taille douce heette ik haar ze was een…

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…

Uw leden zijn uit bleek ivoor gesneden, Uw voetjes zijn nog vlugger dan der hinde, Uw rode lippen zijn als arabesken, Die een fijn kunstenaar kleurde op witte zij... Uw haren zijn elastisch en zij blinken Gelijk in sterrelicht het loof der wilgen, En uw borstjes: twee satijnen appels, Die blozen in het vers bedauwde gras...…

Aan de voet van de berg in de tempel in de rotstuin harkt een monnik rituele arabesken. Saffraankleurig is zijn kleed, een eiland, in een zee van verstening. Minuscule mossen rond een dwergeik in zwart- en goudgelakte schaal: kalligrafisch concentraat van leven, gespeend van elke overvloed behalve tijd.…

Van de Berg muziek: Arabesken, Dubussy; Etudes (1 vroege, 1 late), Chopin; Sonate in F (Allegro, Cappato, Acai Allegro),Mozart; Ballade, Dubussy.…

." Maar, zo ik voor mijn venster zit en werk, En, in de lijst van 't raam mij veld en zwerk Verrukken door hun machtig schilderij, - De madelieven flikkren in de wei, Zwaluwen slieren arabesken snel Van wolk naar wolk, uiteen vouwt de kapel 't Mystiek wonder van zijn tekenschrift, Met diamant, op saffier gegrift, - Dan beeft mijn vinger…

Slopend ritme in het klooster Wakend door de nacht, naar 't rooster Haat en nijd - een moordpartij Wat is vluchtiger, vroeg hij, Dan buitenkant die niet beklijft, Als uiterlijke vorm niet blijft Vaak zag hij frater William's hand Bedekt met stof van de schrifturen Verse inkt van het verguldsel Van gracieuze arabesken In beeldrijke…

Sneller, lichter dan de lichtste en snelste tonen huplen zij… Op ’t arpeggio van de vedel tekenen zij, die tovertonen, Arabesken, - glijdend, glibberend, gletsend…als een zucht…voorbij……