Alle inzendingen over azen

af te dragen Beunhazen azen azen azende aasgieren eten alles op Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen kwijlen zoet maar het gaat om de poet Beunhazen azen azen in het bordeel en in de kerk hun machinerie is zeer sterk Overal azen azen de beunhazen terwijl zij psalmen lazen ging de kogel door de kerk…

woorden spelen hun spel duikelen in golven verstromen de gevolgen in kuivende vloed maar op het strand wacht het verstaan als het schuim is weggeblazen naakt de kale waarheid snel zonder azen in vier kleuren spelen dame en de heer hun nellenspel en roemt boertien het mes snijdt fel door hoge golven ja ze spelen goed stranden…

wanneer wolven zich groeperen als dwazen azen op een prooi om te overleven vertelt ’t geheim binnen ’t geheim mij dat deze wereld veel te onzeker is om me bloot te geven…

Een doedelzakspeler uit Cazen zat ook op een plekkie te azen, het liefst op de Dam, maar toen hij daar kwam moest hij dus de aftocht weer blazen.…

zit niet te azen op een fout in de taal een knik in een gesprek hou dan je bek maar luister eens echt naar wat je hoort of leest het is niet de kortzichtigheid van je hersenpan maar het niet gebruiken van…

De nacht biedt bescherming tegen mijn verdorven zucht zielloos, zonder leven kraaien azen reeds op wat nog zijn zal een ploeg spit om wat is traag, schoorvoetend, delvend wordt het onverbiddelijke voltrokken.…

Herhaaldelijk de grandeur het geluk eerst niet uitlegt te azen op repercussies onder ongenaakbare voorvallen; op een grote dag een brave Hendrik herinneringen opzegt, zonder enige houvast kort na middernacht kaarten gevallen.…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…

Oranje heeft geen bondscoach, wel een lek -een woord dat past bij onze achterhoede die zwakker was dan ieder al vermoedde- Wie azen op de vrijgekomen plek? Louis & Co? Ook onze Foppe kan! Een tip: probeer Ferrier & Koppejan…

Kasparov toont opnieuw zijn meesterschap We zien hem op de presidentsstoel azen En daarom heel hoog van de toren blazen Maar als pion moet hij steeds stap voor stap Dus snel vooruit zit er voor hem niet in Dat kan helaas alleen een koningin…

De bitcoin wordt gebruikt door criminelen Ze wassen wit, staan nimmer in het rood Ze azen allen op de zilvervloot en uit hun kelen hoort men goudkoorts kwelen Stap er toch in, zolang uw hebzucht drijft en blijf erin, totdat u erin blijft!…

het regent nu maar in de warme zon zie ik je staan oogt blikken die het rood weerkaatsen nee het is geen schrikken wij weten al de azen je opent me ik stamp het licht van alle plassen dicht met rode laarsjes aan jij laat me gaan in spelen als een kind alleen jouw liefde droogt mijn blonde haar…

vrijt zijn donkere blik nacht brengt zachte anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht versluiert lust geeft ruimte en rust voor een teder gedragen alleen donker laat de beesten los die azen…

de lippen spannen zich nog een keer samen trachten achter mijn gesloten deur de aftocht te blazen ik wilde nog nog een laatste eer beramen maar de diepe klank, tergend langzaam klimmend, blijkt al zwart van kleur in de verte hoor ik jou op zijn echo azen met amen in zijn geur…

kale nekken strekken zich voorbij wat wenselijk is ze azen op de kruimels in een blikken zonder blozen dat niet menselijk is ze vreten de restanten uit het marginaal krijsen schuttingwoorden maken hels kabaal in hun meer dan uitgekauwde taal ze verklauwen vederlicht hun prooi behalve hun excreten vinden ze niets mooi zij zijn…

kale nekken strekken zich voorbij wat wenselijk is ze azen op de kruimels in een blikken zonder blozen dat niet menselijk is ze vreten de restanten uit het marginaal krijsen schuttingwoorden maken hels kabaal in hun uitgekauwde taal ze verklauwen vederlicht hun prooi behalve hun excreten vinden ze niets mooi zij zijn de enige poëten…

Tijden nemen mij mee in hun stroom zacht laat ik me drijven tussen oeverloos lijden en stroomversnellingen van feest gestaag glijden de oevers mij onttrekkend aan het oog der vogels die azen op mijn hart langs water dat mijn brein ontwart en aan het eind der stroom beland in eindeloze zee vermenigvuldigd met gelijken dansen wij verheugd…

altijd is er de massaliteit die broeit waar anonimiteit de kiem is voor kwaadaardig verzet alleen stilte en het persoonlijk gebed laat onze weerstand komen tegen de dwazen die op wereldmacht azen zwarte schapen worden als eerste geliquideerd omdat zij de kudde met onrust omgeven in hun niet gemanipuleerd leven nog steeds restten…

jij was de vlinder ik het net wist je kleuren later pas de geuren waar jij op viel in het zomers bloemenbed heb je niet gevangen jij streek neer rustte en bleef hangen vleugels nog gespreid de warmte van de zon kon je toen langzaam kwijt jouw toekomst vraagt geen net en grote mazen jouw vrijheid kan en mag gewoon op liefde azen…

ik heb je hand niet laten harten in het kaarten reiken tranen in je stem konden mij voor even niet bereiken in de dossiers herkenden zij en jij tal van gelijken jouw eerlijkheid is troef en godzijdank nog overal te ijken speel geen haast in het kaartspel van de azen geven breekt te vaak de glazen loop met opgeheven kin de grote…

dagen kantelen in schemering verlengen schaduwen om nachten minder zwart te geven en zichzelf langer te verwennen met het licht dieren wisselen van leven en gaan rusten uit het zicht van opkomst tot aan ondergang ben jij de tijger die al loerend loopt te azen op dat grijze ogenblik wanneer de prooi ontspannen is omdat de nacht…

rotsen kleuren tijd water overvalt de traagheid van ravijnen winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht…

rotsen kleuren tijd water overvalt de traagheid van ravijnen, winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht, vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven…

zijn handen omklemmen de foto van een bloemenkind met minirok het lange haar golvend naar omlaag vertelt van de dromen die ze had een meisje van amper zestien jaar bonzend hart vol onbestemde vragen ongedwongen laat ze hartstocht razen van hen die slechts op liefde azen smal gebouwd omkleed met leren jas zoeken haar dromende ogen vol verlangen…

'En nu muziek, daar staat de grammofoon, een dodenmars, dat ben je zo gewoon, als je op straat loopt en daar loopt te azen.' - Geen treurmars speel ik zonder eerbetoon. - Hij schonk mij in; wij stootten met de glazen. 'Kies nu de naald uit', riep ik in extase.…

Bedreven stevenend op de thermiek Door een bries kwiek voortgestuwd Mediteert hij als het ware laconiek Op wat hem onzichtbaar aanduwt En geen kik die zijn blik niet betrapt Zoals mijn kippen die voor galg en rad Scharrelen in het grasland onverkapt Waarop hij zit te azen als een kat En moeiteloos zwenkend,draaiend Achtjes makend zonder…

met donkere blik in de nacht brengen anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt, uitstel is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht sluiert geen lust geeft ruimte en rust voor een teder gedragen donker laat de beesten los ze azen…

het is nog ochtend vroeg of nachtelijk laat als ik jou schrijf over lege gedachten uitgesponnen of nog in heipalen die huishouden op brakke grond het is op de scheiding van een tijdsidee dat denken de versnelling vergeet of weigert of juist niet om naar zijn eerste dan wel achteruit te springen immers handelen…

Uitgemergeld schonkig vee vindt slechts gebarsten aarde waar zich de bron bevond Donkere dorstende ogen zien de geblakerde leegte op de plek waar zij zich laafden Gelaten door stofnevels omgeven treuren ze bij elkaar Het zwakste dier zakt door zijn hoeven zijgt snuivend neer Gekrijs vult de stilte in de dorre lucht Gieren azen…

van ons broodje paling naar broodjes witvis aan stalletjes overgaan aalscholvers zagen er geen brood in dus restte bij uitdunning van paling steeds giftiger ook in hun gonaden vertrekken of van de honger verrekken senioren stelden keihard onder jeremiade dat hun naam doorging voor bestaansbewijs eenmaal overtuigd tot menuverschraling azen…