Zaden van de berk

Een woud van zwijgen,
rijgt zich in de twijfel
tot een mythisch toverbos,
onder kalend dak, waarin
de bladeren zich herkenen,
iets geleerd , zeker weinig
verteerd, pompt leven door
de nerven, te denken dat ik
straks niet meer ben trek
een vaag gevoel in de maag,
kwaal van eigen dogma’s
die ik veel langer ken,
iedereen zal herkennen,
niemand kan het zeggen
wat zich afspeelt onder
dat sterfelijk mos, beloven
kan ik alles, beneden is
waarschijnlijk niets, slechts
gedachten waarin ik verdwaal,
op het eind te trots om te
huilen, onmogelijk mijn tijd
te ruilen tot plek verkleind
tot afgezoomde zerk, waarin
ik me kan verschuilen, daar
boven jagen wolken van de
associaties op mijn zaden
van de zilverberk, die ieder
jaar weer vrucht zal dragen
te rijpen aan de stam der
tijden, hoe meer ik weet,
hoe minder ik begrijp.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 4 augustus 2010

pebmartenskpnmail.nl

Zaden van de berk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 311