Alle inzendingen over envelop

Maar nu is het tijd om een nieuw envelop te maken en de oude op te bergen. Geloof, dapper en niet gescheurd te zijn, werd de envelop naar de eigenares geretourneerd met de mededeling: bedankt! Het gaat je goed.…

In de la, een vergeelde envelop na al die jaren nog steeds dicht de inkt begint wat te verbleken soms wik en weeg ik die envelop in beide handen ….zal ik….maar nee deze brief die neem ik mee ongelezen op de dag dat ik voorgoed zal gaan vandaag lag die weer even in mijn hand de vergeelde envelop voorzichtig druk ik er mijn lippen op…

[Haiku] als een envelop schuift daglicht onder de deur van het lege huis…

De slogan: giro blauw, past bij jou is van een poos geleden, blauw bloed mag ook niet worden vermeden: maar wanneer men spreekt over de blauwe envelop voor onze Koning, zijn meningen verdeeld. Blauw bloed, wat is er dan mis met blauwe enveloppen?…

uitgeschreven dromen in een envelop geschoven worden meegegeven aan de wind opdat wolken de innerlijke leegte zullen verdrijven om de zon te omarmen ochtendgloren kleurt goud…

Een grote envelop, door kinderhand beschreven, fleurt mij altijd op een parel door een kind gegeven De inhoud is ook deze keer een kunstwerk van formaat een lieve verrassing altijd weer met een trotse tante als resultaat…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

Ik opende de envelop, de kaart bleek van een oude vriendin. Op het plaatje een kerstman op de fiets met een sneeuwpop en een kerstboom achterop en heel veel kadootjes, en een bord dat hem naar 2972km verderop verwees.…

Op deze envelop doe ik geen postzegel dan weet ik zeker dat hij gaat zwerven adres onbekend of zo hij komt vast bij de onbestelbare poststukken misschien wordt hij wel geopend maar hij zal niet worden bewaard hij zal tot stof worden en daarin verschillen wij dus niet.…

zo blauw als de zee zo blauw als soms de lucht dat tijdloze rustgevende blauw waar ik zo heel erg van hou maar op dit blauw ben ik beducht het brengt onrust in mijn kop hoe kan dat nou zo klein van stuk een blauwe envelop…

En anders sturen wij de prijs wel op Met witte poeder in de envelop.…

Laat ik maar aardig zijn: ten tweede male Geef ik wat ik verdiend heb netjes op En wacht braaf op de blauwe envelop Met het verzoek om tijdig te betalen. Want als men daar twee keer om vragen moet Word ik als burger wel meteen beboet.…

Als ze uit de envelop komt Zit ze op een balkon. Robuust is broos geworden. Blond is blond gebleven. Lach? Zon valt op Gezicht van meisje Goede fee Geveld door toverslag.…

je puntig schrift deed pijn verloren zijn de ronde krullen voelbaar het venijn woorden sisten afgekort in zwarte zinnen eilanden op eenzaam wit de koude woordenstroom verpakt in envelop mijn naam er op vernietigde een droom…

Hoe moet ik verder zonder envelop.…

kinderlijk en wat plechtig kust zij licht de envelop als bezegeling voordat deze in de bus verdwijnt door gedachten aan wat komen kan raakt ze in een aangename roes klein gebrek is geen bezwaar, had ze nog geschreven haar handreiking om hartstocht weer in huis te halen niemand is perfect gelukkig…

De blauwgrijs paarsgetinte envelop Bedrukt mijn toch al zwaar belast gemoed De uitkomst weet ik al, 't is nooit echt goed Ach wordt die treurwilg ooit nog een klimop? Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…

na envelop heeft liefde in elke pennenstreek zo wandel ik door namen en door de tijd nee ik zal niemand die ooit op mijn pad kwam vergeten ook elk jaar papieren bezoekjes met mijn wensen blijven versturen omdat ik het niet als een verplichting zie maar gewoon omdat een ieder die een kaart krijgt voor mij heel bijzonder is…

In stilte huil ik binnentranen zij sijpelen één voor één door de aders van mijn leven tot aan de aorta-steen Een zakdoekje is niet voorhanden dan maar een grote witte envelop opvangen wil ik ze en verzenden met een pokerface als postzegel erop Niemand zit echter te wachten op mijn tranen noch mijn verdriet dan maar adresseren aan mijzelf…

Je wordt door Bram juridisch bijgestaan Voor jou doet hij dat voor een vriendenprijsje Dan wil je ook nog een ontvangstbewijsje Had dat nou achteraf maar niet gedaan De envelop, de zegel en het posten Gaat je 500 Euro extra kosten.…

open terwijl het glas-in-lood de nacht in staart een wolkjesrand draagt mijn gewicht, niet zwaarder dan een ziel onhoorbaar ben ik daar omgeven door het stille licht beneden is het bijster koud het wintert overal in asemtocht mijn dode blik richt zich in orkaangeweld het oog naar boven een kille wolk sluit huiverend de envelop…

De titel vermoedt een blauwe envelop. Nee dus! Een vrachtwagen, als bestuurder een debiel Vol gas. Feestdag in Nice, werd een catastrofe. Doden op straat. 14 July, wordt geen feestdag meer omdat: Een chauffeur dit veroorzaakte. Gewonden worden afgevoerd.…

Nooit zit je meer naast mij daar waar wij ooit lachten om zônes was jij allang uit het zicht heel af en toe kom je langs als een soort dame blanche chique en omslachtig geserveerd als een blauwe kers op de taart maar dan even anders het is net of die allerlaatste lach voor altijd vastgeplakt blijft zitten en weer scheur ik een envelop…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

ik weet nog, de verwachting later in slaap vallen vroeger wakker worden want de volgende ochtend ben je jarig, kado gedaan vijf broers en drie zussen gaven je kleine dingetjes, tevreden en je wachtte op de post envelop uit Rotterdam oma had een briefje van twee-gulden-vijftig naar mij opgestuurd dat mocht niet van de PTT maar daar…

Maar elk jaar vind je toch steeds weer zo'n blauwe envelop op de deurmat. Je weet je moet betalen dat is jouw burgerplicht. Maar toch bij het openen volgt onwillekeurig die schrikreactie met een zuur gezicht. Je handen lijken te trillen en je wordt iets rood in het gezicht.…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Een gesloten envelop, gelijmd, zonder jaren te tellen, plakken op een maagdelijk wit vel papier herinneringen, bedrukt, slaan letters een leven over, ooit geleefd, tot de dood ons scheidt, haalde de man met de zeis mijn leven eerder in dan het graf gedolven kon worden, bedolven onder gehuilde tranen zal de diepste kuil niet…

Toen ieder weg was, gaf hij snel een wel heel erg gesloten envelop. Hij draaide nog wat en vluchtte, trots, verlegen. Nu hij om mijn oordeel vraagt, zie ik hem beven. Niets grijpt aan als een jonge dichter, echt al heel mooi bleek, met wallen, lang sluik haar, waarachter schuwe ogen.…

je deed moeite mij te plezieren met de gesloten envelop: mijn naam in ronde letters jouw cadeau: een diner voor twee maar mooier het gedicht 'Een reden als een andere'* (...) Dromen wegen die iets? Dichten, is dat eenzaam? Niet bijzonder. En toch ga je door? Dat is een oud verhaal (...)…