Alle inzendingen over blozend

Blozende wangen Voor de aangeboden roos Ogen die stralen…

Een glimlach een warme glans van geluk kleurt lippen rood laat wangen blozen geeft ogen sterren liefde sluiert bloesems in de bomen als de nieuwe lente wakkert na zoveel koude nachten…

blozende rozen ontluiken alleen aan degene die de geheimen van buiten kent en niet delen zal op doortocht toch geuren zij er niet minder om…

slank en zo teer, bewegend als een veer zichtbaar genietend van dit zonnige weertje blozend haar kopje iets schuin omhoog geheven eenzaam en alleen in de middenberm, omgeven door geraas en stank van ‘t motorisch verkeer…

Nu komt daar voor het klikkend glas Zo'n dwaze droomster staan, En vraagt waarom Ik kijken kom, En ziet mijn lippen fluisteren En laat mij blozend gaan.…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

de witte sneeuwbal met haar blozende wangen laat een hart smelten…

blozende blaadjes knisperen wat verlegen tussen flarden mist…

" Een lieve blik - een speelse lach - een blozend wange-tje Hoe zal het morgen zijn?..."…

Stralend en blozend Straks liggen ze naast elkaar Slapend als rozen…

blozende in voorjaarstint Gebed in een hart van goud proef ik honingzoet... Henk…

in dikke jassen en met blozende wangen spelen kinderen schijnbaar onuitputtelijk buiten in de verse sneeuw…

Twee dauwdruppeltjes glinsteren in het zonlicht: een blozend herfstblad verkondigt het najaar met vrolijk lachende oogjes.…

Schaam je niet om ons vannacht, lieverd Wees mijn betere helft Laat je blozende, luide stem horen!…

Het loof bloost diep in de nerven zwerft argeloos dromend omlaag naar aarde waar roemloos vergaan de glorie van dood zal verwerven bomen strekken zich kreunend uit bedreigen met naakthouten staken de storm die hun botten deed kraken en het wortelgestel pijnlijk trekken nevel versluiert als illusionist de realiteit van het zicht waar niemand…

~~~ al denkt verlegenheid in stappen blozen lukt me in een tel een spel? nee, dan was rouge wel genoeg om je te laten snappen dat ik stil geniet van ons duel je woorden schuinen naast de mijne die zinnelijk hun ruggen rechten terwijl ze om wat ruimte vechten om sprekende punten, al zijn het kleine tussen je aanvalstechniek te vlechten…

je wangen kleuren purperklokjes in de zon brandend de liefde…

kom bij me zitten vraag je onverwacht je blik is open en je ogen zacht je lippen nemen mij apart en kussen liefde uit mijn hart je handen woelen door mijn haar woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid…

erotiek in glas blootgegeven tederheid de zinnelijkheid weergegeven in al zijn kwetsbaarheid fragieler gaat haast niet…

Ik rende als eekhoorn over dunne twijgen, spiegelde me als een metalen vat in de vaart, vouwde me als het linnengoed vierkant op de planken, gloeide als het blozend beest in de haard. Wakend sta ik als een stoel in de kamer. Als het zijn tijd is, vlieg ik krijsend uit met de zwaluwen vanonder de dakrand.…

zenuwachtig een beetje blozend nee, niet denken zeg het nu 'mag ik... een hand van jou?' geborgen warm voor eeuwig…

breek de stilte van een zwarte nacht waarin men blozend naar het maanlicht lacht om een stolling van het zijn in een regel vol venijn…

De vreugde in mijn hart glimlacht als ik naar de zee kijk omgeven door lichtstralende liefde van hemelsblauw die blozend mij een volle zoen geeft.…

"Stralende ogen Lachende mond Blozende wangen Fris en gezond Lief en eenvoudig Keurig en net Is dat niet sprekend Rika's portret"?…

Want blozend legt hij zich bij haar neer. De majoor stelde, dat je ter velde, goed moet zorgen voor eigen geweer.…

Een tobber is hij een bleekselderij tussen de blozende carnivoren een uitgedroogde pruim tussen de sappige koteletten angstig prikkend in het groen altijd verdacht op een slavink…

de kracht neemt toe door een stil gesprek waarmee ik zwakke zinnen in de leegte wek om te stollen in een blozend lied dat men stralend in de verten ziet…

de warmte in je zinnen raakt van binnen in rode oortjeswoorden krullen letters passievol onder de lijn de titel dekt geen lust of seks maar houdt het blozend fijn…