Alle inzendingen over beschildering

Ik beschilder je in de lente boetseer je in zomerzon verlies je langzaam aan 't herstlicht versmeltende winterharten 'k wou dat het voorjaar weer begon…

er zijn schilders en zij die schilderen en natuurlijk indianen en excentriekelingen die steevast zichzelf beschilderen hoewel er een gelijkenis bestaat zit het verschil hem toch vooral in het gebruik van kleur...…

kleurrijk de beschildering alsof Leonardo da Vinci even terug was om een klus te klaren de sixtijnse kapel van groot Rotterdam iets sacraals heeft het beslist moet ik bekennen je zou bijna ergens in gaan geloven…

Jouw rug is mijn doek die ik beschilderen mag met vlinders zo volmaakt dat het plezier te lezen staat op je huid De pijn die het spreken van mijn naald vertaalt zijn de vleugelslagen in het bos waar jij van rups tot mijn geliefde bent ontwaakt…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

schrijvend met letters vol liefde beschilder ik jouw hart waar kleuren vermengen lekken naar daar waar je nog niet geliefd werd op handen gedragen varen we op hoge golven onze vrijheid tegemoet met liefde als onze leidraad…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

je zingt vrolijk over pro's en contra's en wat niet meer blijven zou ik slik restjes zinnen in en met mijn wijsvinger beschilder ik je gezicht met uren die rimpelloos verliepen terwijl je handen hangen aan mijn billen sokken en slipjes glijden als liefdesletters tussen lakens ik kondig een nieuw nummer aan 't begin al gemaakt…

hij had ze zelf gegoten geschuurd en gepolijst beschilderen kwam later pas gezichten met een blik van ijs de neuzen naar een kant met wapens in de hand op het slagveld van zijn jeugd speelde hij de strijd van klein en groot hij kleurde rood met het succes zijn wereld was het best toch is zijn tin nooit goud geworden hij was…

zwemvliezen beschilderen het water schoner in een rimpelende stilte. camouflerend vederkleed waggelt naar het donzen nest uit haar borst geplukt. kwaakt goedkeurig naar nagelaten wending als een zeefdruk in water…

Ik beschilder geen doek met stadse aangelegenheden de druk op het stof zou mijn dood kunnen wezen inherent aan vrees vlij ik mij tegen jouw borst, zoek de geur van zweet en bedien je schoonheid op het ritme van mijn kloppend orgasme het gespuis dat me belaagt zekert mijn hart in weersfonteinen geen hagel zo slagvast als jouw liefde die…

Ik huldig me in een blozend zwijgen Bevrijd van zorgen en verdriet Een doodgewone , zonnige dag Ik kan wel alle sterren beschrijven Ik voel een zwellen in mijn hart Een explosie stijgt tot een klaterende lach ‘k Wil rondhuppelen, dansen en zingen Mijn pijn voor eventjes verdringen Vandaag vlieg ik hoog in de lucht Beschilder ik de wolken…

hou op schei uit ieder pondje gaat langs de rechter in drie jaar mijn omgekeerde streefgewicht gezwicht voor de jojo what goes down must come up weigerende ritsen twee handen op een ronding meid wat ben je lekker vol als je billen en andere wangen ik streel je beschilder je met zoete geuren en vecht niet meer tegen de zwaartekracht…

ik duimnagel geïnkt de dingen zoals ze zijn kalm op jouw oogleden teer beschilder ik rood geroezemoes bij wie ik hoor in één lijn met jou naast elkaar wiek ik liefdeswoorden door zuchten gestreeld tussen ‘t naakte bewogen heel dicht bij jou die gedijen verborgen in diepe klanken bij elke voetstap voor je ogen als je lang kijkt naar…

van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt het priemen af terwijl witte doeken op de steigers het water ten afscheid deppen tot beschildering…

lokalen uit te rusten van onrustige verhalen er hangt een stilte zoals tussen auto's op parkeerkerreinen en tussen bomen en juf beklimt het podium met wit papier kinderen die leren lezen hangen letters te drogen aan de wanden van de klas in de winter steekt juf de kaarsen aan en kinderen die leren lezen mogen zingen en ze beschilderen…

dragen de lucht kleuren warmte laten geuren laten voelen in mijn diepere lagen toen bleek althans zo werd gewaar dat ik op een mens leek kwetsbaar maar verdeeld in ongevoegde stenen altijd zoekend als velen naar verloren dagen ik vervolg mijn stapppen zo ik word voortgestuwd zal niet meer aan het jonge gras trekken of de lucht beschilderen…

en dan begeef ik mij zomaar als witte austraalneger in eigen droomtijd mijn wispelturige haren dansen rond in kleuren over eigenhuidse stammenwet oerkracht is hoorbaar beschilder mijn huid als verloren mens met witkalk en aardse mystiek daar waar geboortegeesten wenken op de heilige Uluru ontwakkering slaat woeste tranen los…

wereld van bloemen en planten door gezichten aan elkander te willen binden in de winter schraal huizend als geplakt op een vlak veld lijken zij in de zomerdag, omhuld door bloeiende struiken wat zachter ogend ingesteld althans dat schijnt mij toe wellicht een eigen behoefte dit te zoeken op deze plek ach, ik schep een verbeelding, beschilder…

Met mijn gave beschilder ik haar tot herinnering vermeng de kleuren zodat gevoel kan wederkeren aan zwart wit heb ik niets, behalve een helder zichtveld.…

Ik beschilder jouw contouren om toch steeds bij je te komen. Ik leef terwijl ik aan jou denk met herinnering en wijzers. Ze staan stil in verleden tijd deze wond kent geen pleisters. Vier woorden die jij fluisterde broos in mijn oor als porselein. Ging als een deining van de zee met een golf tegen de kustlijn.…