Alle inzendingen over geraakt

Ik lees jou en voel mij ik huiver opnieuw een teug adem ervaren mijn ogen herkenning in dat wat jij blootgeeft vanuit 't diepst van je ziel…

De coronatijd heeft ons allen diep geraakt.…

In het heetst van mijn zinnen brand ik er vurig op los Zonder mezelf te verliezen stijg ik naar de hemel Wolken wijken uiteen de bliksem raakt mijn verhitte brein innerlijke fonteinen bloeien op De mist vervaagt heldere blikken vangen ieder detail schrijven de kern In kleurige regenbogen ontvouwt de droom en spreekt…

In het heetst van mijn zinnen brand ik er vurig op los Zonder mezelf te verliezen stijg ik naar de hemel Wolken wijken uiteen de bliksem raakt mijn verhitte brein innerlijke fonteinen bloeien op De mist vervaagt heldere blikken vangen ieder detail schrijven de kern In kleurige regenbogen ontvouwt de droom en spreekt…

Uit de knoppendoos ram ik een serie woorden hele zinnen een verhaal uit flarden tekst bedenk ik welke letters ik moet raken met welke ziel mijn taal mijn toekomstbeeld raakt iedereen ik sla het uit mijn knoppendoos raak elke knop de x zelfs en de q ik raak ze allemaal…

Zij vreest de leegte van de straat En de belegering der muren Is bang voor het verholen vuren Van een trefzekere soldaat Zij proeft de volte van het kwaad Want in die zwaar bezochte uren Groeide haar vriendschap voor de buren Naar een ontluisterende haat Wanneer de wapens zijn verstomd En hoop weer tikt aan alle ruiten Gaat zij nog elke…

Vrouwen kunnen niet goed inparkeren, Terwijl hun auto’s meestal korter zijn; Het mandje op hun fiets is vaak te klein, Dus blijven ze de wagen maar proberen. Geen wonder dat ze ieder paaltje raken: ‘Zo’n spiegel is toch om je op te maken?’…

Ik ben geraakt en dat is zeker op zijn plek. Jouw zwijgzame karakter drukt je in mijn nek. Ik blijf herhalen; het ligt niet aan mij, misschien is mij ontglipt van iets wat je eerder zei. Het is stil. Je bent kwetsbaar door zo afwezig en stillend te zijn, alsof het je ooit nog wat zal doen.…

zachtjes wrijven lieve woorden over de zijkant van haar wang blozend slaat ze haar ogen neer geraakt bekruipen letters haar ongevraagd maar niet ongewenst drukken ze haar lieflijk aan 't hart…

in het hart geraakt door hen die geweld niet schuwen liefdeloosheid vertaald in geweld verkleurt de chaos omarm de stad en elkaar heb elkander lief…

trompettist blaast z’n wangen vol om de wereld te raken, aan te raken met welke toonaard dan ook zachtjes en bescheiden tot ruig en hard ondersteund door bas drum en keyboards zingt hij tot de bomen die oeverloos worden gekapt toetert hij over een Syrische vriend die niet meer naar huis kan nu oorlog is wat de klok slaat geeft hij, neemt…

heel soms komt er een berichtje dierbaar en klein van iemand die met je begaan is hoe mooi kan oprechte aandacht zijn…

Zijn beide oogjes staren twee handjes in zijn schoot verdrietig geraakt zonder gebaren zijn blik zo goed als dood onderweg heeft hij zijn kindzijn verloren al had hij geen deel aan deze strijd zijn wanhoop is geluidloos te horen je "voelt" de pijn in het leven dat hij lijdt zijn wiegje stond op de verkeerde plek geen dag geleefd zonder…

je lach in het niets zacht raak ik de lijntjes om jouw mond geloken ogen verstoppen verdriet, stil kijk ik de zon in je gezicht, waar zachte stralen warmte geven aan nooit verwacht later, terwijl ik de wijzers vooruit kijk, open jij je ogen en kijkt me recht aan, nooit was je dichter bij mij als die avond waar duister plots licht geraakt…

Weer heeft een bom ons in het hart geraakt Het is bijna met woorden niet te vatten Al zo dichtbij en amper in te schatten We worden stuk-bij-beetje bang gemaakt We hieven t hoofd en bluften toen men 't vroeg Maar is ‘wij zijn met meer’ nog wel genoeg?…

het helpt, niet geraakt te worden door schimpscheuten in het woud van verdichtsels het helpt, niet geraakt te worden door de wanklanken van een knapuil het helpt, niet geraakt te worden…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

Het doolhof van haar laatste leven Zij geraakte er niet meer uit Wij geraakten er niet meer in Wij hielden zielsveel van haar Dat is wat ons nog bindt Over haar plotse sprong heen…

Het blijft een wonder, hoe mijn hart wordt geraakt door jouw zinnen, onuitgesproken oplichtend in jouw ogen als ik je aankijk in stilte hoor ik wat je zegt al spreek je geen woord Een stralende glimlach roept. ik kan niet meer zonder jou. je oogopslag sprekend: ik laat je nooit meer los.…

Ik slijp haar gratie in een steen, ik modeleer haar naam in hout en taal om die voort te laten gaan tegen beter weten in, spreek ijdel haar aan in mijn teloor – gang toe, een plaats waar licht volmaakt gedijt, zich spreidt, onaf een bewogen hart geraakt.…

Geschoten, geraakt in het gevecht. Vroeger leek het zo ver weg, maar nu is het echt.…

Geraakt, bejubeld,vertederd, bereid zelfs tot vergeven. Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

onder de bomen steekspel van licht en schaduw iemand wordt geraakt…

Nog nooit zo aangedaan, mijn ziel Nog nooit zo vol geraakt Als toen ik als klein kind Aan anderen ten prooi viel En tot slachtoffer werd gemaakt…

Iets kan je ontzettend raken Tot op je ziel aan toe Het valt niet te verklaren Heel moe word ik er van doodmoe Waar komt dat toch vandaan Je blijft maar malen Ik kan het niet begrijpen Dat moet toch ergens zijn te achterhalen Het gebeurt wellicht niet met opzet Maar nagedacht is er zeker niet Anders zou men het wel laten Want het geeft…

Zoekend op mijn Levenspad Kwam jij langs Jij hebt mijn hart geraakt Het is nacht En ik kan niet slapen…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

Subtitel: Leven met jouw dood Het was uiten, aanpassen en dus wennen Totaal onverwacht was jij er niet meer Jij uitgeschakeld, kijkend op mij neer Slecht deels nog dit leven, zal ik jou kennen In een totale rust was 'k toen ontwaakt Op 't leven heeft 't invloed, word ik geraakt (Hoe een coma ruïneert/kan ruïneren), maar daarnaast (ergotherapie…

Dikke vriendelijke duif berooft me van mijn speculoosje De zo schattige diertjes horen niet in een eng klein doosje Bambi, mijn lekker flodderkontje spint en kronkelt lekker om mijn benen Ik mag haar warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht…

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…