Alle inzendingen over explosie

Ik huldig me in een blozend zwijgen Bevrijd van zorgen en verdriet Een doodgewone , zonnige dag Ik kan wel alle sterren beschrijven Ik voel een zwellen in mijn hart Een explosie stijgt tot een klaterende lach ‘k Wil rondhuppelen, dansen en zingen Mijn pijn voor eventjes verdringen Vandaag vlieg ik hoog in de lucht Beschilder ik de wolken…

uw bagage - reizigers in de doodstrein na de explosie…

rode klaprozen een bloeiende explosie vurig verlangen…

regen op ramen explosie van veel water rollende tranen…

explosie van zijn leven geven beleven heerlijk vijftig zijn…

lawaai explosie gebeurt vaak door hen die zich niet gehoord voelen…

ophopen van emoties en je niet laten gaan kan zorgen voor explosies en die komen hard aan... te lang wachten met uiten want kwetsen wil je niet toch maar eerst kortsluiten voordat men jou van de andere kant beziet...…

uw bagage - reiziger in de doods trein na de explosie dragend de keten van kain en de oerknal huilend de hoek om een bom op bali de volgende in mijn voortuin de laatste op mekka…

Zo meesterlijk in toom gehouden zij eerst in de takken van heesters en bomen in aanslag zat zo explodeert zij nu met jong geweld beeldschoon trekt als een bloemencorso zegezeker door het land en bloedmooi overweldigt zij…

En zoals we toen de liefde bedreven, heb ik het hier opgeschreven: Dat ik naar binnen ga via de vagina en dan, vervloekt, verdomd, een explosie komt.…

Schaduw verlicht mijn ziel waar het zwart van gal onzichtbaar blijft tot het moment dat de bom barst.…

Ik speelde een potje pingpong met je Plots vloog die handgranaat over het netje Toen besefte ik pas Dat onze relatie verslechterd was.…

Het was een explosie wat naschokken en daarna niets dan een tijdloos zweven in de vochtige warmte van jouw zachte schoot…

Sirene Onheilsbode Eenzaam en hoog Afscheid Van de fiets op het grindpad Zijn hand Zwaaiend naar mij Stilte Adem stokt Hoofden buigen Vrezen voor de klap Een eenzame, stoere lach Licht verslaat geluid Dof dreunt de donder Explosie van stof en gruis Uiteenspattend Opwaarts kolkend De grauwe hemel in Even blijft hij hangen…

700 kilo TNT maakt straks van Vroenhoven frikassee. Althans van zijn brug als 't allemaal lukt. Want nu doet de Duitser niet meer mee.…

Wat eens was is er niet meer Een acute explosie Een geconcludeerde breuk Verzachtende omstandigheden Een herkansing volgt Verspilde tijd Doorboord van een ijskoude wind Vallen parten uiteen…

opeens een explosie diep vanbinnen lichtstralen nu gebroken door de nacht donker overal in mijn hart en dromen waarheen nu? rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

Een explosie sprankelend in schitterende lichtstralen van overgoten zonlicht. De lente begroet de dorre takken omhelst ze met haar zachte nieuwe groen. Bekleedt hen met een doorzichtige mantel van fluweel.…

Waar de zon niet meer komt staan jonge jongens gekromd en verstijfd te wachten een regenjas komt dichterbij zoekt toenadering wil je mij een wellustige explosie de zon is gaan liggen de maan naderbij kom maar hier ontspan je…

Het is helemaal op Tederheid is vervlogen Heeft plaats gemaakt voor haat Ongeloof doorklieft alles als een rode draad Opvolgende spanning veroorzaakt een explosie Daarna is het stil © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 11-06-2008…

Het lied van de angst dat zwarte gaten slaat De explosie Een geluid dat snijdt door botten en vlees Vanuit de lucht? Op de grond? De mens als speelbal van de waanzin Een zwarte vogel stijgt op van aarde Getallen worden handen vol bloed…

gisteren kon ik huilen een explosie van verdriet in de bescherming van jouw armen veiliger kon het niet vandaag zal ik nog treuren heelt de tijd mijn wonden en laat jij mij beseffen wat ik heb teruggevonden morgen zal ik koesteren als dierbaar relikwie om wat ik was verloren maar in jouw ogen zie…

ik ben een danseres met vleugels donzig wit je warme licht streelt me mooier dan ooit snaren trillen, alles golft ik beweeg op jouw gebaar magnetisch glijdend door dimensies elk moment immens najagend, herdenkend, erend de explosie…

Explosie in de grijze cellen. Overweldigende uitbreiding van onoverkomelijke woordenvloed. Geen ontkomen meer aan. Letters vluchten, naar de enige uitgang. Een wit vel papier. Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

De wereld krimpt ineen als ik kijk in jouw ogen en als ik je lippen proef verdwijn ik zienderogen Ik besta alleen nog maar daar, waar je me raakt. Alles is geconcentreerd, alles is volmaakt. Ik lig te rillen van genot, ik kreun het zachtjes uit als ik je haar voel vallen en slepen op mijn huid. Ik kom steeds dichter bij je telkens…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

over de doden geen woord onvertogen, de levenden kunnen slechts wachten op die verlossing ze kunnen immers nog zoveel bewijzen het kost alleen maar jaren een scherpe pen slijt nu eenmaal niet zo snel als een stukje krijt uitgestreken door de tijd en massa's malse regen ik hou de teugels in verspil geen inkt meer dan nodig, ik adem…

Het maakt niet uit, als het maar knallen kan Een vat benzine of een vuurwerkbom Bangmakerij, daar draait het telkens om De bendes maken er een bende van Zoals het met dit land nu is gesteld Verlang ik terug naar vuurwapengeweld…