50 resultaten.
veilig verkeerd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 lui achterover
onderga ik de drukte
leven snelt voorbij
heel mijn zekere gevoel
ent zich op bestemmingen…
RADICALISERING
snelsonnet
3.0 met 20 stemmen 2.685 De ouder die op grond van zijn geloof
besluit zijn kind niet in te laten enten,
riskeert een groei van rodehondpatiënten
en maakt dus zijn gemeenschap blind en doof.
We hebben onvermoede pelotons
Fundamentalisten onder ons.…
Lekker dier
snelsonnet
2.0 met 32 stemmen 3.453 Dus krijg ik af en toe enorme zin
Dan ent ik zelf mijn diepvrieskip wel in.…
Je bent niet je gedachten
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 811 Gedachten die verlangen,
verlengen, nergens enten
als op eerdere lofzangen.
Zal ze hebben, wel langer,
verlangens, bange momenten,
maar ben ze gewoonweg niet langer.…
Geen wilde takken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 199 iedere lente
wilde ik weer
groeien naar het licht
hoger de vrijheid
ontdekken in blauw
en het groen van mijn blad
maar elk jaar
werden mijn takken gesnoeid
zij wilden breedte en bloei
mijn vruchten
zo voor het pakken
geen wilde takken
ben geknot
in de groei van talenten
een boom in het bos van dezelfde enten…
als dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 wanneer dan
in aarde op mijn buik
de enten van mijn liefde
wortelend zelf geboorte geven
dat dan de wereld
in vrede mag zijn
een oase de aarde rond
van rust en vrijheid
waar om, voor en met elkaar
gewoon de mensen zijn
omdat anders zijn of menen
niet langer wortels klooft
omdat anders geloven
mensen nieuwsgierig maakt
waardoor takken…
en als de tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 258 en als de tijd daar is gekomen
dat er niets meer voor ons rest
dat zelfs stilte is vervlogen
als een bel die levens lest
die kleuren draaiend
ver
vervagend
in zichzelf vrede kent
en de zin van wat we waren
als een droom op jouw ziel ent
sluit dan mij nog in je ogen
en neem ons in je wezen mee
omdat er niets meer
meer kan wezen…
krakende takken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 371 ze staan er
de donkere bomen
sinister schemerend
hemelschreiend het loof
de naalden prikkend
naar de ondergaande zon
maar daar waar
geen sterveling komt,
scheurt de bast
van berk en plataan
loot en ent hebben
geen weet van
knokige knoesten
waar de wind uitgedroogd
takken kraakt
daar wil niemand gaan…
afscheid
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.066 En ergens in mijn gefluister
ben jij de merel die mij zingt
zelfs nu, nu ik de kerstvreugde
niet kan bezingen
eens een belofte, twee gouden ringen
liefde voor het leven
maar nu ik als oude boom
mij wil gaan enten in een nieuw
leven zal ik eerst mij ontdoen
van oude bladeren
toch een paar raderen zullen
in mijn hart
blijven draaien…
Faalangst
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 5.380 een storm met windkracht negen
die door de hersenen woedt
laat het lichaam spannen
en ent zich vast in machteloosheid
van het denken, geblokkeerd als
een vastgelopen computercame
doemen negatieven aan de horizon
op het scherm van het bestaan
ordeloos wiebelen de gedachten
voortdurend onderbroken met
pijnen onzichtbaar door het
gekweld…
je schaduw maakt me bleek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 724 je hebt mijn groen
mijn bloem zal bloeien
in jouw blik
waarom die schrik
als andere ogen de
kleuren ook graag mogen
je schaduw maakt
mij bleek, je warmte
laat mij in de steek
alleen het licht
op mijn gezicht
zal me doen spreken
ik ben je ent
je wortels
hebben mij herkend
kom laat me in
je kroon de wereld zien
ik lees je…
Entte een nieuwe kroon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 186 op dat plekje
waar het gras
nog groener is
voel ik jouw gemis
een zaailing groeide
op tot jonge boom
jouw onderstam entte
een nieuwe kroon
die jarenlang
de vruchten van
seizoenen gaf tot
aan de plotselinge kap
rond de stronk
ontloken nieuwe loten
uit jouw eigenheid jouw
wortels gaven hen respijt
ze hebben je gerooid
maar waar…
Proëleuteren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 210 Soms kriebelt het ergens
voel je een heftige drang tot
kladders ophoesten
de ene mens snottert mee
een ander blèrt mogelijk
hánd voor de mónd
of laat zich preventief
tegen-enten.
Wat kan het schelen
leuteren schijnt ook
in de vingers te zitten
al dan niet genetisch bepaald.…
Stille getuigenissen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 970 Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in…
fleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 alleen
missend die haar koesterde
de bloemen bloeien nog steeds
zoals de zon steeds nog schijnt
de regen echter voelt als tranen
voor hen die zij achterlaat
de schoonheid van de tuin
geurt mooie herinneringen
bij wie haar moeten laten gaan
omdat haar de tijd gekomen is
om in onze harten te blijven
om fleurig daar liefde te enten…
jij de grand-cru
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 278 ik wist van jou
maar iedereen belooft
zijn trouw aan kerk en vaandels
wat zo onschuldig leek
bleek in realiteit jong
hout in nieuwe takken
jij zocht een stam om
weer te enten ik wilde groen
en druiven zonder krenten
samen gisten we tot tafelwijn
jij de grand-cru en ik gaf jou
mijn laatste druppeltjes azijn…
loot van liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 de toekomst is ons aangekomen
toen jij vandaag bij ons kwam
een gloednieuw leven om te delen
tien kleine vingers tien kleine tenen
een neusje ook en een mondje
alles zit bij jou erop en eraan
kijkend in jouw pasgeboren ogen
realiseren wij ons stilletjes weer
dat de vreugde van de hartstocht
afkomstig uit de tuin van liefde
ons de verbintenis…
het prunuslaantje van weleer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 410 ik zie het
prunuslaantje van weleer
herinner mij de rode lagen
het speelse vlagen van de wind
ik was een kind in die verleden dagen
onderstammen zijn nog dik
maar de enten zijn gezwicht
de kale takken vroegen om
een snoei zodat hun groei ook na de
winterdagen het rozerood kon dragen
mijn laantje is niet meer
de meeste bomen zijn geveld…
Waar komt chocola vandaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 267 Uit de Hortus Mijnheer
die enten wij daar
kleine stokjes met druipend vocht
we kerven ze keer op keer
een harslaagje is niet meer genoeg
we vermengen het
met kindertranen vers en vochtig
van jonge wangen
Weet u Mijnheer zo´n mes
zo scherp als snijden kan
dwars door een ziel
zal´k maar zeggen
zo vind je ze nog hier
dat de onderstam…
geen titel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 ja, ik loop graag door een woud
en respecteer hen, wijze wezens
zie mij als een Ent,
wat een verantwoording!…
een partita vol van liefde
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.314 deze herfst baarde een nieuwe ent
in een partita waar liefde eindeloos
wordt gevoed, een vrucht die weliswaar
nog kwetsbaar zijn handjes vouwt
maar vertrouwd zijn droom kan sluiten
een leven die deze eeuw zal kennen
in rampen die nooit gezegd de bezemwagen
is van het leed dat
ons aller moeder aarde draagt
doch waar klaaggezang de monden…
Alles kan, niet alles moet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 stroopkan
pekan
jerry kan
ook besmetten kan
tja, alles kan
en ook niet
betekent dat dan
dat je persé
koffie gaat zetten
thee lang zal trekken
water laat lekken
met stroop wilt pekken
noten gaat snacken
de neus moet bedekken
om achterdocht te wecken
de mondkapdealer's kas te spekken
en formatietijd te rekken
zelfs peuter Jerry gaat enten…
Penseelde jij de knop
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 399 samen hebben we
een roos geschapen
lieten eerst de
achtergrond ontwaken
ik lijnde steel
jij groende fris
de jonge bladeren in
de lente van ons leven
zacht penseelde
jij de knop die voor
het eerst weer kleur aan
onze liefde heeft gegeven
we bloeiden op
een oude stam en
enten in bestemmen konden
onze wortels niet ontkennen
soms…
Hersenschimmen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 409 passen
en strekkende stokken
een traan vertroebelt
de oude film
klanken geuren
op loslopend pikkend tokken
wajang wajang in mijn ziel
vullen het gemis in mijn gevoel
lijmen de brug naar Maluku
verstrikken in mijn droom
ik speel alleen
verlangen in de linker hand
in de rechter
het rood wit blauw oranje
hangend aan de dode ent…
Lofbetuiging
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.989 Ranken twijgen enten loten
nijgen winden mee te zwichten
naast te groeien naar het licht en
oude schaduw te vergroten
Stam hout vast aan wirwarkruin
durft elk takje te beloven
het verleden komt weer boven
ook al herfst geblader bruin
Wortels weten zich doordrongen
in jouw voedzaam rijke hoven
die de levenskans vergroten
Van je pit toomloos…
loslaten voor houvast
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 zich ieder nu irriteren
aan de ringen van trouw
van het bondgenootschap
dat hen nu knellend klemt
in het losgewoeld venijn
vertelt rede het verstand
het bij elkaar zo alleen zijn
moet je samen nu loslaten
om bevrijding zo te vinden
in het nieuwe perspectief
door elkaar vrij te geven
met ieder een eigen weg
om apart en toch samen
de enten…
Het kapje
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 54 ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet
we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan
zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde
haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks…
Vleugjes wind
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 49 schoonmaak komt in
het seizoen van stormen
worden de geuren
geüpdatet door het blad
dat in de herfst gevallen is
en meegenomen als rest in
warme compostering waar
basisolie gaat dienen als mest
daar zullen de genen nog
mogelijkheden hebben
om in lentes eerste groei
en bloei de evolutie met
nieuwe etherische
componenten te enten…
wervers eiland
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 316 waar wevers gelijk
toewijding draden spant
scheert opgespannen passie
zich zwanger tot verwachting
van een nieuw hoofdstuk
dat omgeven met liefde
het verhaal vertellen blijft
van de bron van zijn bestaan
waar wevers gelijk
vogels massaal zingen
van een nieuwe lente
die vlinders fladderen laat
ziet ouderlijk de stam
haar enten ontspruiten…
twijgen worden mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 weggevaagde beelden strepen
zicht voort door mist en dauw, het
verglaasde weten kauwt aan de jonge
ent die zich veilig voelde in de luwte
van het begin
stakende takken zonder blad schrapen
met lange halen het vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten…