Alle inzendingen over blijven koesteren

Mooie momenten het zijn er een miljard ik zal ze blijven koesteren bewaar ze in mijn hart…

als ik dadelijk anders mag zijn zal je dan vast in gedachten blijven? koester je mijn ziel bekwaam en liefdevol beleef, bemin, besta verbeter je mij nooit? dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

Alles overziend kom je tot de conclusie dat er weinig samenhang is maar vooral los zand dat wegglipt tussen vingers die proberen individuele korrels toch vast te grijpen in de hoop dat er enkele overblijven die de moeite waard blijken te zijn om te blijven koesteren omdat hun schittering de dofheid overglanst…

Het zit niet in wie de snelheid aan kan van het leven Niet in het hebben van aanzien of opgebouwde kastelen Niet in het volgzaam volgen van bevelen Niet in het genotzuchtig andersdenkenden kelen Maar in het blijven koesteren en uitdragen van je puurheid gekregen aan het allereerste begin Misschien zit daarin de uitdaging en de schoonheid…

De leegte voelt eenzaam zonder jouw droomwereld de liefde van jouw tranen maar ik hou mijn smart vast als er een ander komt en ik jou niet wil vergeten misschien is het verstandig het moedigste voor mijn hart om stilte te blijven koesteren nu het zwart op wit vast staat dat je echt dood bent, en gestorven in het diepst van mijn verlangen…

Jij, afscheid, had ik je maar nooit gekend, de ervaringen van jouw bestaan; het losgerukt worden van iets wat ik zo graag wilde blijven koesteren!!!!!! Ik kan je haten, omdat je abrupt zowel positieve als negatieve herinneringen mij ontrooft!!!! Van binnen word ik verscheurd door twijfel wat mag ik vasthouden van het verleden????…

koesteren Voor de rest van haar leven Op haar netvlies getekend…

Ik zal ze lang blijven koesteren, de jaren die wij echt samen deelden, in mijn oren de heldere geluiden, op mijn netvlies de mooie beelden..... -----(--(-((--(--@…

hij de Zalmtoren in aanbouw had haar de Hoge Erasmus 90 meter al direct gezien, zien staan, zien schitteren zelf nu nog een hele kleine jongen werkend aan het fundament van zijn toekomstig bestaan hij de Zalmtoren 215 meter de Zalmtoren koestert de Hoge Erasmus en zal haar van grote hoogte blijven koesteren, liefhebben alhoewel…

Vriendschap kan waardevol zijn als een mooie diamant, met vele geslepen facetten. Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt. Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven…

Weet dat hoe wijd ook onze wegen wijken en hoever een afstand ons ook scheidt, mijn liefde jou zal vergezellen, je zal blijven koesteren in elke tijd. Ga maar lief, naar haar die ik had willen zijn. Het gaat je goed, goed mens, mijn liefde. Kus, je Valentijn…

Koester mij, koester mij laat mij voelen en voelen dat jij er bent, jij er bent…

koesteren want dat wil ik heel erg graag de tijd zal me daarbij helpen al loopt die nu zo traag ik heb dit gelukkig mee mogen maken en dat is iets om blij mee te zijn genietend van de herinnering al doet die soms ook nog pijn over een tijd zal ik slechts lachen blij zijn om onze tijd dan kan ik erg genieten ook al ben ik je helemaal…

het liefste koester ik de liefde niet de herinnering eraan en evenmin het sluimerend gemis als was er zon achter de wolken niet het verdriet dat onverwachts mijn hart bezeert, nee dat niet meer ik baad mij in de lach van hem die zich ook warmen laat door mij drinkt van mijn lippen als zijn wijn paart aan mijn geur zijn adem laat vertroetelen…

Laat me leven in de warmte van je ogen de weerspiegeling van je diepe zijn waar sluimerzacht de kern ontwaakt als de gesloten oester wordt gekraakt en een parel glanst in wonderlijke schijn Laat me weten hoe we zijn bedrogen door de passie waarin wij elkaar verloren pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist hoe erg je me al die keren…

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart weer warmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angst opzij Kijk diep in je hart En kom terug bij mij…

Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

tijd waar rust nog schreeuwt om zwijgzame verhalen die geruisloos zijn ontstaan zonder enige pretentie vredig, kalm doch aangenaam als in een andere dimensie vergeet ik leegte om me heen geniet ik stil en huiver van de stilte heel alleen die schittert, puur en zuiver want dit helder bergkristal van onschatbare waarde dat ik eeuwig koesteren…

Ik koester elk moment , geniet van elke dag die je bij me bent Een overweldigend gevoel soms gewoon "teveel" jij weet wat ik bedoel Niet meer helder kunnen denken soms verkeerde woorden kiezen elkaars gevoelens krenken En dat enkel en alleen door de gekte in ons hoofd en de chaos om ons heen Maar blijven we puur bij ons gevoel…

Een mens kan zich altijd koesteren aan de schoonheid van de herinnering…

ik droomde dat ik een trein was die langzaam de nacht inreed in mijn linkerzij woedde een brand kalm maar vastberaden verdreef de dag de duisternis ik werd wakker in een zacht en warm landschap dat voelde als mijn moeders schoot…

Heerlijk om hier boven te zijn Wat lijken de huizen klein als je de vallei in kijkt Heerlijk om er even ver vandaan te staan en hoe je zo al je gedachten op andere dingen los kunt laten gaan Wat is de omgeving warm en het zonnetje straalt net als jij, arm in arm met mij Heerlijk hoe je zelfs nauwelijks kunt horen dat we door het hoge…

Schat, Ik koester het! en ik zal er zuinig op zijn.…

omdat je het te druk had om hen een laatste keer te koesteren.…

Een moment van rust aan de oever van het meer de juffer en ik Hoe ik je bemin en eer: zoveel zichtbare - als onzichtbare stralen reflecteren op een opengaande bloem, geurende bomen en struiken met bladeren en bloesems; uit onverwachte hoek begint zich vlinder in mij te ontwaken. Rondzwervend schrijf ik stukjes poëzie over ongeëvenaarde…

Ik koester... de stilte in mij naast het woorden schrijven in gedachten per gevoel. Ik koester de oude liefdes, het houden van en sta tegelijkertijd open voor nieuwe vormen en manieren. Ik koester de vrijheid in heel het aards als hemels leven als een groot geschenk.…

Als ik een wens koesterde, dan was het dat de Messias in mij zich van de Hitler in mij genas.…

verzorg je hond/kat optimaal jij krijgt een beeldschoon dier onze zwartwitte kat het bewijsstuk breeduit liggend nu voor de kachel hier geef eens een gekookt maaltje van bijvoorbeeld kabeljauw zij ruikt het van verre bij het bereiden ineens een enorm geluksmiauw let vooral op het juiste gewicht eventueel obstipatie…

ik zal mijn angst wiegen in mijn armen het koesteren zoals ik haar koester, mijn god uw smaak van humor heeft alle vertrouwen geslonken tot het jaar nul, toen alle flauwekul begon alles is vreemd nu mijn voeten uitgeput haar stappen volgen en de geur van chemo mijn geest bedwelmd zoals ik oliebollen vermijd het leven is mij in haar…

Over illusies die ik koester.…