Alle inzendingen over dialoog in Rome

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

wat als je verliefd bent, maar hij heeft een vriendin, ik heb nooit wat voor haar gevoeld, het was allemaal met tegenzin, ik ga met haar uit medelijden, ik kom er alleen niet meer uit, het liefst wil ik bij jou zijn, maar ik ben te zwak voor dat besluit, je woont al acht jaar samen, zo erg kan het toch niet zijn, nu dat ik jou heb leren…

Heer Julius: gij zijt mij ontrouwe edele Triestania, mijne vrouwe Vrouwe Triestiana: och neen, Julius, mijn stoere knaap mijn hartstocht duurt voort in mijne slaap Heer Julius: gij kreunt in uwe slaap steeds voort: oh, Gijsbrecht, neem mij ongestoord Vrouwe Triestiana: ach mijn Julius, wees niet bevreesd ik ben niet verder dan…

hoe kan ik benoemen waar ik in thuis wil blijven wanneer het enige dat straalt niet te houden is mij verlaat en decemberdagen neerlegt alsof mijn ziel er in zou passen loodzwaar hoe kan jij vragen of het zich rond mij wil wikkelen en alles wat ik in verbeelding zie warme wind en weemoed laag op laag, zacht op zilt weerloos…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

koffie in de kerk smaakt naar dialoog zoals thee in de moskee…

gespannen stilte innerlijke dialoog een binnenspiegel…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

Een gladiator kan geen vrijheid derven ik weet me met mezelf geen blijf, er rest mij slechts 'Rome zien en sterven...'…

In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk gespreid over je zeven heuvels leef ik even mee.…

laten we woorden weer kaal en simpel maken franje en opsmuk tot het bot verbranden hopelijk verstaan we dan elkanders taal raakt de vonk weer wat onzegbaar is het vuur in broze zinnen ontstoken…

ze vroeg me hoeveel ik van haar hield hoe groot, hoe diep hoe lang, hoe breed? ik antwoordde haar: steeds groter, steeds dieper hoe langer, hoe meer…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…

nog heb ik de regie over alle stemmen in mijn hoofd controleer hun woorden in dialoog maar als zij vrij associëren grenzen van taal gaan uitproberen grijp ik in met harde hand geen tegenspraak in letterland dat is ontaard in babylonisch onbegrip en drammerij voor straf het alfabet in mantra’s die rust geven alleen stilte brengt het…

jij dicht de vergezichten ik kleur ze in met mes en fijn penseel in dialoog sla jij het laatste oordeel aan het kruis ik somber wolken voor het derde uur emoties worden aangescherpt in felle woordenstrijd het donkerrode tekent haat en nijd jouw poëtisch venster op de werkelijkheid heb ik met eigen kleuren ingelijst…

‘Er wordt te hard gefietst op ’t rijwielpad!’ ‘Wat wordt er veel geluld op de tv!’ ‘Hij is niet druk, hij heeft ADHD!’ ‘…en als het regent wordt me auto nat!’ ‘Konijnen zijn met stip de beste wippers!’ ‘…en niemand loopt zo hard als Dafne Schippers!’…

Als ik èèn ben met mijn gedachten dan heb ik een dialoog die er niet om liegt maar er vooral toe doet en waarvan niets moet als ik èèn ben!!…

Van Rome naar Jeruzalem reisde ik Langs zee'n diep en bergen bar en sneeuwig: Ik vond niets eeuwig dan het ogenblik.…

Ze liepen hand in hand toen ik hun foto nam ontroerd en onbegrepen. Ze waren verder dan ik was. Ze hebben elkaar losgelaten. Verdrietig en begrepen hun liefde uitgepraat. Herinneringen opgeslagen zijn ze verder dan ik was.…

kijk daar, de santenkraam! strakjes begint het weer heilige stoelendans: wie wordt de paus? altijd en eeuwig die godallemachtige mannen, ach moederkerk: word toch meer vrouws! © Inge Boulonois…

Ik kende mijn wijk de straten naar alles dat ik kende maar al die straten gingen nergens heen leerde ik, en ik ging weg over grotere straten de wijde wereld in naar andere wijken en ook die straten gingen nergens heen leerde ik, behalve dan fijn weer naar huis daarom zit ik tegenwoordig stil thuis in mijn Rome, en de een na…

Een zeer zondige bisschop te Rome heeft vaak last van kletsnatte dromen en heeft toen het kon door een vlijtige non zijn eeraarde pik dicht laten zomen!…

het zou goed zijn voor nederland missieland en voor de verkoop van de bloemen van mijn broer in het Westland maar mijn bange vraag is hoe dan het gevoel is van onze herder Simonis en of niet-rooms nederland nog wel de bloemen wil van mijn roomse broer uit het westland rooms in nederland roomse bange vragen in lange dagen die…

goede vrijdag de klokken zijn naar Rome het is stil in de sacristie het kruis is bedekt dat van het misdienaartje niet pasen de klokken zijn terug uit Rome met eieren van chocolade de kinderen zijn jolig het misdienaartje heeft verdriet beloken en gebroken de klokkenluider mocht niet mee naar Rome er zou gebeden worden en vergiffenis…

Wie Rooms gedoopt is, is heus niet verrast, Ook nu niet, ook al heeft de paus van Rome Een bisschop in genade aangenomen Die zegt dat er nooit joden zijn vergast, Want ooit zei de pastoor al in de mis Dat in de kerk de paus onpeilbaar is.…

Maar bij de dialoog Acht men de ander hoog.…

Omdat het Heilig Jaar is afgelopen Moet nu de paus in de Sint-Pieterskerk Met specie en een troffel aan het werk, Want één deur mag een kwarteeuw niet meer open. De ziektewet is blijkbaar geen beletsel Voor onvakkundig pauselijk gemetsel.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Censuur regeert dit bange land van Balkenbrei en Lafbektand ‘we zoeken steeds de dialoog’ dicteert het geitje aan een krant.…