Alle inzendingen over brasem paait op een

in het amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen…

De liefelijke naam van de orkaan paait de windhoos niet die wervelend een spoor van vernieling zuigt door de paradijselijke eilanden. de kramp die mijn nart beklemt sedert je mijn leven verwoestte heb ik niet naar jou genoemd.…

Zijn zenderpark bewierookt hem al jaren Hij paait het volk met ‘OZB terug’ Maar dat men daar weer in trapt lijkt mij stug Ook in Italië heeft men ervaren Dat vossen – juist als zij de passie preken - Hun haar verliezen maar geenszins hun streken…

De brexit is het die victorie kraait En Boris Bulldozer heeft de regie Hij is dan wel niet ieders cup of tea: Hij weet met welke taal je Britten paait Beloften klinken altijd magnifiek En zijn de valste trucs in politiek…

Door veel minder belasting en regels En meer vrijheid voor grote bedrijven Gaat Verdonk rechtslinks en rechts inlijven Zo paait ze het land met zicht op pegels Maar tot nu toe heeft ze heel oprecht getoond Dat er in haar vooral een dienstklopper troont…

zo wreed is de zee als ze bulderend haar woedende vloed tot aan de dijken jaagt waar ze stukslaat als het klappen van de zweep op sidderend vlees van beurs lichaam de zee neemt en verslindt paait en behaagt slokt op en ontlaadt zo veel is de zee…

Vleiend paait ze met de veelbelovende rondingen van haar soepel lijf. Dat aaibaar is, maar lusteloos in bed en elk orgasme berekent tot de laatste geile gil. Ze is een opblaaspop, met dat verschil: die blaast zichzelf niet op en rekent niet hoeveel je storting opbrengt bij de bank.…

Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond. --------------------------------------- uit: 'De vrouw en de trommel', 1987.…

Maar zelfs als Fortuna je nu paait: je oogst niet altijd wat je zaait, niemand weet hoe de wind waait, wanneer hij wordt neergemaaid, want, het wiel draait. De mens die wikt, het lot beschikt, en geen haan die daar naar kraait!…

En van achter de rietkraag zet je met iets van verbazing de brasem terug in de vaart. De vis slaat met zijn staart. Het zilveren pantser schiet weg, wordt niets dan het zwart van de rug. ----------------------------------- uit: 'In een zwervend licht', 1992.…

als iets voor de hand ligt zijn er meerdere mogelijkheden je pakt het met de andere hand je kijkt er met argusogen naar je keert het resoluut de rug toe je negeert het volkomen je gaat erover dagdromen je schakelt Openbare Werken in je geeft het aan de hond (die eet toch alles) je wacht tot het weg is je aait het paait het naait het je…

Eén betekenisvol woord was genoeg om de kilte van de belevenis te verstommen, hoewel zij strelend kan zijn en verleidend kent zij geen waarheid die mij paait. Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

ik zal ook de hel trotseren waar de duivel loeren draait ons paait met hete vuren en dan als altijd mij een oor aan naait regen zweet als een verfrissend buitje jouw tijdelijke komst is ook voor mij een uitje want jij wordt niet gebrand was eventjes geband uit het wervelend vagevuur zijn horens en de staak heb ik op aarde…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

We praten elkaar lege zinnen, de dobber wacht haar kans, en terwijl we elkaar soms een half woord geven, is er geen brasem, zelfs geen voorn die het waagt in die halfstomme woordendans het aas te grijpen om ons te verstoren.…

Hij fluistert lieve woordjes genegenheid als excuus voor de naïeve bloedgeld voor de ziel Hij paait en zaait gif in ogen van onschuld duivels verlangen engelengeduld Hij smoort de wellust en de schreeuw ...…

De handelsmissie liep gesmeerd. In Rhenen werd reeds een hok gebouwd bij Ouwehand: we krijgen zo twee panda's in ons land! Het kost wel emmers geld om hen te lenen. Straks gaan we ze bekijken, die twee beren die dus verwonderlijk goed kunnen smeren!…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Het begin van acceptatie begint te ontstaan. Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…