Alle inzendingen over cirkels op papier

Je kan alleen maar zeggen dat het een gure dag wordt hoog boven de bomen tekenen vogels halfafgebroken cirkels het papier is grijs de koolstof niet zwart maar asgrauw…

cirkels op een stuk papier, vreugde en verdriet worden weggehaald uit vicieuze ondoordachte lijnen jij tekent mijn grenzen, een tweedimensionale figuur perfect en rond, stuiterend teken je op stevig gekleurd papier via de rand van het onvermogen, als een naald die weleens over de stiklijn gaat ..en die de pijn kent.…

Gouden schemering: een mooie laatste avond – maar liefst niet vandaag.…

Je kunt wel van alles willen en weten, maar het is niets wanneer je wakker bleef Ja zon, ja eten, wat anders maar geluiden verdraag ik niet laat staan dat ik energie heb voor liefde of een prestatie die de dag tot leven brengt de dode dag van te moe zijn voor mezelf en de wereld De tijd…

Buiten het dorp ligt de brug zonder weg, bij het kerkhof Er zitten wel eens stadsmensen om haar te schilderen Soms spelen er kinderen Voor mij is het een beeld van het leven en vanochtend trof ik er een vrouw Ze lag op het landhoofd en schrok, durfde niet met me mee te komen, door mij verloor ze haar niemandsland Verder gebeurt hier…

Stil. Donker. Huis Ik denk de hele tijd aan jou, jouw stille passen in mijn herinneringen aan jouw passen in dit huis blindelings in het donker van mijn verwardheid naar de liefde onder mijn angst een leegte nu, geen stem om te roepen, geen tranen geen lichaam meer, verloren als ik hier weg zou gaan of een ander leven leven als…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

ik schreef mijn lied met het schuim der golven op de wereldzee stormde woorden in de goudgele cirkels van onafzienbare graanvelden goot in staccato het donderend refrein in tomeloze zinnen die waterval zijn ik vertel je dit open toch dicht ik de muziek hier huil mijn intiemste emoties op papier…

In sluiers onzekerheid sta ik op mijn balkon de stenen verschieten vergrijzen achter een bui en zakken weg in de schaduw van zwarte wolken, ik wacht op dampende opklaringen die weer kleuren schieten in mijn stille huis De dag heeft veel tijd en al die tijd sta ik hier moe hard te werken, emoties heen en weer te kaatsen…

Valt er met mij nog te praten? Ik kan jou confronteren met mijn haperen Dat zoekende, het trage dat ikzelf moeilijk verdraag? En wat denk jij dan van mij? Ik word kleiner, te klein voor alles en iedereen die ik ken, steeds meer valt er af van mijn wereld Aangewezen op vrienden die mij nodig hebben Er lijkt dus niets veranderd maar…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

Af en toe een boot, een auto, de bezorger -- De stad is verdorpt.…

Ik zit aan tafel, misschien wel te slapen, denk ik even bij het gillen van een sirene die uit mijn neus de geur van gepofte kastanjes weg- neemt naar een spoedgeval In de keuken zie ik de poes afwachtend kijken en de wolken trekken snel langs de dommelende zon Dadelijk gaan we spelen eerst koffie zetten Hoog en laag ruisen het kookwater…

Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen.…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

nu onzichtbaarheid wegebt in daglicht - en mijn gum vlakt illusies weg, papier blijft onbeschreven -…

Gedachten draaien in cirkels, de aarde in het rond, 'k wilde je één keer zeggen, wat ik werkelijk daarvan vond. Even gewoon tegen je aanleunen, praten zonder geluid te maken, begrijpen zonder woorden, één blik is genoeg, da's de aandacht die ik van je vroeg.…

Net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan slaan Gaat de hele zooi weer mis Alles komt dan weer eens boven Weer een diepe diepe val En 't is dan moeilijk te geloven Dat 't dan toch weer goed komen zal En net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan…

Mijn zoon werd oom zijn vrouw werd tante hun kind werd neef mijn dochter werd moeder haar dochter werd zus haar man werd vader mijn man werd opa mijn dochter werd moeder haar moeder werd oma en zo is de cirkel weer rond dus,want mijn dochter is moeder!…

Is de cirkel even niet rond, kijk dan waar of de hapering zich bevond, stel jezelf voor de keus hem te repareren, want heus, de tijdelijke onderbreking is zo weer verholpen…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…

In de hoeken van mijn leven wonen de cirkels, vicieuze en kolkende gedachten, kronkels en bochten. Alles ook chaos is waarheid, Ik ben pentagram. Rechtlijnigheid voedt mijn strijd. Ik zie de puntige realiteit en vlak deze zo nodig af, op dit moment is het niet veel anders.…

De winter trof ons Slapend alleen Geen spoor verlopen In toverslag bijeen Dan priemt een sluimerend verlangen Verscheurend als een eerste licht In richting gemeend gevangen Toont ruimte haar gezicht Zo roept de vorm van beide Het hele circus in bedrijf Geen opvoering meer te mijden Ieder wakend in een oneigenlijk lijf Men went aan…