Alle inzendingen over baleinen

beter dodijnen dan saggerijnig lijnen laat je lieverd je wiegen in baleinen je navel masseren bij het spelletje sjoel je wordt geschaakt als mat voor open doel…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

zie de zachte lijnen ook het voorverpakt in erotiserende baleinen maar jij bent naturel daar waar ik jouw benen zachtjes boog in eindeloos hoog speelden jouw tenen met de mijne ken jouw zachte curven maar durf niet te dromen hoe vaak ik ooit met jou zal komen je lijnen zijn zo onvoorspelbaar onverwacht mijn koffer staat gepakt…

zij ligt verloren op het verdronken land zoekend naar sporen van de zee op het strand de baleinen snijden zinledig diep een dodelijke staart geeft de laatste zwiep met brak water spuugt uit het middenrif een lijfeigen Jonas op het klif verdwaalde een walvis op de vloedrand als een zeewaardige verwant zoekend en sporend van…

het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. en zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid.…

Geef je verlegen niet onverholen bloot laat haar sluiks een voetje schuiven nonchalant een kootje kluiven verbijsterd rusten in je schoot Schenk haar krullen, laat haar lokken waarachter ze een blozen schuilt en slechts een oogopslag verruilt voor `t vergelijken van twee sokken Plooi haar lippen nipt zo een avondsarong valt als balein…

voor ons kantelde een zwarte paraplu sprong even op en viel dan weer neer de baleinen staken als gebroken benen door het doek heen, ze kermde zonder te bloeden, klapte tegen een hoge muur en bleef roerloos liggen in het lome licht was het een zij..…

centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf zich niet meer wil laten bespeuren misschien wordt het tijd dat ik onderschrijf dat geen balein…

waar ’t land zich schier tot eiland tongt en bunkers kaal uit duinen zweren wieken zich stralen door de nacht als dorsers die de polders scheren grauwend uit zwarte duisternis hoor ‘k schepen en baleinen hoornen weergalmend in d’onmeetlijkheid van trage lankmoedige tonen bundels priemen door mist en zwerk klauwen verloren, blind…

de jaren hebben ons gevouwen langs vroeger onzichtbare lijnen die ooit als sterke baleinen ons als een front bij elkaar hebben gehouden wij presenteerden familie en kracht door generaties met straffe hand groot gebracht vrijheid en welvaart gaven aan eigen zinnen ruimte zonder bevoogding in samen beginnen we zagen dorpen verworden…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ---------------------------------- uit: 'Nieuwe gedichten',1999.…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ----------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2000.…

op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen Over de brengers van vaak slechte tijding Zoals verkondigd in de Heilige Schrift Ze zagen traan al en balein…

Gesneden boegbeeld van een trots galjoen, de borsten monter vooruit klapperende zeilen als de jurken van de hoeren aan de Taag hun keurs omhooggeduwd met buigzame walvis baleinen Zij stoppen zilvergeld in de spleet van een offerkist dankbaar buigt het negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe…

drijft onder spiegelscherven die vreemd opbollen rond haar kop waar één neusgat gaapt zij niest een stoompluim op haar longen nemen een verse hap voeden het lauwe bloed rondgepompt door die homp een hart van een halve ton dan duikt zij lang en diep want boven vindt zij niets de rugvin - even zichtbaar - snijdt het klotsend sop baleinen…

hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing de roes van het gevaar dan zweefzwemmen we bijeen tot een scheefvertakte ster de cirkel die drie tellen duurt een handgreep verlost het doek opgevouwen in een rugzak hanglijnen trekken de baleinen…

hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing de roes van het gevaar dan zweefzwemmen we bijeen tot een scheefvertakte ster de cirkel die drie tellen duurt een handgreep verlost het doek opgevouwen in een rugzak hanglijnen trekken de baleinen…

Ooit lees 'k in tijd de vrouwen uit mijn leven dansend met baleinen vingervlug weg Ooit lees 'k opgekropte woede die 'k daarna raket-vlug lanceer Vanbinnen bij mij zit woede beheersbare boosheid ongetemd een godvergeten gramschap die pas gaat liggen als luiken voorgoed sluiten Lang ken ik hun pijn en zij mijn wrevel die wegebt en weer…

waarde zijn de fabels van je pijn, glad van adel en ruw van bolster schijn jij voor het liefdesspel het wonder te zijn dat voor de mens moet vrezen jij dier, zonder oren herken je toch de branding waar het licht in ’t zonneval jouw ogen zacht bevallen van kiem tot oesterkind getooid met helm van kalk en lijm het weekdier zonder graat of balein…