Netgedichten

netgedicht (nr. 15.575):

De verstikker

Hij fluistert
lieve woordjes
genegenheid
als excuus voor de naïeve
bloedgeld
voor de ziel

Hij paait
en zaait
gif
in ogen van onschuld
duivels verlangen
engelengeduld

Hij smoort
de wellust
en de schreeuw
...
stilte geboden
zwijgen
in verstikking

Verkramping
in twee harten
hemel en hel
vallen samen
verstrengeld
in elkaar

Hij steelt
harten, zielen, lichamen
maakt ze koud
in kalmte
en tederheid

(dit gedicht hoort bij het gedicht 'De verstikking', een derde en laatste deel volgt)