Alle inzendingen over geboortegrond

Geboortegrond schudt Mijn veilig huis verzwolgen gejammer sterft af.…

Het roodpannen dak onder de eik glimt nog immer in het late lentelicht de klinkerstraat heeft zich verdicht tot stil asfalt zonder een spoortje slijk Naar de dodenakker trekt nog altijd een trieste stoet. Geen statig blok van ratelende mannenhakken. Geen span paarden waar men nu haastig rijdt Eens per uur stokte een trage lijnbus het spel…

dankzij mijn lieve pa en ma ben ik volwassen vrouw maar alle wegen die ik ga ben ik op zoek naar jou de liefste handen dragen mij naar mijn geboortegrond ik voel de moeder aan mijn zij die mij als kind verstond.…

In 't zuiden heerst een eeuwge lent, En aarde en hemel lacht. In 't hoge Noorden nijpt de kou, Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw, De schemering en de nacht Waarom bewoont de Noorderman Die streek der duisternis? Omdat hij dáar zich wel bevindt Omdat de mens het plekje mint, Waar hij geboren is. Hij vraagt geen-rozen aan de Mei, Geen…

Heilige geboortegrond! Tot mijn laatste levensstond Hang ik aan u, als een kind, Dat zijn moeder teer bemint.…

Den Haag Mijn stad Zonnestad Waar ik alles had Geboortegrond Achtergrond Toekomstgrond Eigen stad Hier zo grauw Ik kom heel gauw Weer terug bij jou Voorwaarts mars !…

Wat jammer nu dat vaderdag geweest is Eindelijk wat anders dan die dassen We hadden pa zo fijn kunnen verrassen Met potjes bij de vaderdagse feestdis Een Varssevelds present van molm en stront Een godsgeschenk van Guus’ geboortegrond…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

Als het ritme van de nacht zich aan mij heeft bloot gegeven reis ik af naar mijn geboortegrond. Oneindige ruimtes in een tijdloos bestaan. Daar... heb ik jou herkend. Als het venster van de nacht zich sluit, en mijn bewustzijn achterblijft rest mij alleen nog de herinnering van mijn werkelijkheid.…

Tweeling uit één schoot, verkent de geboortegrond, tussen leven en de dood.…

zo ik een Hagenaar ben (geweest) getuigd mijn identiteitskaart daar nog altijd van maar wat is zaligmakend de stad in het westen of het dorp in 't oosten wie het weet mag het zeggen voor mij is het een keuze tussen tumult van ginds of de betrekkelijke rust van hier en ik moet bekennen dat met het klimmen der jaren ik meer ben gaan…

en in de laatste avonden pleegt het oog zichzelf te verraden; Het zalven, loochenen en het plooien de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…

hoger dan bodem verwaaid tot maaiveld niet aangesproken, nodig groei uit geboortegrond altijd statenloos, nooit eender wel vertrouwd een weiland met handen geploegd door zonlicht omzoomd ook 's nachts maar dan kalm grind, van zand gescheiden grensoverschrijdend door inpandig aanliggen hemelstormen, allesomvattend geen eeuwigheidsduur…

Veluws zand; grond van mijn hart trots blik ik naar je groen gordijn dat zich plooiend rust in zomen waarlangs zilv’ren beken stromen die zich monden in de Rijn. Veluws woud; als een ware kroon fier op sterke stam gedragen wiens wortels bodemloos verzinken om van het levensvocht te drinken dat in je kern ligt opgeslagen. Veluws heide;…

Ze hadden er beter de verlepte accountmanager bovenop gedaan het tweedehands atelier kreeg onder zijn bewind wat malafide trekjes of twee Welgezind lokte het alle wild uit de Oostakkerse akkers alwaar mijn haard brandt en wel des winters sakkerdju Claus zou dichten dat zijn geboortegrond naar de kloten gekeund is Het straatbeeld werd…

De Veluwe legt haar vloeren zoals eeuwen geleden hard en ruw soms in losbandig scharlaken avondlicht dan weer ingetogen in krijtstreepjes van pastel elk schijnsel wacht geduldig op wiekslagen en reeënsporen - taal van passages - sprokkelaars en eekschillers verzamelaars van karigheid zwoegen er zwijgend sprengen springen uit sompig…

Kronkelpaden. Onverharde wegen. Boerderijen in de plooien van het landschap weggezakt. Silo's. Het notarishuis. De pastorie. De oude en de nieuwe school. En daar: geboortehuis. Zo levensecht. Zo helemaal gebouwd voor een geborene. Er hangt geen bord. Er staat geen borstbeeld voor. Toch: er werd met ongekende kracht geworpen. Bovendien werd…

De lucht trilt boven de geboortegrond, bezwangerd van dampende hitte. Er gaat geruisloos een verhaal rond over de verre hemel van het noorden. Daarin schijnt altijd een gouden gloed. Goud- of wellicht rooskleurig en niemand die nog onheil vermoedt.…

Seizoenen wisselen van mens en gaan een inruil aan zodat een stervensgrens geboortegrond kan zijn.…

zalig pasen in een donkere koele mediterrane tuin op de helling van de berg van calvarie klonk het geroezemoes van pratende mensen die als vrienden aten na het heetst van de zomerdag een gezelschap vrienden en volgelingen van de gedachten van een vrij land zonder bezetting met oude rechten op de geboortegrond sinds het scheppingsverhaal…

Van mijn geboortegrond heb ik veel geleerd, overal Hooghoudt, bij armoede en rijkdom, de hang naar wijsheid heeft mijn ziel verteerd, mijn hoofd en rug staan krom.…

Ik ben zo naarstig op zoek naar mijn bestemming, dat ik op mijn geboortegrond verdwaal. Ik verdedig mijn grond zo verbeten, dat hij te heet wordt onder mijn voeten en tot peilloze diepte vervalt. Het heeft lang genoeg geduurd terwijl het kind in mij ouder werd, mijn zoektocht naar vrijheid zonder remming die ik in giftige woorden vertaal.…

hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter, struinend op het strand: geboortegrond…

Geboortegrond, stad van leven. Thuishaven van waaruit wij in vreugde vertrekken. Om in vrede thuis te komen…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

Gracieus slingerend langs statige gebouwen door mijn geboortegrond geflankeerd door wijze heren stroomt zij water Mijn Vecht gevangen in vocht haar grillige oevers zacht kreunend van vurig verlangen Konden zij verhalen over het laven der zinne op gries groene grond waar toekomstige herinneringen werden ervaren zij vonden de woorden…

Vroeger ging alles van waarde mijn mond rond, zomerse weiden het lange tenen van de wilgen, het stil zwijgende van plassen in de voren mijn geboortegrond rees en alles zoog verzengend, de hitte die het dampen uit de koeien sloeg, blakende vlaaien mijn handen fonkelende verbeelding witte haren, Ernest Claes in de vingers toen nog, het huis…

( voor mijn vader ) Breekbaar als glas plooit zijn glimlach zich naar de stille uren van de dag In het natte gras dansen verlegen voetjes over wat haar verdroten vader zag Als een waas wikkelen zijn ogen zich om de tranen die hij liet stromen over zijn geboortegrond Er is geen weg terug als de oorlog voorgoed zijn gehavende ziel…

vlammend rood; het geschreeuw verdween samen met de stemmen van voortbewegende ramen die wolken droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen en het maagdenvlies dat zich verborgen hield onder de gescheurde kousjes en jurkjes van mijn pop klaverblaadjes, ter nagedachtenis werden kleine planeetjes als tranen, kinderen op geboortegrond…

Hij neemt de ruimte op zijn geboortegrond, Waarop ook anderen hun voordeel zoeken. Zeker, hij gunt hun dat, máár – er is rang! Hij zegt niet veel, docht heeft een kwade mond, En die tot oppositie zich verkloeken Krijgen een grauw, en worden klein en bang.…