Tweemaal Herfst

o God wat een dag
de zon schijnt
het bos toont zichzelf in
z’n kleurrijkste herfsttooi
dat ik dit weer beleven mag
mijn hart jubelt en ik lach
wat is het leven toch mooi

thuis ligt een grijs omrande
envelop: kleurloos ijskoud te zijn
opgevangen op de stekelige deurmat:
hij was nog jong en tevens oud
vond de herfst altijd zo fijn
geen kleuren meer hij zag ze niet
toen hij in het zwarte gat belandde

hij was het zat
vlak voor deze mooie dag
verdronken in verdriet

envelop herfst verdriet mooi herfsttooi verdronken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 96