Alle inzendingen over bovendrijven

op de heenweg lijk ik te verdrinken in neerwaartse stromen ik daal in weemoed af om diep te zinken en weer boven te komen de laatste druppel valt met onbedaarde zwaarte in een lentebries bij vlagen de tijd achterna, fris herboren als voorbije dagen ik doorwaad poreuze aarde tot innig hemelgloren wat wilde ik je ook alweer vragen…

room drijft steeds boven zoals banale woorden nooit diepgang vinden.…

In Suriname heeft een cyanide-lek Het Brokopondo-stuwmeer verontreinigd Waardoor het volk door zorgen wordt gepijnigd Aan dode vissen is er geen gebrek Maar leidt het ook tot drinkwaterproblemen? Vrees dat je daar vergif op in kunt nemen…

Kwaliteit komt steeds bovendrijven.…

het aquarium is gesloten alle kanten zijn gelijmd water wordt te snel gegoten zodat het er in deint vissen worden zeeziek zwiepen heen en weer ze komen bovendrijven verdrinken voor de derde keer…

Over waarheid en ook leugens even zwaar of even licht, maar komt altijd bovendrijven en dat noemt men het gewicht?!…

Gehoord heeft ze me zeker, schuldgevoel komt bovendrijven. Tranen wellen op, maar blijven zitten. Een vriend, een knuffel, een huilbui.…

Voor mij is deze tijd niet zwaar te dragen Want huis en tuin zijn steeds al mijn Parnas Geen geldnood: mijn pensioen komt trouw in kas Toch word ik innerlijk geplaagd door vragen Zo komt er alsmaar bij me bovendrijven Waar nu een dakloos iemand ‘thuis’ kan blijven…

Die komt dan op de ranglijst bovendrijven, En dat dus met het allergrootst gemak. Voor Meyles is dat uiteraard best lekker, Maar Theo, zet op dinsdag eens een wekker.…

Ik moest dit snelsonnet nog schrijven In ´t zweet des aanschijns kwam dit bovendrijven…

Eén leerling die examen Russisch doet Komt dezer dagen even bovendrijven Geen nieuwsfeit dat voor eeuwig zal beklijven Toch doet zo'n marginaal bericht mij goed De wereld zit vol instant-fenomenen Maar hoe vaak is nou iemand nog die éne?…

hoe ver kan water gaan welke oever kent zijn grenzen wat komt bovendrijven om soortelijk gewicht te tarten stromen hersenen nog vol bij het zien van een geliefde die geen broccoli lust het antwoord schuldig blijft op terechte vragen in het licht van vloeibaar…

Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

achter de duinen heeft hij zich vleugels aangemeten nu fladdert hij de vogelman door het zand naar het water boven hem strekt een oneindig blauwgrijze deken uit hij houdt de vleugels hoog tot hij als een vogelstip aan de horizon verdween de veren van de vogelman komen bovendrijven wie ziet zijn unieke veren wie haalt ze uit het water…

Hij doet wat hij moest doen maar het kwaad komt bovendrijven, de oude Jona komt weer tussenbeide. In het nieuw geboren licht jonast Jona voor Gods aangezicht.…

ik sloeg op rotsen herkende vormen in het ruwe steen ik zette je apart beeldhouwde je lijnen zocht aders naar je hart in het aandachtvol polijsten kwamen toch onverwacht jouw warme kleuren bovendrijven jij liet je in de kern raken ontdooide zacht in tijd, bevrijd kun je nu eindelijk mijn liefde smaken…

als mijn ogen je ogen vangen onzeker maar willend doordring ik in het moment laag na laag je zien en laat me woord voor woord je wereld influisteren verdrinkend, bovendrijvend adem happend en weer wegzinkend sijpelen we zo maar wat als bronwater rijk aan mineralen en begrijpen ogenschijnlijk dat kijken met twinkelkracht de weg wijst naar…

In de wandelgang van ‘t oude hoofd dwaalt de drang van schrijven dat blijft bovendrijven in de kabbelende stroom van leven een gedachte die bewoog maar niet keren wilde het grote kind met zorgen dat in ontroering mijn moederhart verstilde en wagenwijd ontsloot ik neem het altijd mee toch eens los zal moeten laten tot voor de drempel…

Vloeibaar van licht Blijven terechte vragen Het antwoord schuldig Het kind vraagt niet Of burgemeester het verbiedt Bij het zien van zijn geliefde Nog vol van heldere dromen Stromen tarten het Luctor Van het soortelijk gewicht Dan komt Emergo bovendrijven Grenzend aan welke oever Hoever kan zwaar weer In zwart te water gaan…

Verdwaalde bloemen Bestaande uit ijs en zand Vormen een mozaïek Het laatste geruis Van eenzame bladeren Wordt minimalistische muziek Imaginaire penselen Verven momenten in Wanneer ze komen bovendrijven Verloren woorden Vinden hun spreekwoordelijke weg Zodat hij ze kan neerschrijven Zijn vergeten glimlach Keert weer terug Terug…

De heupen komen bovendrijven in een bad van slinkend vet. Het gezicht wordt scherp gesneden met een mes van zelfverwijt. Tevreden tikkend registreert de weegschaal de verlichting. Het spiegelbeeld wordt transparant, de schaduw laat al zonlicht door.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

In mijn diepste wezen, zeg maar wezenlijk, komen gedachten bovendrijven die maar beter verborgen kunnen blijven!…

Verbrokkeld stukje cake gestold tasje koffie vervallen herinneringen accessoires bij hun vals kakelend gebit Herhaaldelijk opscheppen over andermans prestaties roddelen over ’n vergeten verleden ’t vult maag, dag en oor Hun schaduw flakkert venijnig wanneer de achterklap over de jeugd van tegenwoordig komt bovendrijven Bang om jong…

dagen gaan al trager steeds vaker glijdt donker de middag in ontbijt en avondeten zijn vergeten honger is ook over tijd wekken is een scene wakker worden is er eigenlijk niet bij toch is er af toe ineens de blik opzij een lach die stilaan breekt een onverwacht moment dat in het brein komt bovendrijven zijn emoties afgeeft…

is er een ochtend na nachtbraken is wat niet kan ook wat niet wil deze tango zonder lijven te raken vroeg de maan aan de aarde stil een jaar met louter schrikkeldagen kent ook uren van verborgen leven die zich nooit zonder te vervagen aan de openbaarheid prijsgeven nachtvissers blijven water verzwijgen zodat bovendrijven geen moeite kost…

Zo groen en kruivend het rak, transparant langs de oever waar wieren slaperig bovendrijven. En dan die surfers, gehaakt aan hun driehoeken, achter hun ramen geen land ziende, niets dan hun eigen vaart, het schuim om de planken, het schuim dat kookt op hun voeten, vervlokt in de wind, hun zwarte rubberpakken laat glinsteren.…

ruzies over werk met je kompaan je naam is al vergeten faam aan het verbleken waan aan het verworden tot kunst van witte boorden kunst jouw magistraal product is visitekaartje van het clubje elitairen het onderscheid dat ruik je al van verre nooit begrepen kunst maakt het publiek inzet en ervaring zorg voor kwaliteit zullen bovendrijven…

ik voetveeg je omdat je hinderlijk bent je kinderlijk gedraagt en altijd maar om aandacht vraagt wij zijn een clubje strelen vaak elkaars gedachten wij willen niet dat jij dat zomaar gaat verkrachten wij zijn geen halfzachten maar schrijven poëzie die we met elkander vergelijken dan komt de grote kunst weer bovendrijven rot…

langzaam komen ze bovendrijven steeds één voor één het is soms niet te beschrijven ze gaan snijdend door me heen veel is er weggestopt nooit meer aan gedacht maar ik heb mezelf gefopt nu zijn ze er, volkomen onverwacht ik dacht dat ik het was vergeten dat ik klaar was met jou maar mijn lijf laat me weten dat ik nog steeds van je hou…