Alle inzendingen over besluiteloos

moeilijke keuze besluiteloos getwijfel gevoel of verstand…

Besluiteloosheid heeft de overhand, maar mijn verdriet steekt daar bovenuit. Je wilt het wel maar er zit iets dwars waardoor je niet verder kunt. Je gevoel zit allang naast me en heeft het me allang gegund. Jij loopt nog 30 passen achter worstelend met de vraag. Wanneer je het voor jezelf zult weten morgen of misschien vandaag.…

vredig sterven aan het water mijmeren over de leuning van de brug, het weidse van torenhoog bekijken verkeer onder je door zien razen, de trilling voelen van een snel naderende trein dronken stilstaan bij een veilige sluiproute met scherven in je hand tot aan de bodem gaan…

Ik voel me allerminst besluiteloos: ik ben nu in de winter van m'n leven.…

twijfel kruipt naar binnen verstopt zich onder mijn huid in cirkels draaien mijn gedachten rond en rond rond en rond wel doen niet doen wel erheen niet erheen ja of nee aarzelend kijken naar het voor en tegen twijfelend bezig met wikken en wegen en dan neem ik eindelijk een besluit ik stel de beslissing uit…

ik zwaaide mijn handen al zwart van de aarde uit het graf dat ik aan het graven was zij liepen nog in stilte hun rondes tot ook zij de tekenen waarnamen dat ook hun tijd gekomen was vertraagden hun passen in besluiteloosheid om alles te rekken wisten uit ervaring dat bewegen nog leven was…

In een stille kamer waar de schemering meer leven brengt dan ik voert mijn besluiteloosheid de boventoon gedragen door een trage bas van betreurenswaardigheden Geen muziek omsiert mijn grauw verleden of mijn vrolijkheid vandaag Vandaag ben ik in dubio, mistig en te traag over hoe ik me moet voelen en hoe ik me gedraag…

( * aporie = besluiteloosheid )…

Ooit wachtte je als jeugdige fanaat Tot je je eerste plaatje kopen mocht Na veel besluiteloosheid uitgezocht En dan zakte de naald neer op de plaat... Nu kijk je naar een groots gebeuren uit: De naald van de tattooboer op je huid…

Getwijfeld heb ik mijn hele leven ik word er zo moe van en 't kost zoveel tijd dus heb ik vandaag eenvoudig besloten te kappen met deze besluiteloosheid. Wat ik nu zoek is het vertrouwen dat God me zou behoeden dan voor onheil dat ik niet verdien of alleen niet dragen kan.…

bij het vale licht van een besluiteloos zwerk deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen een afstand te overbruggen, wetende dat wat achterblijft als echo blijft naijlen er is nog zalvende tijd om mee te drijven op het ruisen van zilveromrande zomereiken te wissen wat ik weet, te weten wat ik niet wist en dan moet alles nog blijken…

De sluimerende nacht met zijn wulps gewaad van warmroze gevreeën huid luifelt gestaag naar de vertwijfelde ochtend van uitgemolken liefdesrag. Onrust en bruikleen van mijn uitgehongerde ingewanden; brengt mij de baarlijke dwang van de vruchtbare dagbesteding. Het schoot het tweemaal: de bok en zijn gestoorde broeder 'het geweten'. 'Moord…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

Ik pak het pad van de minste weerstand, ik ga op de toppen van mijn tenen staan en spring na een korte aarzeling, nee, geen aarzeling, na een kort moment van over- denking, een moment van reflectie zonder dat er gedachtes door me heen gaan en spring dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil…

Besluiteloos zakt ze onder in de horizon, wetend dat ze morgen weer hoog aan de hemel prijken zal. Grenzeloos!…

de stenen van de straat liggen er deze nacht onbeduidend bij waarom loopt nu juist deze kat hier en niet die van de buurvrouw lantaarns schijnen vannacht fletser dan de schaduw van hun palen enkele parkeervakken bieden nog ruimte aan thuiskomen als het zou regenen zagen we een glinstering in spiegellak maar deze nacht lijkt besluiteloos…

een zomer maar dan voldragen een rivier, ergens tussen aantekeningen warme oevers, strekkende tot verjaardag zo ligt het heden naast een fles zij aan zij, ontkurkt en dronken ontworsteld aan volgorde begriploos zonder beweging, besluiteloos een enkel woord dat zwijgen verdrijft in het water hervindt zich een spiegeling onlosmakelijk…

kus me kus me proef m’n lippen en vraag me dan maar weer gaan we de I’s eindelijk voorzien van hun bijbehorende stippen of gaan we zoals de laatste keer ons warme proeflokaal alsnog besluiteloos verlaten misschien met weer een ervaring rijker en een vervolgverhaal kus me proef me sus me het uit elkaar gaan doet zo zeer…

het gonst voel de trekkracht van vele geesten mensen wirwarren in besluiteloosheid er is geen strakke energiegerichte daadschap streep wel een kakofonie van speldenprikjes die ontladen in de geest zij bouwen spanning op waarin ik niet kan blijven ik vlucht wat schielijk weg van al die lijven de druk neemt af voel mij…

In Brussel, het tehuis van de EU Gegroeid uit EEG, EGKS Atomium, van slechts een land of zes Staat Polyglot het Monster in het NU Omheind door muur en wal van prikkeldraad In Lampedusa, Frontex aan de kust Oost-Polen, Litouwen en Belarus Een hek dat geen migranten binnenlaat Pandora zaaide onmacht in het kwaad Besluiteloosheid over eigen…

Maar besluiteloos blijf ik luisteren naar dit gekrakeel. En werp een platte steen over het water oppervlak. Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water dat in een rimpeling brak. Een weerspiegeling van mijn gezicht in een rimpeling gebroken. Een mens alleen door de liefde aangestoken.…

Even wazig als het weer, kleuren in besluiteloosheid en twijfel: verzenden of verscheuren het commando verschaft enkel hartzeer.…

Al denk ik aan een eindeloze tijd, ik twijfel: is die echt besluiteloos? Waar zal de nieuwe lente zijn gebleven? Komt tóch een einde aan oneindigheid? Ik ben nu in de winter van m'n leven.…

Ze hangen besluiteloos rond in een doorleefde nevel van verzwaarde hemel en gecondenseerde klei. Zo ruikt een grijze waas van koude huid en klamme steen, van onzichtbare koeien in de wei. Een afdronk van gebluste turf, een hint van verbrand hout of bruinkool uit vervlogen dagen.…

, liet zich de toekomst niet raden, voorspellende tekens zijn niet te rijmen, in de tweespalt van de ongeplaveide paden, waarvan het gebroken asfalt niet bleek te lijmen, verblindt door zwaluwen in hun onbreekbare vlucht, voor die trektocht vanuit de eigen schaduwen ben nog beducht, wijs ik hulpeloos de vrije vogels na, besluiteloos…

Hoe ik boog voor het beeld van Anton Wachter en daarna een kroeg bezocht, met een keur aan bieren hoe ik verveeld langs de rijke panden gleed, een bar bezocht, waar Vestdijk en Slauerhoff ook gedronken hebben, heilige grond, in beschonken toestand urenlang op de dijk heb gezeten, besluiteloos over het feit welk eiland ik wilde bezoeken of toch maar…

hoe treffend woorden als richtboeien schepen laten laveren op een plots draaiende uit de kluiten gewassen bries zo ook is al het schrijven nodeloos en slechts een teken van onmacht, terwijl etmalen draaien en het zonlicht weerkaatst tegen de druk bezochte maan is besluiteloosheid eigenlijk een wens om alles maar te laten gaan, het…

Zoveel lopen malen Zoveel laten gaan Zoveel willen doen Te weinig gedaan Zoveel angst gekend Zoveel tranen gelaten Zoveel willen zeggen Niet kunnen praten Zoveel broos verdriet Zoveel uren slapeloos Zoveel concrete issues En toch besluiteloos Zoveel willen bereiken Zoveel daden voor ogen Zoveel twijfels gevoeld Niet in mezelf geloven…

keuzes op kruispunten wie kent ze niet het ideaal zoekend piekeren we eindeloos met impasse tot gevolg waarin ongewild besluiteloosheid kiest kiezen vraagt moed zonder oordeel vooraf eerlijk oprecht en open van ideaal en haalbaar het voor en het tegen naast kosten en baten alles goed te wegen kiezen vraagt lef onzeker te durven…

Bestijg het hoogste punt van de woestijn gedeeld met een verkoperde zon, versteend uitgebeend gewas, ik zie een verdroogde oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, de angel verbonden in zwart satijn is onwetendheid…