Alle inzendingen over de schelp

Schelpen rusten in eindeloze maanmeren roeren hun mondigheid met het gefluister van zeegeheimen. Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

tot in de eeuwigheid En die begon toen ik deze schelp vond…

Het geluid van de schelp is oneindig net als de zee eindeloos, tomeloos waar je uren naar kan luisteren Als ik hem tegen me aanhoud Hoor ik je stem zacht fluisteren De schelp heeft vele gezichten zoals de man Die je prikkelt en aan wilt raken met je vingers zacht betasten Hard en geruwd aan de buitenkant Of als een vrouw Zacht gevormd…

Schelpen in het zand door de golven aangespoeld in een kinderhand.…

omdat de dromen van de schelpen waren turkooise paua schelpen, de onbevangenheid van stille aandacht, lagen te fonkelen in het donkerzilver van het nachtelijk weelderig avondstrand....…

De zwaardschede, het huis van een weekdier Schelpen rapen geeft plezier…

Ik zoek mijn gezicht in een gedicht op het strand in de schelp van jouw hand.…

ik luister jou als een schelp de zee…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

En zag de schelpen liggen die me deden denken aan vroeger toen ik nog was, een kind. De schelpen bewonderend, als een kostbaar bezit. Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind.…

Schelpen zoeken op het strand is niet meer zo gezellig als het vroeger was. Je kunt zomaar een verdronken kindje vinden die uit zijn grote veilige schelp gevallen is, uit de veilige boot, uit het veilige gezin, naar het onbarmhartige woeste water dat de adem sluit.…

Schelpen in het zand Werpen lange schaduwen Langs de waterlijn…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

[Haiku] schelpen wiebelen – de geheimen van de zee golven af en aan…

[Haiku] schelpen bewegen – de geheimen van de zee golven af en aan…

een parelmoeren schelp glanzend van het zeewater op een zandkleurig strand het is alles onder de zon…

Wanneer ik bij mijn moeders ouders kwam, lag daar in de kast, tussen verre werelden, een grote schelp. Hij was oranje en opa leerde me "aan je oor hoor je het golven", en het ruisen nam me mee. Al jaren ligt die schelp nu hier, in mijn kast, hoewel wat stoffig, immer ruist daar nog opa en zijn zee.…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

nu ik schelpen raap schroomvallig gebogen zacht ruist zijn stem zoeter…

zoals een kind een schelp koestert ijl en breekbaar als een schat zo heb ik jou ook liefgehad…

ik die dacht dat ik dichten kon mij viel de parelmoeren schelp uit de handen en op de grond lag maatwerkglas.…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

ik neem een schelp en ik begin te krassen het is niet makkelijk maar waarschijnlijk de gedachte aan haar zoals ik 'Odette' schreef op mijn studietafeltje en je spieren moeten verkrampen na al dat krassen op een schelp onder een agressieve hemel terwijl je voor het eerst gelukkig bent door het eerste schrijven van haar naam in…

Ze vouwt haar benen met laarzen op in de blauwe schelp drijvend op het donkere water. De jonge schoonheid beweegt haar schelp voort met twee stokken in haar handen. Kleine slootvenus, gekleed voor de winter, omdat in de zomer de sloot droog staat. Daar gaat ze onder de brug: even onzichtbaar…

als een schelpdier vermomd je lippen broos je adem breekbaar dansend langs de vloedlijn van mijn begeren je haren spoel ik door mijn vingers en vind jou  je weke schelp toch steeds weer een verrassing jij, verzoend met zand en zee je proeft het zout op mijn lippen  en weet niet waarom ik jou in tranen breek mijn mooiste schelp…

zoals een kind een schelp ijl en breekbaar koestert als een schat zo heb ik jou ook lief gehad…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

iemand opent het venster iemand houdt de nacht over ons heen als een nieuw tentdoek iemand kent de weg iemand legt mij zijn oude tweedjasje over de schouders iemand zegt honing, iemand zingt honing, iemand proeft iemand gaat met mij de rivier in iemand zoekt tussen de schelpen naar de allerkleinste geopende schelp iemand zoekt naar een…

Jouw vingers over elkaar, je handen als schelpen sluiten mijn wereld daarbinnen en die andere daar buiten met hetzelfde gebaar…