Alle inzendingen over bagage

Daar zoek ik weleens tussen sleetse koffers, reistassen en andere bagage het schooltasje terug. De eerste verte. Hoe ik dat doe? Ik leg me op de grond en vouw me op tot een pakketje. Verloren maar vrij om te gaan als de maan zich schurkt tegen de havenkade. ---------------------------------------- uit: 'Tussen hemel en aarde', 2002.…

Ik heb mijn jas maar uitgetrokken zij spande lood om mijn schouders En knoop voor knoop heb ik ontketend wat in het keurslijf gevangen zat Ik heb mijn jas maar uitgetrokken nu ben ik naakt maar zoveel lichter…

De bagage van mijn leven, draag ik mee in mijn ziel. De momenten waarop ik overeind ben gebleven, de plaatsen waar ik viel. Mijn bagage wil ik soms bekijken. Ik draai de stukken om en om. Met de kennis van nu, zou ik dingen ontwijken, ervaring vormt een stukje rijkdom. Achterom kijken heeft geen zin. De toekomst begint vandaag.…

Al dat gesjouw met veel te veel bagage, per land weer een verschillend percentage van fooien – nee, er is geen lol meer aan. Voor foto’s kijken heb ik geen geduld, ik moet ze nog steeds in een album plakken. Er zijn drie schoenendozen mee gevuld.…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

praten is moeilijker dan zwijgen onze woorden duiken onder in een smeltkroes zijn niet langer van elkaar te onderscheiden geruisloos pakken we het dode verleden in vullen we kleurloze koffers met bittere bagage sluiten ze voorgoed in vergeefsheid…

haar donkere ogen waar komt al die duisternis vandaan in zwarte gaten kun je verdwijnen, zegt ze maar soms verzinken ze in jou je voelt ze op de bodem van je hart ze zijn warm en koud als brandend ijs heb jij bloed aan je handen, vraagt ze dat weet ik niet, maar zeker is: niemand reist naar de sterren zonder de dood van een mens in zijn bagage…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

uw bagage - reizigers in de doodstrein na de explosie…

Geven geef mensen bagage en geen rugzakje Leven!…

bezit is bagage een rugzak vol pijn en waar je ook heen gaat het zal er steeds zijn…

Het heeft te maken met beleving Hoe je je voelt, waaraan je denkt Het zijn de prikkels van omgeving Dat wat je raakt en tijd aan schenkt Het zijn ook wel van die momenten Die jou doen struikelen op je pad Onsterfelijk beeld, vergeelde prenten Filmdozen vol, soms meer dan dat Wat je pad kruist, stuurt jouw stemming Van heel uitbundig…

Rond Schiphol zijn er niet zoveel attracties. Gelukkig is er eentje bij gekomen, steeds langer worden de bezoekersstromen en ronduit enthousiast zijn de reacties. Je vindt in heel de regio niets toffers: Museum van de Zestienduizend Koffers.…

Loopt doelloos Door de straten Van de stad Op weg naar Nergens met Onderweg een Kop koffie in De pastorie Waar hij zijn Vrienden van de Straat twee maal Daags ontmoet Om daarna verder Te gaan naar Nergens, verder Op zoek naar Zichzelf die hij Onderweg is kwijtgeraakt Hij weet immers zelf Niet meer wie hij is…

de stal is open kom maar nederig binnen en kniel voor het kind laat je bagage buiten proef in stilte de eenvoud .…

Een Bagage. Voor onderweg. Buitenaards. Een vrouw. Alleen. Sigaret Een nieuw Lied.…

uw bagage - reiziger in de doods trein na de explosie dragend de keten van kain en de oerknal huilend de hoek om een bom op bali de volgende in mijn voortuin de laatste op mekka…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

alles was grijs hij heeft gewacht heeft iemand hem gezien hij is verdwenen zonder bagage niemand heeft hem gezien de zon wendde zich af van de inktzwarte aarde van wie was het koffer op het perron niemand keek achterom…

Vierhonderd slapen daar met hun bagage. Mijn auto slaapt bij ons in de garage.…

Wat omvat je bagage? Nog veel te veel te veel. Check je grote beslissing... Praktisch ben je verlicht. Want jij vertrouwt je Maat. Sluit nu maar je koffer.…

Mag je rusten zonder krukken Zonder bagage of gesprek? Mag je zijn zonder een afspraak Zonder doel of tijdslimiet? En mag je grote dingen denken Zonder dat iemand hier dat ziet?…

deze aarde behoort niet meer bij mij alhoewel ik eraan geloven moet alles draaft aan mij voorbij zij overstromen doet vroeg op neem ik in mijn mond terug naar werkelijkheid slapeloosheid kosteloos put het uit bagage draaiend door de ochtendstond…

Ben ik het nu wel, Of toch gewoon niet - Ik weet het niet meer, Weet niet welke gedaante die In mij rondwaart Nog het meest overeenkomt Met hem die ik vroeger Zonder enige terughoudendheid Ik Durfde te noemen - Er wonen zoveel identiteiten In mij, nu, die samen in een Meedogenloos spel verwikkeld zijn, Dat ik het zicht op…

koortsachtig in toom verbeten lippen verstrakt tot dunne strepen niet wijkende nagels boren zich in onze handpalmen het zwijgzame verleden ingepakt in koffers met uitgesproken bagage op de granieten vloer…

wat onopgemerkt bleef leeft in stilte onder de wolkenzoen in het land van jouw heimwee geen schurken die de boel bedriegen of eenzame goden, het noodlot in de hand geen krant met leugens over liefde of een acteur op een zonnig strand met slechts de zon als gezelschap nu de liefde geluidloos is in alles overstemmend zwijgen jouw stille bagage…

Reizigster zonder bagage Dat meisje, die dochter, die jonge vrouw zij is gegaan in deze herfst, zij was nog lang niet uitgesproken, er werd geklopt de deur ging open, tijd om weg te gaan Zij blijft in de herinnering, keert altijd terug in een droom om weer te komen en te gaan Zo scheiden zich soms de wegen van bestaan worden een ballon gedragen…

''Vergeet uw bagage niet' maar ik, reis licht, als een zwerver zonder bagage, van het fysieke soort. Ik voel de vreemde weemoed van voorbijgaande huizen, waar mensen die je nooit zult kennen, die parallel jouw leven leiden, met andere verhalen, in andere uren en dagen.…

op weg naar het morgenland reist het verleden met ons mee evolutie als bagage de nodige brandstof voor onderweg van dolend en dwalend zoekend naar het pad naar onderscheidend en verkennend de schaduw omarmend verwondering bevrijdend onze reis naar het licht…

het striemt, knelt en schrijnt vertwijfeld zet ze thee doet ze de was, gaat ze naar de wc krakkemikkige knie, bandage volgelopen enkels, ellendige bagage oud en wijs gerimpeld en grijs weet ze dat de pijn niet meer verdwijnt…