Alle inzendingen over druiven treden.

Nog niet zolang geleden Deed ik nog aan druiven treden. Dat is een vrolijke boel Als u begrijpt wat ik bedoel Een soort hof van Eden. En had ik genoeg getreden Dan ging ik mij vertreden.…

Nu vul die vaas met gele oktober-rozen, Leg blauwe druiven op die blanke schaal, Tussen de trossen laat de perzik blozen Als avondrood, en loof als bloedkoraal Van wilde wingerd blij mijn blik verpozen, Die symfonieën zoekt in kleurentaal.…

wil niet meer gevonden worden het leven druipt langs wolken laat me aan de hemelrand in mijn laatste zwijgen slapen in de dood van gekras in merg en been mijn laatste tred verstoort in geschuifel niets beweegt er meer urenlang verstreken er geen seconden meer ik verdween ergens aan de einder in het later…

trappende treden treden hun trappen stijgend en dalend door weer en wind…

naarmate de tijd vordert kleurt het afscheid zich steeds verder in mijn gevoel dooft voor al wat ik bemin, het lijkt alsof de huid zich sluit wijl een zucht zich weliswaar vast in een herinnering neder vlijt wordt wat mij nog rest vaker door gongslagen ingeluid en volg ik het opstapelen van komende momenten onvoorspelbaar, onvermijdelijk…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…

tuur We beloofden elkaar eeuwig trouw zo smaakten de druiven extra zuur Waarom vraag ik dit alles aan jou wijl je mond niet antwoorden kan Dat is, omdat ik zoveel van je hou En je dood, daar ben ik kapot van…

ik vier de vreugde van de druiven het zoete feest langs jouw ranken streel bladeren met vingertoppen terwijl een zomerwind getuigt van zuchtende klanken mijn fluwelen deerne plukt de gerijpte vruchten met kwetsbare élégance laat ze mijn mond raken op mijn lippen dansen…

Gehouden tegen het van het licht van de houdbaarheid als druiven te vroeg zijn geoogst als ik het bij de laatste bloei had gelaten, dan waren er niet zoveel zure tranen gemorst, als ik eerder was getroost.…

Je wandelt met mij door het leven al is het soms een zware tred we komen dichter bij wat we willen na iedere stap die door ons is gezet. Al slepen soms de voeten zwaar en struikelen we vaak over hobbelige wegen we klampen ons stevig aan het leven vast met alle kracht wat ons is gegeven.…

hebt het in je....sterke kracht Al lijkt het misschien nu nog uitzichtloos je krijgt je leven echt weer op de rail dan loop je met geheven hoofd omhoog is niets in het leven je meer teveel 't Verleden kun je niet in één dag kwijt maar er ligt een toekomst voor je open waar het geluk je eens weer toe zal lachen en jij weer vrij met lichte tred…

Ik ga nu aandacht besteden Aan over treden. Net als bij een trap Gebruik je bij elke stap Een trede. Maar overtreden Is met voeten treden.…

Zodra ik van de trede stap, elke keer weer eentje Ben ik toch niet afgetreden, ondanks dat kom ‘k toch beneden!…

Druiven gedijen in andermans wijngaard wel... de mijne zijn zuur…

dansend voor de tralies van zijn bestaan zijn gebit was er allang aan nu kan hij zelf weer gaan hij hangt aan de wilgen bij zijn valies zijn druiven zijn druiven zuur dansend voor zijn spiegel kan hij niet meer sjansen met een beeld dansend in spiegels in totaal z’n tijd zijgt de tijd ineen met een klap hij danst met…

Laat ze in Oekraïne nou maar schuiven, De Russen rest de smaak van zure druiven.…

Laat eigenheimers onder de poëten Eerste zure witte druiven leren eten En al die zoete blauwe snel vergeten Het is met menigeen kwaad kersen eten Laat staan de ware dichtkunst te bedrijven Leer eerst maar letters lezen als olijven!…

Jezus verandert water in wijn in Kana moet het de beste zijn druiven van Eden moeten ze weten de appels zaten vol van venijn !…

Toen ik als jongeman in Frankrijk druiven plukte, zag ik er ook geen vrouwelijke uitstulpingen in, wat bezielde die Hoogliedzanger toch? Was hij stomdronken van het eindproduct? Of bedoelde hij dat borsten net als wijn dronken maken?…

zwanen zich door de waterspiegel wagen en lantaarns op de brug ver weg schijnen maar ik had dauw gedronken druiven geproefd…

ik at je druiven en werd dronken van de wijn ik oogste liefde in je gaard het was het mooiste jaar dat ooit zal zijn…

III Wie in de druiven meer proeft dan het zoete, Wie in zijne wijn meer proeft dan de wijn, Hij zal iedere vreugd met wroeging boeten, En iedere vriendschap met pijn.…

Deze edele rotting bereikte het rijke volle veld, rijker als elke andere druiventeelt, voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid de brave paarse landelijke schapen wisten het wieden net niet te halen, dankzij het speciaal afwezige microklimaat omdat de wijngids de bevallige concurrentie, de aanwezige schimmel moet laten begaan, persen…

je perst weer zure druiven vergist je wijn en droesemt op de zielen in de fles de druiven rijpen in de stilte van je lach de zon van je gedachten je hebt jezelf weer weggezet in krochten die tochten van onderwereld en bedorven lucht je bent weer koning in het sprookje van eergisteren de appel heb je doorgeslikt nog ben je niet…

je perst weer zure druiven vergist je wijn en droesemt op de zielen in de fles de druiven rijpen in de stilte van je lach de zon van je gedachten je hebt jezelf weer weggezet in krochten die tochten van onderwereld en bedorven lucht bent weer koning in het sprookje van eergisteren de appel heb je doorgeslikt nog ben je niet gestikt…

je druifde in mijn wijn voelde schraalheid op mijn lippen wat in groen begon moest rijpen in de hete zon ik wist je achter het centraal massief de kale bergen na de imposante bariérre leveren nu eindelijk de beste Corbiére jij weet van overleven de kale rots kon jou de kalk geven die je nodig had de scherpte van karaktervast…

Een groenteman uit de plaats Duiven Kreeg laatst duizend kisten vol druiven Men vroeg aan zijn vrouw: Wat moet uw man nou? Toen zei ze: ach, laat hem maar schuiven…

In Nicosia blijft de bank gesloten, En door de monetaire politiek, Zijn daar geen nachten meer vol romantiek, De druiven worden zuur voor Cyprioten. Zelfs mandolineklanken zijn gesmoord, Door al die balalaika’s die je hoort.…

wandelend door zijn gangen stil in gesprek door dagen heen en terug rijpen gedachten van vroeg tot laat, in het licht als vruchten in de zon van druiven tot wijn 2011…

Met lichte tred Ik zet mijn voetstappen in de tijd op papier niet zittend achter mijn bureau maar in de schommelstoel denkend in de nacht en ik zie het dag worden met lichte tred Straks Wakker in de nacht gedachten voor het raam vier koppen thee vier sigaretten één wisky gekrijs van meeuwen het is morgen er beweegt geen…