Alle inzendingen over geelbruin. blad. tak. Amerikaanse_eiken.

het eerste gele, geelbruine en bruine blad aan een lage tak van de machtige eiken, Amerikaanse, u had het al begrepen…

bij de afgebroken tak kom ik een boom tegen steeds weer die tak hij ligt op een blad dat viel voor de tak afbrak steeds weer bij die boom…

mijn blik vloog van tak naar tak, omdat ik dacht dat er een vogel zat het was echter alleen de gedachte; die spatte zomaar ergens vanaf ik kon niet anders dan het volgen; ineens leek het verloren op het water en sprong mijn blik van blad tot blad, omdat ik dacht, dat ik de gedachte zag…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

Alles is blad en tak en dak geworden er is geen uitzicht bomen wandelen niet meer…

Het jonge blad trekt aan de bovenste takken – die moeten groeien.…

In het gras een veer een dor blad verlaat de tak ik verlies mijn haar…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

Hangend aan een tak voordat het groen blad ontvouwt Magnolia bloesems.…

De gedachte van een vlinder Duurt vaak niet meer dan een dag Ze leven echt niet meer of minder Als je dat misschien toch dacht Ik hoop dat mijn gedachten Langer blijven hangen dan dat Want de herinnering aan jou moet blijven Als ik vlieg van blad naar blad Met mijn uitgespreide vleugels Vlieg ik van tak op tak Plotseling breekt een tak…

Dansend op een bries daalt het blad ter aarde zijn taak volbracht niet langer van waarde. Langzaam de grond naderend zal dit blad niet meer groeien zelfs het reinste water kan dit blad niet meer boeien. Over is zijn vlucht het legt zich te rusten tussen de andere bladeren die reeds de grond kusten.…

ik zag takken breken wist ze van dood hout vluchtend voor de wind die ze jaren wiegde in het groen als kind nog weerspanden zij al buitelend zijn kracht caprioolden op de vlagen maar grondden roemloos tussen het gevallen blad waar klein grut zijn onzichtbare bestaan krioelde in het donker van de nacht en volle maan om blad en takken…

De indianenbomen uit een vergeten jeugd wringen, grilliger takken, dan weemoed de zomer kwam, in puur en liefdesrood zwijmelde razend, heftig in een ontvangen schoot door dichtersklank en geest voorgoed genezen vriendschap, door en door, in ziel, totale wezen verliezen herfstbomen, blad, na blad, tot spijt een dramatisch silhouet van dreigende…

Een gewoon mens zou springen van plezier, dat doe ik allang niet meer, maar wat ik wel doe: waar ik me op betrap, ik spring letterlijk van de hak- op de tak. Eenmaal aanbeland op die bewuste tak, brak dat kreng zodat ik met een misselijkmakende smak, beneden kwam.…

sapstroom van kracht in wortel geboren verlangen naar licht ontvouwt blad uit tak reikt naar de hemel geeft huis aan vogel…

toch ontstond er twijfel wantrouwen groeide aan de boom die zijn wortels onder haar voeten had gevestigd zij brak een tak nam een blad las de nerf en begreep…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

Takken vlechten zich ineen. Stilte fluistert zwijgend door het bladerdek heen... ' Hemelwater slingert zich een weg in 1000 druppels blad per blad kussend, sussend, strelend.... In de schaduw van haar blik spreekt haar stem tegen het weten. Ze koestert de Liefde als een diamant vanuit ruwheid door het leven geslepen.…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

Een blaadje in de knop De zon die schijnt erop Een blaadje aan een tak Is in de herfst erg zwak Een beetje wind en dat is maf... Die blaast ineens het blad eraf!…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

aan de tulpenboom kleurde een enkel blad intens geel de takken reikten naar het wolkendek stormen dwongen het oude huis op de knieën ik vond de weg niet terug…

Nog fladdert kleur tussen bloem en blad blad en tak Door een wak in de wolkenlucht schijnt mager de zon Valt het schamel licht op een spin die z'n web spon aan de rand van het dak met de regenpijp verbonden Vlinders? ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…

voel het doorzicht naakte takken raken aan het laatste woord het jaar droogt uit het laatste blad wordt voor je mond genomen nu ijlt de winter bij wijze van alledaagse taal…

Aan de modderhelling langs de kleine stroom ligt een kale, bemoste tak, dun en lang, peinst weemoedig, verteert geduldig _ loom... Hij dicht zichzelf een zwijgende klaagzang. Zijn schors siddert licht, beeldt een bange droom: huidschimmel kwelt die oude reuzenslang!…

iedere lente wilde ik weer groeien naar het licht hoger de vrijheid ontdekken in blauw en het groen van mijn blad maar elk jaar werden mijn takken gesnoeid zij wilden breedte en bloei mijn vruchten zo voor het pakken geen wilde takken ben geknot in de groei van talenten een boom in het bos van dezelfde enten…