Alle inzendingen over een ongeklede cirkel

we vullen kasten sjouwen meubels naar de plek waar een antwoord ligt het maakt ons rustig, zowat overal en als het nacht is, na de lakens doen we het licht aan tot we weer uitgeput naast de vragen slapen we lopen een eindje om met het zonlicht in de kamer en hier en daar en overal het houdt ons warm, alleen daarom…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

Ongehinderd ongehavend mezelf van geslacht tot geslacht bekleed en ongekleed zaaiende het permanent karakter voer voor psychologen kwetsbaar erfgoed alleen ik zelf weet waarom.…

Staande bij de kassa staat een oudere klant triest en verloren, is gisteravond zijn vrouw overleden, terwijl ik hem condoleer, voel 'k me bijkans schuldig wanneer ik hem zeg: bij ons is een kleinkind geboren, op het moment dat jouw vrouw de wereld verliet, kwam er nieuw leven ter wereld. Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…

Dus bleef ik daar in een ongekleed lichaam en lege geest. Het leek of alles wat ik tevoren had geschreven voor niets was geweest. Echter, nu geen plaats voor tranen: Een gedicht, een nieuw gezicht.…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer meetbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van kwetsbaarheid, omgord ik het zwaard van woorden als botte bijl, als ik het vege lijf wil redden altijd in eigen vooroordeel? ben ik de groene weiden die door de wereld wordt afgegraasd een onverteerbaar…

maar mis het ochtendgloren niet er wordt een dag geboren ongekleed en ijzig koud en zie... de zon schijnt…

Gedachten draaien in cirkels, de aarde in het rond, 'k wilde je één keer zeggen, wat ik werkelijk daarvan vond. Even gewoon tegen je aanleunen, praten zonder geluid te maken, begrijpen zonder woorden, één blik is genoeg, da's de aandacht die ik van je vroeg.…

Net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan slaan Gaat de hele zooi weer mis Alles komt dan weer eens boven Weer een diepe diepe val En 't is dan moeilijk te geloven Dat 't dan toch weer goed komen zal En net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan…

Mijn zoon werd oom zijn vrouw werd tante hun kind werd neef mijn dochter werd moeder haar dochter werd zus haar man werd vader mijn man werd opa mijn dochter werd moeder haar moeder werd oma en zo is de cirkel weer rond dus,want mijn dochter is moeder!…

Is de cirkel even niet rond, kijk dan waar of de hapering zich bevond, stel jezelf voor de keus hem te repareren, want heus, de tijdelijke onderbreking is zo weer verholpen…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…

In de hoeken van mijn leven wonen de cirkels, vicieuze en kolkende gedachten, kronkels en bochten. Alles ook chaos is waarheid, Ik ben pentagram. Rechtlijnigheid voedt mijn strijd. Ik zie de puntige realiteit en vlak deze zo nodig af, op dit moment is het niet veel anders.…

De winter trof ons Slapend alleen Geen spoor verlopen In toverslag bijeen Dan priemt een sluimerend verlangen Verscheurend als een eerste licht In richting gemeend gevangen Toont ruimte haar gezicht Zo roept de vorm van beide Het hele circus in bedrijf Geen opvoering meer te mijden Ieder wakend in een oneigenlijk lijf Men went aan…

in cirkels almaar cirkels vechten gedachten kromme gedachten brein vertroebelt de waarheid waardoor het zicht oppoft wat het gobbelen vergoelijkt in cirkels almaar cirkels vecht de worsteling met de desperatie…

Onbeholpen loopt zij cirkels Tempo Dan weer traag Beent gedachteloos hopeloos En woordeloos cirkels Haar sokken slijten Het tapijt toont sporen verwarring De donkere lucht weent met haar mee Al drie herfstseizoenen geleden Toen hij haar verwardheid vond Cirkels almaar Cirkels…

Beleven en ervaren, groeien in waarheid: de grootste cirkel is ook rond. Leven. Cirkels cirkelen rond in cirkels die cirkelen. Begrensdheid accepteren. Persoonlijk.…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Ze stond bekend om haar ‘stiff upper lip’, En was niet uit haar evenwicht te brengen, Ze wist haar leven aardig te verlengen, Nu stuit ze op de cirkel met een stip. Ik kijk naar alle beelden op tv; De wereld sterft een beetje met haar mee.…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

prachtig, zoals je wegloopt, zo oppermachtig met in je kielzog woede en gelijk. nadat ‘waarheen…’ mij stamelend ontsnapt blijft enkel onvermogen. nu lange monologen zijn vervlogen kijken de honden op, herkennen dit als simple waste of time.…

Vol plezier ga je in het leven Alles verdient beleving Sommige dingen maar heel even Terwijl het andere je totaal beving Lekker spelen met de blokken Lekker spelen met een pop Of met de badeend in het sop Heerlijk deugniet en onverschrokken Opeens is dan de onschuld vertrokken Krijg je besef van broek en rokken Dan wordt ook jij een ouder…

Laat deze laatste cirkel van tranen vervagen, in een plas van tedere dagen. Laat ons nog één keer samen dansen in het sterrenlicht van blije en droeve verhalen. Laat me rusten met een geschonden weemoed, 'k verberg mijn tranen, heel verwoed.…

wie telt de druppels van het dauw, zoet en zacht wie was het kind dat liggend nog lacht totdat de aarde haar zal ontvangen in dankbaar verlangen te geven, te verzorgen opdat op n frisse morgen de dauw likt aan het blad van een volgend levenspad…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoordt klinken hol en leeg mijn klanken van heden gekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende haar rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens…

Het symbool van de oneindigheid kan met één pennenstreek worden genoteerd. Lente, zomer, herfst, winter. Dag en nacht. Zo eenvoudig is alles. Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

Gevoelens uiten zich in woorden aaneengeklonken in zinnen en vormen gesprekken die leiden tot discussies om te eindigen in strijd zo worden woorden weer gevoelens maar dan van onmacht en spijt…