Alle inzendingen over begin je pas in de n

de opdracht was: schrijf ‘n klein gedicht ik begin net pas en doe de deur al dicht…

hier 'n pas om te passen mevrouw en hier 'n pas om te plassen mevrouw dit is 'n pas om te eten mevrouw anders nog iets wat u weten wou hier is 'n pas om rijden meneer en hier 'n pas om te bevrijden meneer dit is 'n pas om te vergrijzen meneer graag tot ziens tot de volgende keer hier is 'n pas om te bewegen jongeman en hier 'n pas voor…

Verdomme waarom ontmoet ik je nu pas op dat scherm, dat koude glas Jij bent 't de tekst die ik las op dat scherm dat koude glas trillend tast ik de toetsen kneet iedere zin dat scherm dat koude glas 'n begin…

En nu ik afscheid heb genomen van de taal die jij toen sprak, nu pas begin ik te begrijpen wat ik toen in jouw ogen las.…

neem dat gevlinder bij de spijsvertering je bent er mooi klaar mee lieve hemel bewaar me let eens op de dames met teer gevoelsleven veel liefde te vergeven die krijten 't weer uit de eerste heeft er één tegen Allerzielen zie je de laatsten erg laat aan de rups gegaan geven doorgaans vrij baan aan de fluwelen dagpauwoog de vrouw…

Omhelsdejou,...teder maar bevend Reeds vanaf het begin voelde je toch m'n allerliefste m'n eindeloze zoektocht naar jou toen kwam eindelijk JIJ... Kuste vurig,... m'n vochtige lippen Steeds weer...VANAF HET BEGIN…

Ik heb een groot geheim Dat doet mij echt veel pijn. Met niemand kan ik dit delen Dus blijf ik maar mooi weer spelen. Jongens doen mij niets Niet over praten over zo iets. Van meisjes krijg in een warm gevoel Maar wie snapt wat ik bedoel. Stil luister ik naar alle meiden gesprekken Wat kunnen mij die jongens nou verrekken. Mijn hart…

ligt in het verleden daardoor ben ik van de ondergang gered Rennen, springen, huppelen is nog te vroeg dit is pas het nieuwe begin en ik heb nog veel hindernissen voor de boeg…

ingevuld ( opgevuld) kan worden Want; Het is er niet meer De tijd kan niet meer teruggedraaid worden De daden kunnen niet meer ongedaan worden Je mist iets pas.......als het er niet meer is!…

Einde aan onzekerheid Over het enige zekere Begin van een heldere nacht Of eeuwige afwezigheid De nazorg van ‘n geboren begin Zijnde Het pad naar De waarborg van ‘n dovend einde Bij het laatste bewustzijn ’n Late overpeinzing ’n Finale retorische vraag: Met hoeveel Tederheid Liefde En levenszin Besteedden we De kostbaar opgebaarde…

Eens toen de dagen over de riviertong lagen lang en wazig onder de macht van leed kwam stralend de boot onder de herfstbrug gevaren en ik zat bang voor het licht in mijn schaduw jij hebt zorgend de boot aan de kade gemeerd bekommerd mijn twijfel mijn angst genegeerd en je hand hielp me mee op de loopbrug en het licht waarin duizenden…

Uw lach van vroeger stil vervaagd sinds vader u alleen in ‘t leven liet. Uw stem van zoveel liedjes van weleer, van lieverlede ook wat brozer. Een zorg, maar ook een troost voor u: moemoe te zijn van zoveel telgen Een troost die gij ons hebt gegeven: ons schoonste have, kostbaarste bezit, ons leven.…

Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Ik kam mijn haar, versier het met een frutsel en denk terug aan wat de jongen zei tussen de pubers voor de buurtsuper, opnieuw ontroert het mij. "Mevrouw, ik ken u niet maar vind u nu al aardig en wat u in uw haar draagt vind ik ook heel chique". Zijn ogen twinkelden die dag de kleuren van mijn frutsel en met een licht geluksgevoel…

De dagen beginnen gelukkig weer te lengen m'n postbode blijft nog trouw post brengen Geen kaartje van vrienden, die heb ik niet niets van familie, alleen.. tot m'n verdriet Met fermheid doorgeduwd gaat 't ploffend vallen alweer zo'n aanmaning, beland op hoop van allen In 't begin zo af en toe, nog welkomend gerinkel of 'n bezorger voor…

"Wie z'n dag begin met een 'spreukie' of een 'gedichie' die geef z'n dag zin" Opgedragen aan alle Mokummers voor het respecteren van hun dialect!…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

Op vakantie in Duitsland doen mijn man en ik om de 2 jaar Berlijn aan lopende op de ‘Unter den Linden’ van Oost naar West Berlijn raak ik bevangen door de zo verkregen verenigde vrede van de Duitslanden en haar hoofdstad Berlijn maar nog meer van de nog zo gewenste vredes voor de zovele nog lopende conflicten in zovele werelddelen de tranen…

en degene die dansen, beginnen te dansen degenen die huilen beginnen ook en ik hoor een stem die roept kan iemand die hongerig is zijn eten delen stilt het zijn honger als hij het weinige geeft wat hij heeft wees verbroken brood geschonken wijn breek de muren van je bodemloze honger want alle mensen zullen zeelui zijn tot de zee hen zal…

Wat? Vrijheid...? Dat ik om me heen mag schoppen, Dat ik beweeg en toch onzichtbaar blijf, En zelf mag weten wat ik denk en schrijf, Me uiten kan en niets hoef op te kroppen. Ik provoceer, bespot, hits op en stook, Want je beledigd voelen, dat mag ook.…

Hij roert z'n staart 'n zonnig begin met volle terrassen Halverwege een pijnlijk verrassen wind niet in toom en koud de stroom uit 'het Hoge Noorden' Vorst.... laat z'n baard ....weer staan.…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Door alle drukte van dit aards bestaan, van werken, overleven, praten, eten, was ik totaal m'n snelsonnet vergeten! Nu komt het er met wat vertraging aan. Ik voel me een scholier die zit te balen, omdat ik nu 'een briefje moet gaan halen'.…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

Er was eens een meisje in Leiden waar ik een sonnet aan wou wijden, maar ’t zat er niet in want na dit begin was ’n limerick niet te vermijden.…

, die anders spreken begin van mooie goede 'daadjes!…

elke horeca Club Nyx, last but not least, Heaven & Hell We blijven mooi in bed the day before Een sleep-in als begin van ons protest De Nacht die onze droge kelen lest Die zetten wij in 't weekend op z'n kop!…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten.…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…