Alle inzendingen over beuk

Goênacht, vaarwel! want ik moet gaan, Vaarwel en reik mij nog de hand; Een vreemdeling bood me in 't Zuiden aan, Wat ik niet vond in 't Vaderland; Wanneer ik u voorheen verliet, Dan was 't: "Ge ziet mij spoedig weer!" Thans luidt de groet, die ik u bied: "Vaarwel, zo 'k nimmer wederkeer." Goênacht, vaarwel! - Goênacht, vaarwel! -…

Winter in het bos hoe onaangedaan gladde beuken daar staan…

Zij lijken vastbesloten alsof zij zeggen willen wij staan er nog wij lopen niemand in de weg…

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

Hier staat de rode beuk met het eindeloos grote geduld van een boom. Hier staat de rode beuk hij ziet en hij hoort ons en is ons vergeten. Hier staat de rode beuk voor hem is het altijd altijd en hier is het nergens…

Een rustige weg met jonge rode beuken wat een vooruitzicht…

Nergens gaat er meer rust uit dan van rode beuken je moet er wel naar kijken rode beuken langs je weg…

Het taaie beukenhout, weerbarstig door regen en de wind geworteld in donkere grond in het park waar de reiger wandelt een droom over jou en mij en de snel zwemmende vissen omdat het zwijgen onder water lijkt en beuken beginnen te bladeren voor het dorp dat in de lade ligt een brief zo ongeschreven blijft.…

je zou van elke dag iets moeten overhouden, vandaag misschien het beeld van beukenstammen, zoals ze langs de weg gestapeld lagen en je hun binnenste kon zien dat leek op het vruchtvlees van pompoenen of de plek waar ze onder een dunne sneeuwlaag stonden, wat iemand zei, bijvoorbeeld, dat het naar prinsessen rook en iemand anders dat het…

Het hurricane-seizoen is weer begonnen In Boston en New York is men bevreesd Want Sandy komt er dreigend aangeracet En heeft aan kracht intussen nog gewonnen Obama denkt nu staatsmanschap te tonen En hoopt dat swing state-kiezers hem belonen…

Wanneer je sprong Van zo hoog het kon Om op jouw knieën Op de dansvloer Neer te komen En je met alle geweld Al het leven uit je lijf Wilde beuken Wanneer je bij nacht Op de rijweg lag Met je voeten Onder je billen Een gitaar solo gaf En elke lijnbus Telkens bij groen Vol gas hoorde gaan Was het je jeugdigheid Die…

Twee dorpen naast elkaar genesteld langs de rivier een allee van beuken je mag er hoogstens vijftig rijden maar wat een groots plezier je kan er naar die pracht die gloed van rode beuken kijken…

De zware storm kwelde velde de statige beuk trok hem los van wortels die jaren vergrendelden. Triest maar magnifiek ligt hij nu ten prooi aan spottende schimmels en wellustige wormen. Maar niet voor lang want we dulden geen dood dwars op de paden loodrecht op ons doel.…

schuimende golven windstoten beuken de zee onder de gordel…

Bloedrode beuken een kronkelige allee krijtwitte lijnen…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

met natte ogen verwonderd tussen beuken ze staan er voor mij…

Ze staan er mooi bij die jonge beuken rood van opwinding lijkt het mij…

Een vuur van koper een vlaag van brons een woud van beuken breed voor ons…

als fluweel zo zacht de pas ontloken blaadjes van de oude beuk…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

Ook voor zijn oude moeder is het leuk, Dat beest heet nu “de strontvlieg van Paul Beuk”.…

Beuk en eikenblad Van ouwe boom Als woorden dwarrelde 't blad Dalend op dak, in goot Besprak het hele jaar 't Verhaal van hem en haar De dakgoot ving het daar Zodat woorden niet verstoppen Het water stromen kon Ververste tot verzen De aarde bereikte Voor wortels van beuken en eiken Rijmend alle ongelijk…

De beuk in de tuin verliest zijn laatste blaren al in augustus. De zon brandt ongenadig de seizoenen overhoop.…

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

Menig paar kerft in dit bos Er in de boomschors flink op los Die kale beuk daar - het is herfst - Is ongetwijfeld het gekerfst…

Toen hij die middag door het dorp reed stonden de beuken als een veeg teken er was niet alleen die verwenste regen maar in de kruinen een radeloos beven…

Geduldig wacht de oester in de branding op de golf die haar liefdevol openen zal Maar de meeste golven beuken ongeduldig tegen haar aan en zijn haar parel niet waard…

breng de zee haar ruisen rollen donderen beuken haar zuchten onder één dak samen zing dan zing de zee…

onbewust zoekend naar dat ene onbeschreven geheim tussen mos en verterend hout een microwereld, te vertrouwd tussen vlier en Spaanse aak spinnenrag en vogels vervuld van leedvermaak; een kleine zwarte poel vertroebeld door stinkend rottend blad verscholen in wortelstrengen van een beuk die 't beste heeft gehad de weerspiegeling van duizend…