Alle inzendingen over filosofie / taal / mystiek / landschap

Toen wij onder 't geluid van een sterke stormvlaag los kwamen van de aarde en boven het wolkendek een onzichtbare weg volgden naar onze bestemming, waren wij gelijk aan weerloos zwevende bladeren die zich overgaven aan de bekwaamheid van de bemanning en het vernuft van de techniek. Ver beneden ons ontwaarden wij glimpjes licht van bewoning…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

Wat als het landschap openbreekt door de ernst van mijn verlangen wanneer rivieren wilder stromen door de passie in mijn dromen de mooiste bloemen mooier bloeien door alle schoonheid van het groeien wat als het landschap straks verstilt en mijn naakte lichaam hevig rilt aanschouwelijk in de mystieke nacht door de liefde die jij naar mij…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen... de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

Je verzint een ratio in mystiek en pure natuur daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten in de nacht die uit het landschap drinkt de oude polder met een visserij verleden het gevoel wil maar niet wijken ik hoor je zwijgen in mijn antwoord.…

Nachten lag ik stil te luisteren hoorde mijn hart en de klokken niet meer slaan, de dood had mij dus uitverkoren, ik heb mijn goed maar ook de pijn en streken onderweg verloren in een fluweelzwarte kamer, ik wilde dat ik op kon staan uit een veren bed. Maar waarom mijn vrienden storen over risico’s waarop ik met hen had ingezet? Het leek…

ik zag je versnellen in het licht van de maan je haalde me in en ik vroeg nog je naam maar voor ik het wist was je al verdwenen de nacht zoog je weg dwars door straatstenen ik liep dan maar verder alleen naar die brug het licht scheen daar feller en plots dook je op...terug in mijn rug!…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…

in een brokaatzijden landschap breekt het tere licht van de dageraad door zilveren vogels scheren langs groene grashalmen op de bosgrond een dessin van scharlaken rode bladeren glinsterende verbeelding van de zon de cocon in geelgouden gaaszijde een nachtvlinder strijkt op haar arm neer roerloos blikt ze in het heldere licht van de zonsopgang…

Als kind droeg ik al de stilte in mijn hart. Als puber vond ik de stilte in het bos en gaf haar een plaats in mijn geest. Nu weet ik de stilte te vinden in jouw aanwezigheid en geef haar een plek in mijn ziel.…

Hij zei: “Alle filosofie is taal kritiek.” Grammatica is een gevangenis begoocheling van woorden en verhaal voor waarheid onbedwingbaar hoog als hindernis Een ander zei: “Met niets kom je een kunstwerk minder naderbij dan met kritiek.”…

zoveel filosofie gelezen maar weet niet wat het heeft gebracht waarom die vraag de filosofie is er gewoon net als de meeuwen op de brugleuning die naar voedsel zoeken zoekt de filosofie terwijl de muziek speelt en je hoort zoiets als ik denk dus ik ben en anders niet maar als je niet denkt en niet bent dan dans je…

de storm eist de gedachte aan zachte stilte tussen hier en nergens het perspectief van een orkaan…

zomerlang heb ik gezongen minnestreelde liefde als be-leven woorden aan Zuiderwind gegeven weemoed ver verdrongen mijn longen vol gezogen met bossen en wild geurende weide de drang die me leidde naar volmaakt vertogen op mijn doelloos dolen dingen gekoesterd en beluisterd achter tonen van violen verscholen duizend namen heb ik gefluisterd…

in deze eindeloze vlakte waar tekens door het luchtruim zweven totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort in deze vlakte zonder begin of einde waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt totdat de storm uitgeput gaat liggen en ik mijn oren niet langer verborgen houd in deze eindeloze…

Filosofie is gebonden, aan het kenvermogen van mensen. Filosofie is wetenschap. Poëzie is gebonden, aan inhoud, vorm en ritme. Of aan niets. Filozie stelt levensvragen. Twijfelt aan de waarheid. Overschrijdt grenzen. Vertraagt de tijd. Schept ruimte.…

Jouw rondingen met schaduw valleien Van volle borsten en gewelfde dijen Toonden mij een landschap vol van erotiek In een wereld van gedroomde mystiek Wanneer ik dan die romige toppen verlaat Wandelend door de zacht sidderende vallei Vlij ik mij neder om te voldoen aan lusten Tussen jouw uitnodigende dijen partij…

vele keren ga ik vroeg uit de veren om te wandelen langs weelderige bospaden daar ben ik kind met een verborgen spel ik leef dan in fantasie ongelofelijk wat ik zie een boom wordt mens met ogen, neus en haren in dit sprookjesparadijs met zijn hemelse geuren een specht oefent subiet op een kloppend lied het mos sprankelt sterretjes…

ik had je zien lopen voor de grote rood rijzende maan aan een dichterlijke horizon het landschap straalde mystiek in gewijde stilte waarbij langzaam rood naar geel verschoot jouw passen dansten in het gaan voorbij en terug langs een wassende maan waarvan het licht tot gezicht verijlde in het diepste donkerblauw uit de universele…

Is alles wat ontstond de vader van de filosofie? Dan heeft het kind zich losgerukt, die is altijd bij de moeder gebleven!…

Ik hoor of ik lees oudheid, eveneens afkorting, aanbevelingen, destijds, doorvoeren, aanmaakblokjes aalscholvers, riet, rimpelingen wimpers, stoel, halte, wind, perzik en ik vraag me af hoe je zonder dit alles zou kunnen denken maar zit je ademloos op een berg in Turkije om de zonsopgang te zien denk je bijna niets van dat alles…

trage woorden tillen je uit de tijd achter ze gaat een stiller leven schuil niet verder weg dan de schaduw achter het kampvuur het nabije was nog nooit zo onbereikbaar…

Longen voelen zilte lucht langs oude lanen en wegen in mystiek van wrange stilte witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden wat is er waar van de geruchten het landschap gaat ten onder of gebeurt er toch een wonder groeien er spoedig nieuwe bomen komt er bloei in de gehuchten waar de stervelingen dromen weidse luchten…

camera besturen mag, uit beleving geschreven dialoog zich levenslang meeslepen liet door de taal in een notendop gestort.…

Hoe taal verrassing werd een woord inzicht gaf zo simpel als een deur die opengaat op een weids heerlijk landschap of op een stad. Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…

Doesterig loop ik Buiten - coulissen Die mijn landschap Zo typeren zie ik niet meer Duister denkwerk, Binnenbrand geblust Met farmaco - 'k ben De weg immers kwijt En mezelf net zo goed, Terwijl ik doods loop Te dromen op het pad Dat alleen door de Schemering nog iets Iets verlicht wordt Is daar opeens een vlucht Scholeksters…

de dag begint aan het bureau ik daal af in een wit landschap wat geen landschap mag heten omdat er geen letters zijn geen bouwstenen geen vorm hier, tussen de regels, is het witter dan wit ik ben op weg naar binnen, naar de kern die zich niet in taal vangen laat maar ik adem diep in, in volle teugen keer dan terug, trek me op aan een…

de stem van haar verlangen drukt zich uit in woorden door een bloei- tijd maar wel met voorzichtigheid ontwaakt er in haar een poëtisch intermezzo dit leidt tot mystieke dromerijen met blozende wangen wat werkelijk in haar leeft dit kristalliseert haar gevoelens in al de dingen die zij nog niet is tot geheimste weemoed door de taal…