Alle inzendingen over expansie

Tegendraads kom je bij me in veronderstelling van gedachten niets wat ik beweer geeft een aanleiding voor het tegengestelde waardoor jij leeft ergens in een nieuwe wereld zonder commerciële gekte verlaat een vogel onze denkwereld ik voel een bevreemdende waarheid in een andere omgeving, ergens in een verte met de eindeloze expansie van…

We kunnen er misschien in kuilen leven Dan gaan we vrolijk dansen op de maan En hebben we een plek om heen te gaan Tussen de sterren gaan we ons begeven De Duitsers sturen we als eerste want Die wonen graag in kuilen in het zand…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

OB weet wat belangrijk is voor vrouwen Inwendige expansie in 3D Hoe komt men toch op zo’n briljant idee Je hoeft hem er alleen maar in te douwen Je krijgt dan een apart gevoel van binnen Wat zou je zonder zo’n tampon beginnen…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

Er bloeien veel sneeuwklokjes de waterwilg zet katjes uilenballen onder de conifeer De krokussen zijn uitgepikt door de reeds baltsende mezen die hoge pootjes sexy vinden Vlaamse gaaien schreeuwen de zangvogels stuiven uiteen het is oorlog in de tuin -------------------------------------------------- uit: 'Ommekeer' (in Verzamelde…

Voorlopig heeft dit land nog werk te doen. Om te voldoen aan Europese normen, Moet de regering dringend gaan hervormen, Nu wringt op vrijwel elk terrein de schoen. Eerst moet de maatschappij weer in balans, Dan maakt dit Nederland misschien een kans.…

een waterval woorden stroomt naar zee op oeverloze vakantie geen kanalen geulen en bedding maar in vrije expansie nog is er wind met zijn vlagen draaien en hozen buitengaats komt er rust in de golvende letters dichters vissen naar stilte hebben soms beet maar om te scoren moeten zij poëzie laten horen in hun leefnet…

op een kleine heuvel heb je de citadel gebouwd onneembaar en vertrouwd de stenen zijn je zonder vragen aangedragen alleen de kleur heb je geschouwd met cement uit alle lagen tolerantie hechtte jij de verdere expansie maar je vrijheid was ommuurd het veilig nest gevangenis op uitbraak werd gevuurd bent ondergronds gegaan gevlucht…

Aan de expansie van het heelal. Aan de oorzaak van ons bestaan. Ooit zullen we leren loslaten. De beheersing van de natuur. De idee van maakbaarheid. De onderdrukking van elkaar. Wat overblijft is een onredelijk geloof. Wat groeit is een veelbelovende taal. Over verwondering en over dankbaarheid.…

Loefzijde het natst lijzijde daaren- tegen echt heel veel droger Stijgende lucht zet enorm uit wordt daardoor kouder in proces van adiaba- tische expansie Er wordt dan geen zeer zeker geen warmte met de omgeving hier uitgewisseld Gevolg: condensatie, regen Via adiaba- tische compressie waardoor lucht warmer almaar warmer gaat worden…

bijna niet meer zijn het futiel fysiek contact gaat via traag reagerend schuim waarbij zwaartekracht om de tuin wordt geleid door optimale ondersteuning ik zweef en begeef mij naar hogere sferen waar mijn geest gelijkgestemden vindt niet voor een toepasselijk lied bij dit zeer exceptionele feest maar om samen de harmonie van expansie…

ja jouw gouden handen hebben mijn ziel getild naar de zon hebben haar de essentiële warmte gegeven om te leven jij met het vermogen om mensen samen de grootsheid van verbondenheid te laten voelen in warme massaliteit gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos…

Het schip van de geest werd opgetrokken uit de expansie achter glas, kleinschalige gedachten opgetuigd en gestrand, ontvouwt zich uit en in mij in de angst voor het onbegrensde wat ginds betekent ook voor hier en waar geen maat op staat, beperkt de ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting…

want hij is ziek gunt de ander geen bestaan je moet zijn wegen gaan in lauwerkrans dat lijkt jouw kans om mens te zijn zing maar zijn refrein dan ben je veilig voor venijn maar hekel zijn genadebrood zijn leven is gebakken lucht hij is zichzelf ontvlucht vertrap zijn extravagantie heeft je slechts gebruikt voor een persoonlijke expansie…

Het schip van de geest werd opgetrokken uit de expansie achter glas, kleinschalige gedachten opgetuigd en aangeland.…

de bar als troost voor droge kelen recensies worden kiel gehaald steevast met subsidiegeld betaald drank verwijst de stuurlozen hun bed met als laatste opdracht een sonnet waarin een sociogram moet worden uitgelegd kijkend door patrijzen rustend in hun kooi vergeten ze de hei en hooi penselen beelden kleuren geur geen vorm belet expansie…

En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden En hekelt dat wij geestelijk verdeeld zijn Het oude zeer moeten we aanhoren De CIA is onveranderlijk Oorlog aan het voeren als eer tevoren Putin wast onze oostindische oren En vindt NATO expansie…

Het schip van geest werd opgetrokken uit de expansie van een fles, kleinschalige gedachten opgetuigd, te vaak gestrand, ontvouwt zich en leeft in mij de angst voor het onbegrensde wat het ginds betekent voor mijn zijn, waar kennelijk geen maat op staat, zodat het hart, mijn binten kraken in het schuim van tegenlicht, het beloofde land…

Een instinctief expansie? Ook zonder engte blijft het lied. Het wijst vooruit in wijde ruimte en tijden buiten mijn vermogen. Vroeg gedroomd, nieuw gezongen, gedurig verzonnen. Ik trek naar buiten zolang de vleugels slaan, zo ver ze me dragen, zo diep de droom dringt.…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…