Alle inzendingen over fonkelend

Muziek Een waterval van klanken Ogen Fonkelend als sterren Gevoelens Wortelend in een diep verlangen; Verlangen Naar jou...…

je ogen glimmen als rood gloeiende kooltjes lichtjes in de nacht…

In de fonkeling van de nacht van oog tot oog gewend stemmen zwoel en zacht, heb ik jou gekend. In de fonkeling van de nacht bemoeilijkt ademend met een sneller kloppend hart, wat ben jij verademend. In de fonkeling van de nacht twee verwarmde zielen door een omhelzing van pracht, smeltend door de knieen.…

Hij stond temidden van smaragd en amethist te zoeken naar meer glans en schitter. Wat op het oog geen enkel kleursel had van dichtbij bruin en mat maar in het licht toonde hij stralend de mooiste glans van groen en blauw in fijn labradoriet.…

rozen schitteren fonkelen duizendvoudig het heeft geregend…

Tien vingertoppen, Miljoenen fonkelingen En mijn huid komt klaar.…

fonkelen laat hij doorweekte contreien onze broeder zon…

Fonkeling van ster schittering van het maanlicht ik zie alleen jou…

in het middaglicht fonkelen regendruppels op het groot hoefblad als zuivere bergkristal…

Onze dagen, fris en fonkelend. Een zachte bries en tedere woorden. Het leven is...fantastisch. Je overtreft al mijn dromen. Zonder jou is het leven nog niet de helft. Je zit naast me en drinkt koffie. Kijkt me lachend aan. Wat meer, kan ik nog wensen?…

Jouw ogen zijn als sterren Fonkelend in een oneindige duisternis Onbereikbaar. Onbemind.…

Je moet het stelen een gauwdief moet je zijn het gaat hem om die 'gauwte' dat plotselinge dat zonderlinge die fonkelende idee…

Als we elkaar verliezen Dan blijft de liefde overal: …in het geluid van de regen …in het gegiechel van een baby …in fonkelende nacht …in de kleuren van jouw En mijn leven…

libellenvleugels fonkelend en doorschijnend kostbaar als opaal met dank voor de foto: Pascal Vyncke, seniorennet.be…

Hel fonkelend wit versiert nu onze straten tot straks weer dooi komt.…

als ik voor jou vanvond in alle stilte een scheutje licht kan decanteren fonkelend in de wijn zal dit mijn allermooiste knipoog zijn…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

Ik zou je tegen elke ondoorgrondelijke drank in willen laten schuilen met waterschade omdat je mooi bent en ik in je ogen of het donker niet anders kan dan weerloos fonkelen met dronken druppels in mijn ogen.…

Hemel vaart dàg hemel fonkelende sterren en ik zie je staan op de maan het is mistig aan de hemel en het regent pijpenstelen een zoete belofte een hemel naar de maan…

flakkerende kaarsjes flikkerende lichtjes vrolijke kaartjes olijke gezichtjes oogjes die fonkelen een sprankelende lach vele mooie momenten is wat ik wensen mag.…

fonkelend gezicht, erotisch geschminkt, doelbewust die aantrekkingskracht, zoals sterren schitteren hoog aan de hemel je nodigt uit zonder berouw, weinig prooi kan weerstaan aan die ogen... van jou!…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

nu wel moe Van al dat geven Je deed je oogjes toe Zo lang, zo stil, zo voor altijd Maar in alle vlinders in mei En in alle warme zonnebloemen En in alle fonkelende sterren Blijf je bij mij Tot dan, tot voor altijd, tot verder dan de eeuwigheid…

een handvol misschien bomenzacht wat warme aarde en een vinden verwondering om het gouden licht en vleugels rond de maan en al hoor ik in de verte het gezang van sneeuwrivieren de eeuwigheid is hier in jou en in dit fonkelend verdergaan…

Tranen die je niet vergoot ongeslepen diamant fonkel tussen je regels smidse vuur waar jij je liefde smeedde vanzelfsprekend blies jij adem uit iedere porie van je huid.…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

de zon blaast een vlam uit haar rode krans een snelle, zinderende wind dringt door onze dampkring buigt af naar de polen in een ritselend spel van kleur gebundeld in bogen in fonkelende gordijnen als een dans van licht…

de nacht breekt aan vol passie waarin ik jouw hartstocht beaam met elkaar versmolten genietend samen hoog in de wolken streel liefdevol jouw gezicht fonkelende ogen volledig op elkaar gericht…