Alle inzendingen over chemokuur

voor rian kanker een strijd tegen onzichtbare cellen chemokuren en bestraling volgen aanvallen!…

Zoals een gezegde kan gelden bij kanker, waar rook is verwacht men ook het vuur Het leven neemt een volstrekt andere loop, bij de start van je eigen chemokuur. Het eerste infuus en alles is angstig nieuw Je ontmoet andere gemerkte personen Met ze allen op een kamer gezet, om alle bijwerkingen te beklemtonen.…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…

Chemokuur Vloeistof druppelt Belager neergeknuppeld Lichaam vol vuur AL vrezend hopen Veel volk Donkere wolk Vijand doorgekropen Zucht Adem afgesneden Hel betreden Ik vlucht…

Niet de strijd maakt de strijder maar zijn vrede met de afloop ....Mijn poorten staan open ....er stroomt energie binnen ....mijn gezicht straalt ervan ....Ik leef, ik leid je niet af ....met gouden haren, ik ben ....kaal en onversierd het leven Niet: hoop doet leven maar innerlijke vrede met de afloop ....Ik verlaat mij niet ..…

het karretje rolt op twee potten urine en een diarree…

Door aders denderen chemometro's over rode en blauwe banen, station naar station pijnlijk misselijkmakend chlorixvervoerend schakelen stemmingswisselingen om en kanker uit vallende haren, tintelend brandende huid Lachen met ingehouden tranen elke stap is een te veel elke minuut een uur elk uur een jaar Tik tak tik tak, zou het aanslaan?…

opname 17e chemokuur…

zie je ogen en je handen heel ontspannen maar je haren waren bleek kleurloos door de chemokuren in een weer moeten verduren door het sprankje hoop waarop wij voortborduurden jij patronen en ik structuren wij presenteerden vandaag aan de wetenschap jij rollatort traag naar binnen ik wacht op een nieuw beginnen…

Buiten is het somber, grauw Ik zie het door het ziekenhuisraam Ik moet binnen blijven Vier weken maar liefst Dat valt niet mee Weg vrijheid, tot ziens blijheid Ik kom er uit Uit de chemokuren Uit de dipfase Uit de twijfels En uiteindelijk: ja dan eindelijk uit het ziekenhuis Door de sluis van de afdeling Door de gangen Door de voordeur…

het laatste uur heeft nog niet geslagen de chemokuur slaat je beroerd in hoop op eindigheid van deze kwelling vecht hoop op dood de hoop op leven aan een dichter vecht met heel zijn wezen zijn levensdreiging droef vol verwachting aan een zorgzaam moeder en zus en tante strijdt misselijk met walging voor haar voortbestaan beiden kwamen ze…

Lange tijd heeft ze er over gedaan zij kon er niet over praten vertellen kon ze het zeker niet eerst moest ze het zelf verwerken na haar eerste chemokuur was ze zo ziek, dat ze niet meer verder wilde zij wees zichzelf op haar verantwoordelijkheden haar kinderen, kleinkinderen en haar man zij hadden niets gemerkt, daardoor drukten de feiten…

juiste woord Nu is zij ziek en zij is ook moe Het gaat goed allemaal fysiek maar nu al dat gedoe Ik bid naar God en zeg geloofde zij maar in U ook Als U het haar maar uitleg ja, tegenwoordig kunnen ze een hoop Ik vertel haar niet teveel te denken en mij te bellen als zij wil Ook zal ik haar afleiding schenken ook tijdens de chemokuur…

Mokerslagen dreunen op mijn huid Een ijzige kilte omklemd de onzekerheid In de ogen van de arts zie ik duisternis De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit… Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen Het leven per dag want morgen bestaat nog niet De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen Met veel angst, donkere wolken en verdriet…

Operaties, chemokuren, ik kan heel vaak niet eten, soms kan ik door de "Cliniclowns" m`n pijn even vergeten... De dokters kunnen nog niet zeggen of ik weer beter word maar `t is denk ik niet zo heel erg als ik niet ouder word...…

Voor Fred Bos Na twee chemokuren Lijk je weer de Oude Fred, breed Lachend, trots op Je eigen haar Dat terugkwam na Wat begon als Een ongelijke strijd - Bij je afscheid Van onze school, Op de tijd die Jezelf gekozen Hebt, wissel je Met mij voor niemand Zichtbaar een blik Waarin al je mensenkennis Besloten ligt -…

De chemokuur slaat niet aan. Doe nog een keer wat je kunt. Beklim manmoedig het Ballumer punt dat je liefhebt: de Blinkert. Een standmuur van zand met wolkentoppen die het gemunt schijnen te hebben op de zee voor de duur van opeengestapelde tijd. Afscheid. Alles rijmt en past nu in het bestek.…

Lief klein meisje wat heeft het met je gedaan je bent nog zo jong het vreet nu al aan je lichaam De chemokuren verschrikkelijk veel pijn het is oneerlijk had niet zo mogen zijn Je komt op m'n schoot zitten verteld over alle zeer het is genoeg voor jou je wilt niet verder meer Tranen over je wangen nog zo jong voor dit verdriet…

slaat middernacht terwijl ik nutteloos op je wacht 't was een mooie dag vandaag lichte nevel, de zon scheen vaag vol liefde hebben we je begraven in de laatste aarde-haven een mooie dag vandaag... vol verdriet enkele vogels zongen het hoogste lied een koorzang, alsof een uitgeleide het was de dood die jou bevrijdde de pijn en al die chemokuren…

Artsen, ziekenhuizen, chemokuren. Hoe lang ging deze hel nog duren? Een operatie in het verschiet. Mijn hart liep over van verdriet. Daar lag hij dan mijn grote kleine jongen. Beademingsapparatuur voor zijn aangetaste longen. Ik aaide hem over zijn wang, een kus op het hoofd. Zijn levenskaars bijna gedoofd.…

En je mocht weer naar het ziekenhuis Voor de zoveelste chemokuur. Al was het maar voor korte duur. Als ik bij jou ging slapen. Altijd wel gezellig. Zusters kwamen af en aan Maar konden altijd gaan. Jij sliep heerlijk elke nacht.…

volledig te verzwakken Was er nog niet een stimulans, een lonend wetsartikel dat tegemoet kwam aan het nieuw verworven toekomstbeeld: een wereld waarin lijden, ziekte, ouderdom, niet speelt en waar men altruïstisch afstand doet van zijn vehikel* Al had men lang het waanidee van 't leven te verlengen -met pillen, operaties, transplantaties, chemokuur…