Alle inzendingen over berken

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

Een nobele kruin van halfedel filigraan van bevend koolstof aan een grijsgrauwe hemel de wind ervan aangedaan…

Die blank en slank van stam en fijn van blâren door ieder windje uw zekerheid voelt mindren, gij zijt de teerste van de grote kindren, die duistere aarde aan 't lokkend licht kon baren. Maar lenig zijt gij en de zware stormen, die trotser bomen kracht te machtig vond, gij draagt ze buigend en op schraalste grond kan uw bescheidenheid…

(In Memoriam Gilbert) gesneden uit goed hout het moet een berk geweest zijn slordig gevlekt weliswaar doch aan bast herkenbaar wit het gebladerte ook in grijze lucht lichtvoetig, te kwetsbaar om de zon niet door te laten de man die vocht met taal totdat het speelgoed werd dompteur van cijfers en wetten als waren het zijn geliefde…

Een berk in december rekent niet op mededogen.…

Ik zie de zon het blad verzilveren, van de ranke, slanke berk, achterin mijn tuin. Die ranke, slanke berk waarin een zwarte merel, melodieus, zijn eeuwenoude lied vervolgt, als een rhapsode.…

hoe breekbaar de glans van spiegelende berken in de waterplas…

het summum van wit een met sneeuw bedekte berk het kan niet mooier…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

De berk kijkt me aan met een goddelijke blik -- van milde ogen.…

Eendrachtig werken dennen en berken samen om bos te mengen.…

Ontsproten zwammen zitten op stam van een berk stervende schoonheid…

De prille ochtend strooit een vluchtig coloriet de berken dansen…

Eendrachtig werken dennen en berken samen om bos te mengen.…

Grijsgrauwe hemel veelkleurige chrysanten kale ruwe berk…

Was ik een ekster dan huppelde ik misschien ook onder een berk wat kan huppelen mooi zijn voor iemand die het zich merkt…

Zwartwit geflakker berken schrikken zich zilver een ekster vliegt op…

Een berk vol kleuren: dagpauwogen bedekken klapwiekend zijn stam.…

Torenhoog een berk ernaast even hoog een spar wie in wiens schaduw…

Drie gouden berken glanzen bij zonsondergang; zacht verdwijnt hun wit.…

Had ik een foto moeten nemen van de witte berk die oplicht in de exact halve maan Had ik als de zachte eekhoornharen, het penseel van de Japanse meester moeten zoeken naar die verlichting de berk, de maan zo gesneden, de wind de lange takken met berkenbladeren Net als de wolf had ik vanaf een bepaald punt moeten laten horen waar ik ben…

Eén berk, in het opene tussen de sparren, Als een volk om zijn koning het bos om die berk, De zon en de wind in de takken, de schaduwen Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk.…

nazomeransicht Een berk buigt tegen beter weten in als weduwe der schaduwen verdonkert zo de glazen die halfvol op de tafel het parmantige kristallen lijf omhoog trachten te houden tevergeefs is alles wat de schijn doet zien. Een berk ligt op haar knie?…

diep in het Oblast nog honderd en twee werst in de trojka doorheen geschilferde berken snerpende wind zweept ons voort door het kale bos Chlynov nog ver maar dat bestaat niet meer ook de Vjatka zal ophouden met stromen alles verdwenen zelfs vadertje vorst weet dat de lente komt en de berken weer de Vorovskogo Ulitsa zullen…

hij is van haar het is scheepsrecht geen schip te zien ze voelt het anker de berken wiegen het zijn haar golven geen weeën meer er is geen zee…

ik hou van zilverwitte,ranke berken wuivend op de gouden heuveltoppen van de kalmthoutse hei, maar afgeknotte berken in de residentiële tuinen daar kan ik toch echt niet bij. maar nog erger zijn die bazen, die hun werkvolk , omwille van den brode , nu nog beknotten, onderdanig laten buigen, ja en amen doen zeggen, monddood maken...…

ik hou van zilverwitte, ranke berken wuivend op de gouden heuveltoppen van de kalmthoutse hei, maar afgeknotte berken in de residentiële tuinen daar kan ik toch echt niet bij. maar nog erger zijn die bazen, die hun werkvolk , omwille van den brode, nu nog beknotten, onderdanig laten buigen, ja en amen doen zeggen, monddood maken...…

Na de kap Van de berk Met hangtakken En pellend bast, Was het silhouet Tegen de lucht Nog lang zichtbaar Op het netvlies Van mijn geheugen.…

Voorbij de boomgrens tussen mosgroen toch een berk reikend naar omhoog tot nauwelijks mijn knieën strijdend met de kilte en het daglicht voorbij het mos alleen maar rotsen dan de zee tot aan de horizon daarachter ijs met al zijn stormen rijk aan sneeuw en bittere kou tot er weer zee dan kale rotsen weer een boomgrens berken…

(tanka) Berken op een rij glanzen in de morgenzon, ontvangen telkens een vluchtige penseelstreek: die pimpelmees kringelt rond.…