Alle inzendingen over een fragment van aan

Fragmenten, mensen even aan het woord, in beeld -- hun verlegenheid.…

Ik zie mijn leven in fragmenten, en te laat -- begrijp ik die pas.…

Fragmenten, flitsen, het zijn herinneringen -- terwijl we ze zien.…

Ik denk aan fragmenten van vandaag Vandaag is al verleden tijd Het is tien over twaalf Ik denk aan gedachten van vroeger Steeds meer raak ik er kwijt Zodat er iets ontstaat Iets zoals een korte samenvatting Brokjes leven die zijn verheven tot allesbepalende hoofdstukken Ik denk aan fragmenten van morgen De meeste zullen worden vergeten…

~~~ als voering van zijn rafelgeheugen lapte ze flarden op tot een geheel ontvoerd was de kou botrakend fragmenten zonder pasvorm bevlekken nu zijn geschiedenis ~~~…

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

zolang geleden alweer een dag voorbij het vonnis en weer breekt een stukje uit de glazen stam zoveel fragmenten van verbastering verschrompelen tot verbijstering…

iemand trok het zwijgen uit de muur kerfde fragmenten in stenen hing papieren poëzie aan de waslijn beukte op de trom iemand huilde als een wolf in de nacht niemand kwam…

verfrommel mijn gedachten tot woordeloze prop vernietig de fragmenten versnipperd in mijn kop bevrijd mij van de ballast belastend en te zwaar schoon mijn grijze cellen wis waarachtig waar…

jongleren met lucht en toch laten vallen onhandig en los kapot uit mijn handen het grauwe aangezicht fragment van verlangen springt op nu alleen apart van zijn angsten en krimpt weer ineen…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

Wat kan nu weg wat moet blijven wat mist het hoofd raakt het hart of is pas over een aantal jaren afgesloten om dan te verdwijnen Fragmenten van ver en dichtbij verleden gaan door handen stuk voor stuk blijven korter of langer hangen in een moeizaam proces dat opruimen heet…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

In tijd, slechts in tijd, is leven op onze planeet een fractie slechts fragment voorbij jou Voorbij jouw tijd die jij voor bent door de grootte, maar vooral door de rapheid van jouw woord…

( fragment 69 ) dan eindelijk pagina 69 ' zij opende haar benen als een boek"... de lezer die hier paginalang reikhalzend naar heeft uitgekeken blijft warempel ietwat verbluft hangen aan de regel die voor even de dienst uitmaakt…

ik ben er voor jou ook al raak ik je ver in het samen zijn, her en der al zou ik aardse klanken spellen en jij van achter afwezigheid denkt ik kan slechts fragmenten tellen liefde kent een ritme gelijk mijn hart jou met zijn slagen wenkt…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

Fragmenten van 't Leven,verloren, Hopen op, tijdens Bestaan. Ik veeg ze in potjes Op een dag zijn er geen over, ben ik vergaan. Gelabeld heb ik ze op datum gezet, in jouw gedachten-kast. Daar waar ik was, Wil ik blijven, herinner mij, Hou me nog iets langer vast.…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

bloemrijke woorden in harmonie met schurende feiten levendige taal een krachtig kleurrijk mozaïek brisant leed in duizend inktzwarte fragmenten uiteen gespat de scherven met zachte handen opgeraapt zorgvuldig opgeschreven…

fragmenten kruipen door een bleek geraamte wild lijkend verroest niet meer nieuwsgierig ogen ook de tandjes van het ronddraaiend geheel, walsen rond het beeld er schijnt iets niet te kloppen maar zeker niet afgezaagd, zo leeft een zingend onderdeel de rest blijft over…

Een denkend teken als fragment moment versteend. In de beginne een brok beeld van oeroud arduin. Beeldig geheugen naar wie passeert en denkt.…

hij viel draaide spiraalde voeten gespreid verwachtte de klap maar die bleef nog uit zag etages passeren fragmenten van leven steeds sneller langs glas de gil uit het gras er bloeien nu bloemen in de kuil waar hij lag…

Uit het diepste onderbewustzijn komen namen, plaatsen, dingen, plotseling en onverwacht, fragmenten van herinneringen. kleuren, geuren of geluiden wekken beelden op van weleer. En doelbewust of ongevraagd beleef je het verleden weer. Herinneringen zijn belangrijk geven zin aan het bestaan. Toetsen het heden aan het verleden.…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

Onthuld in de weerspiegelende fragmenten steeds de tere bloem der liefde.…

Met gedachte vol zinnen koester ik je zonder woorden gezegd van het kostbaar fragment.…

Verbondenheid in fragmenten. In ongrijpbare wonderen. Bewustzijn in het niet-wetende. Het kleine in het reusachtige. Samenzijn in ons isolement. In vriendschap. Kwetsbaarheid in het almachtige. Mogelijkheid in het onmogelijke. Een ongelofelijke toekomst zien, in het heden van het nu. Leven in de dood. In liefde.…

ik bloed als ik mijn dromen zie de scherven glas nog platter trap dat, wat ik eens was ligt op de grond gebroken in de regen glinsters in een plas jij wilde niet in transparantie leven heb jezelf toch aan mij gegeven maar koos voor eigen leven in fragmenten kan ik aan je denken want lijmen doe je niet stikt liever dan je mij…