Alle inzendingen over donker licht

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…

het is de laatste regel waarop ik loop aan het einde wacht ik even dan stap ik op naar het andere blad met onbeschreven regels onzichtbaar in donker licht…

zo wordt het donkere licht de lach weer terug op mijn gezicht…

licht zegt ze geef mij je licht zodat ik het meenemen kan naar het zwart zwart zegt ze zou ik je nog kunnen zien mijn lief in het donkere licht, schemer zwemwater van mijn moeder troebel zegt ze geef mij je geef mij je…

Waar zij de nacht ontdekt zich onder toeziend oog verlegd speels schaduwen langer rekt en zetelt in haar recht zo donker licht vergeelt en jaloerse blikken steelt…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

opwellend stoom van het bad in het dampige schijnsel van de avondlamp, binnen de omtrekken van de kamer, die zich buiten vervult in de voorbijrijdende trein, vlak voor hij de tunnel in gaat, donker licht donker licht donker, reflectie als een stroboscoop op het gelaat je ligt onder een bed…

ziende blind gaf donker licht aan beide ogen diep duister struikelde over helder zicht verloren langs verleden straalt de zon voorbij de laatste zin…

ooit zag ik jou even vervagen alsof je gedragen werd door donker licht ik miste het zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een…

Op het kerkhof van Verloren dromen Worden graven Onaangekondigd Geopend, niet Door justitie Of door een Ander onbelangrijk Orgaan, maar helemaal Vanzelf, helemaal Uit het niets, En zie ik uit Het donker licht Dat uit de aarde Groeit, dat mij Het licht laat Zien waarin mijn Toekomst ligt…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…

verdwaald in donker licht zoek ik mijn vertrouwd gezicht wat bij klaarte niet meer lukt jong en fris zijn weg voor goed op reis met tijd, zo snel bewijzen zijn er wel als ik zie, mijn gerimpeld vel !…

De koude lucht weerkaatst haar gezicht In het raam van mijn ziel Mag ik dromen van jouw ogen Waarmee ik de doden zie Daar waar het groene het zwarte omarmt Op het glazuur van de kist Laat ik jou voelen in het nu Waar niets meer is zoals het was Jouw lach die niemand meer doet stralen Slechts tranen in het tranendal En het donkere licht…

Hier lig ik tussen donker/licht Geen leven trekt aan me voorbij Geen tunnel open, geen deur dicht Ik weet: dit is een nieuw begin voor mij!…

uit alle hoeken schreeuwt de stilte van de nacht ze vreest de zachte lach en klampt aan angst die iedere beweging doodt je dieper hijgen laat en je verlamt in wazig rood donker licht soms duister op beweegt zich in verstarring dreigen maakt je rust kapot je handen tasten in verwarring ze verliezen zich in vaagheid zonder raken…

mag ik je raken nog even bij je slapen als je wakker wordt ik ken het nachtenwaken de ogen dicht voor al het donkere licht geen mens om even aan te gapen ja ik als ik je nu mag raken het witte van je ogen zien en in samen fluisteren gaan we de spoken weer verjagen zacht sluimer je de spanningen voorbij ik telde schaapjes maar…

Aan de binnenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is zonder beelden los of houvast geen tussenbeide Hier is de kiem, zaad van het ontstaan de oorspronkelijkheid van ontspringen zomer, winter, herfst, lente zo zo van alle dagen stroomt leegte vol Uit alles tot niets, komen wij tot gaan in visa versa dromen…

Uw zon verrijkt de zomerdag uw Geest is zacht aanwezig, uw Woord klonk in de morgendienst nog nagenietend zont de zondag voort het lichtdoorlatend groen kleurt tegen hemelblauw schaduw fluistert uw luister waar zondag maandag wordt, het donker licht ontmoet ontwaakt in mensenogen opnieuw uw zondagsgroet.…

Daar waar het donker licht werd, maar zelfs de maan weer was verdwenen daar is mij duidelijk geworden dat toch Zijn licht mij heeft beschenen. Daar waar het leven moeilijk leek ik opgaf waar de hoop bestond daar heeft een hand mij zacht geraakt 't gebed verhoord van mijn gesloten mond.…

Aan de buitenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is fictie zonder beelden los of houvast geen tussenbeide. Alles uit niets, komen we en we vergaan in fantastische dromen aan de binnenkant komt de kern van de waarheid tot stand vanuit het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron.…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

jouw vlinders zijn de vleugels van het paard waarop jij schaart in zonlicht om te drogen vliegen grote hoogte na een nacht in het moeras waar gas haar donkere lichten gaf we dwaalden in het volgen van de vlam zij spookte tot de zon weer kwam kom op mijn paard ja jij voorop in alle dromen jouw vlinders zijn mijn zomer…

uit schijnbaar klare lucht rolt wind ineens omlaag maakt herfstig stemmingen met donderklap en regenvlaag de oogst nog warm van lange zomerzon verschrikt en schikt zich beurzig op de grond gelijkmatigheid verliest in mist de strijd van donker licht in aanloop naar de wintertijd nog warmt de zon met zomersheet terwijl in het open…

jij was de eerste die het donkere licht een menselijke gezicht heeft gegeven waarmee velen eindelijk konden leven dat voelde hoe psychoses in geest- verruiming joegen met ogen die op jacht waren naar de ultieme uitlaadklep van onvermogen in communicatie die stokte als contacten leden tot brokken door een gestoorde motoriek…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

, licht wordt En twee lichamen één…

het is nog vroeg als de nacht eindigt en de uil van het donkere licht voor mij uit zweeft naar de blauwe fontein waar druppels schitteren in vlagen van de stervende maneschijn door knarsende kiezelstenen schuifel ik naar de bank gelegen aan het pad langs de waterpartij hier zet ik mij neder en zie de dag traag ontvouwen met…

licht vloeit voor wie zichzelf kan beschrijven…

't Heeft daar stil gelegen voorzichtig neergelegd met Gods eigen zegen aan de mens gehecht Liggend in een stal in 't plaatsje Bethlehem 't zal mensen in getal genezen met Zijn stem Je zal het niet verwachten dat hier een Koning ligt uit menselijke geslachten maakt Hij het donker licht 't Is nu nog ongeschonden als Kindje klein…