Alle inzendingen over boek en badwater

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

Een buikgevoel Geen 9 maanden Moeilijke bevalling Prematuur idee Weg via het badwater Het rijpen komt later…

Gedompeld in een droom en badwater wordt ik wakker, de hond kijkt vol meelij op me neer, schudt de kop en werpt mij een reddingsboei waarmee de stop uit de afvoer wordt getrokken en ik terugvloei naar de realiteit, ik belees z’n ogen dat ik ben gewogen en wat hij denkt: Ach, wat ben je toch een stakker.…

Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken, dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin. Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart. Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen, ik voel…

Op zich is het begrijpelijk, om niet te zeggen werkelijk waarachtig imitatierijk alsook navolgenswaardig! Velen zouden aan uw act een voorbeeld kunnen nemen, ook ik ben er tedienaangaand inmiddels veel vergeten Er ruischt een overvloed aan doffe vlekken zwarte inkt mijn oeuvre zit vol smetten van twee- of derde garnituur die vader…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

Vannacht heb ik mezelf Met het badwater Weggegooid, Ben roemloos Door het putje Gegleden - Nu ik wakker word Trekt meteen Het doek, Trekt meteen De verf, En begin ik Met grote vegen En kleine klodders De diepste emotie Weer te geven - En herken ik Mezelf weer In het handschrift Van de verf…

Vaak is het verlangen naar een kind Het verlangen naar het kind in jezelf Wat je wellicht, hoogstwaarschijnlijk Met het badwater hebt weggegooid Een vers bad is dan broodnodig Veel zal je zelf moeten afspoelen Van je af laten glijden, achterlaten Want ander krijgt je kind geen kans Niet het kind wat geboren wordt Noch het kind wat in je…

Verborgen gedachten zoeken mededogen maar in werkelijkheid ligt zij ingetogen in badwater te woelen weggegooid van hartstocht beroofd van woorden berooid.…

hoofd hanteert, die haar volmaakt, die haar de bloeddichtbije huid bekleedt met het continu gruis- glasscherp verglaasselglanzend zich vergietend warmwatervlies, het klaterjuweel dat ze geniet, met de vrije hand haar haar achter haar oren vastklevend, de ogen toe, voor de nacht toilet makend in de badkuiphurkzit, haar van het badwater…

Er valt heel veel op mij af te dichten op alle terreinen des levens uit je gerust, leeg je gemoed maar doe het wel in dichtvorm als je wilt, als je kunt, durft of een doorlevende hartenkreet dan valt het lichter voor mij als dichter maar wil je me echt raken op de man, de mens af ga dan maar tekeer of negeer 'gooi het badwater maar weg…

Zij kwam naakt aan de deur, vertelde dat zij een bad had genomen en ik benijdde het badwater. Haar frisse nachtjapon ontspon zich als een witte vlinder die mijn hart omvleugelde. Mijn neerslachtigheid wilde als een jong veulen in haar weide springen, maar zij hield de hekken gesloten.…

een frêle bosnimf op ziekenhuiswit haar handen roerloos in haar schoot Het badwater wordt koud nu Billy loom heupwiegend de kamer binnendanst... Terwijl de halfontwasemde spiegel mijn vroegoude kop onthullen zal komt het krakende "Gloomy Sunday" mij pontificaal verontrusten.…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…

Kan dit boek nu worden gesloten? Kan ik nu verder met mijn leven? Zal ik in deze situatie nogmaals mijn hoofd stoten? Moet ik afstand nemen om mezelf meer zuurstof te geven? Hoe kan het toch iedere keer weer gebeuren? Keer op keer op je bek gaan. Niet eens de tijd om treuren. Waar haal ik eigenlijk de energie vandaan?…

Iemand die van binnen, eigenlijk maar verder leeg was, zei: om eens te beginnen, wou ik dat je boeken las... Begrijpen heb ik het nooit gedaan, maar hij was zo speciaal, het heeft me toch heel veel gedaan, hij was niet als allemaal...…

Heel zachtjes eigenlijk zonder geluid sla ik de bladzijde om de laatste, het boek is uit Hoofdstuk na hoofdstuk meegeleefd en opgezogen woord voor woord beleefd soms tot tranen toe bewogen De hoofdpersonen in het verhaal komen in mijn hoofd tot leven het wil mij zeggen dat 't boek goed is geschreven Jaloers kan ik zijn op de stijl…

het boek tot een eind.…

(aangaande de uitvinding der boekdrukkunst) de afdruk van een uitgesneden boomschors maakte indruk in het zand iemand bukte en raapte het op was het een a? het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

Verhalen geplet, Tussen dichtslaande bladeren, Woordenballet, Vol van verbeelding, Wegdromen bij groot avontuur. Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

lerend lezen zoekend in boeken wegwijs staren toeval hinderend weg kwijt wegkwijnend in niet één boek…

Zomaar gekregen Woorden aaneengeregen tot zinnen, verhalen van binnen! Ieder woord slurpt aandacht Sluipt als rode draad door het leven. Verbonden door een ongelukkige daad! Gedreven wordt het gelezen. Aandachtig gezocht naar het waarom, door ellende omgekocht. Emoties en verdriet, als een mat geweven. Ongeloof en twijfel aan…

Het verkleurde boek waarin jij het laatste las, het ligt hier naast me, op het kastje bij mijn bed. Bladzijden met ezelsoren, verkleurd van wit naar bruin. Ik zal het lezen binnenkort, om te weten hoever jij was.…

bol zweeft rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht ha wat maf het boek…

Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…

Boekenbal is boeken met zijn allen Lekker bij de schrijvers met hun ballen Over lekkerder en lekkerst kallen Carnaval van katten, muzevallen Terwijl de oude druk nog veel te duur Er honger, het oorlog, literatuur Zie ook: http://www.omroepbrabant.nl/?news/1148761183/Boekenbal+ernstige+literatuur+op+sterven+na+dood.aspx…

in de tussenruimte van woorden celebreert bewustzijn in productielijnen tijd geen houvast in gelatenheid van boeken rugzijdes trots gespannen lezers ploeteren weetgraag in de aroma van dialoog elk volume in verhevenheid in deze positie stijgt het gewicht in gevoel…

stemgeluid zo lief wij beiden dit boek gaat nooit uit…

Elke dag, elke uren, elke minuten, elke seconde dat ik je mis. Ook verdween je elke dag uit mijn ogen. In de avond, kijk ik naar de zon die bijna onder gaat met al die mooie kleuren om je heen. Ik wouw dat je bij me was, dat we samen konden genieten van doe avond. Liefje ik mis je, kom snel weer terug bij mij.…