Netgedichten

netgedicht (nr. 8.468):

blauwe vinvis

deze kolos lijkt slank op volle zee

zij drijft onder spiegelscherven
die vreemd opbollen rond haar kop
waar één neusgat gaapt
zij niest een stoompluim op

haar longen nemen een verse hap
voeden het lauwe bloed
rondgepompt door die homp
een hart van een halve ton

dan duikt zij lang en diep
want boven vindt zij niets

de rugvin - even zichtbaar -
snijdt het klotsend sop

baleinen in haar bek
zeven het fijne groen
garnalen met krieuwelpootjes
spoelt ze naar binnen

haar maag is een bruisbad

ze houdt van de dubbele reis

in winters trekt ze naar de tropen
in zomers strijkt ze langs pakijs

zij weet niet dat zij de grootste is
en toch zo verteerd door honger
naar vet dat ons moet dienen