Koesteren

Een moment van rust
aan de oever van het meer
de juffer en ik


Hoe ik je bemin en eer: zowel
zichtbare als onzichtbare stralen reflecteren
op een opengaande bloem, geurende bomen met bladeren
en bloesems; uit een onverwachte hoek begint een vlinder in mij te ontwaken.

Rondzwervend schrijf ik stukjes
poëzie over ongeëvenaarde pracht die je deelt
met ieder van ons: het uitgestrekte water, de oneindige hemel
met wolken in talloze vormen, en de aarde waaruit telkens nieuw leven ontspruit.

Ongekende regels, vrije verzen,
of een samenhangend geheel van klanken in
kleuren, zodat je elke keer weer ontwaakt met een klinkend
gedicht — terwijl echte gevoelens groeien en de gloed van mijn hart blijft branden.

Wanneer dan ook nog enkele tranen
vloeien uit mijn ogen, langs mijn wangen, zullen ze
mij zuiveren en doen ontspannen, maar ook onderweg zijn naar jou.
O Natuur, jij blijft me verbazen met wonderen waarvan het einde nog niet is gekend.

Biografie van deze schrijver

Natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 231