Alle inzendingen over geruimd

verdovend voor het ongewende oor de stilte duizelingwekkend de zon op dit leeg geruimde land…

Het lichaam wordt geruimd als afgedankte jas.…

Een linke speeltuinvondst uit WO II Wel 176 granaten Een arsenaal dat achter was gelaten Geruimd nu door de Britse EOD Ze moesten naar het zwembad bovendien Daar waren ook veel bommetjes gezien…

het graf is geruimd. er zijn dingen gebeurd, die niemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten, de hemel verkleurt. wat lust was, wordt roest. de dader is bekeurd. slijk verdwijnt in de stroom van het slijk en de stroom.…

er was geen gat toch groef ik in de tunnel van verlangen naar een opening steeds blokkeerden stenen uit je leven de doorbraak naar een nieuw gezamenlijk begin we hebben puin geruimd de paden eindelijk verlegd gezegd wat ons zo irriteerde in initiëren is onze toekomst blootgelegd afhankelijkheid wordt omgezet in samen existeren…

De boeren kunnen straks weer rustig slapen: Er komt een einde aan het MKZ, Al tellen zij waarschijnlijk in hun bed Nog jaren later de geruimde schapen, Want dat is onmiskenbaar een symptoom Van het beruchte MKZ-syndroom.…

Hij had de geiten allemaal geruimd, Zo dacht hij, met een handige injectie, Maar wel had hij een grondige inspectie Van heel de geitenboerderij verzuimd, Want toen inspecteur Wolf tot slot vertrok Zaten er zeven geitjes in de klok.…

"Het is groot feest", zo sprak men goedgeluimd, "Omdat dit beest als laatste wordt geruimd."…

ze zijn al lang vergeten notabelen en burgers, die begraven werden in voorbije eeuwen hun resten zijn geruimd naar de knekelkuil het kerkhof is nu grasveld nog voelen wij de rust achter de Martinikerk waar oude kastanjes waken wie hebben hier gelopen wie zullen na óns hier gaan de knoestige bomen zwijgen…

de schapen zijn geruimd de velden leeg bij nachten herders hoeden slechts verwachten want ze zijn uitgeteld waar ooit geboren worden leidde tot nieuw leven zijn slechts de figuranten kribbe stal en stro gebleven spelers zijn aan de destructie meegegeven…

Armen vol rotzooi achtergelaten, niet geruimd, in de achtertuin geland. Moeders tactiek op herhaaldelijk negeren van haar verzoeken onze teringzooi te bergen. Dus sprokkelden wij troep voor moeke.…

je schoffelt kruizen op een hoop en schoont de paden de graven zijn geruimd vergeten zijn hun daden herinneringen spoken rond gevlucht uit pas ontgonnen grond het rusten is gedaan na jaren wachten in opstandigheid de vrede is vergaan kruizen op een hoop een verrijzenis aanstaande maar de zielen zijn al op de loop…

En leefde vrij in plaats van opgepropt Toch moet ook zij verdwijnen door de pest Als hobbykip heb je het maar te pikken Nu 't erop aan komt laten ze je stikken ---------------------------------------------------------------------- (Om verspreiding van vogelpest tegen te gaan, worden in bepaalde delen van Nederland zogenaamde hobbykippen geruimd…

de kou rukt op en waarschijnlijk komt een nieuwe ijstijd eraan over een paar honderdduizend jaar ons schorten de uren en minuten verantwoordelijkheid rust zwaar heb je al sneeuw geruimd?…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Het graf blijkt geruimd ooit, bij het zilverlicht van de spade op een doordeweekse morgen in een nevelkoorts waar vroeger later werd…

wat zou je zeggen, vroeg de tuinman als dit jouw laatste zomer was hij had het wild gewas al lang gesnoeid, geruimd wat zicht ontnam nu wilde ze nog oogsten om door de ingeslapen herfst te gaan om winterwarmte te doorleven met lief en haardvuur, rijp op alle wegen daarna als vogels weer de lente weten het ontwaken van onschuldig leven…

Gods wegen zijn niet te doorgronden. Hoe we het ook anders zouden doen of willen; ons levenspad is wankel, heeft zijn grillen en steeds voortijdig slaat het noodlot toe. Ook nu vindt men in Kootjebroek, na jaren, geen reden om de rampspoed te verklaren.…

hij had het veld geruimd met diefstal zijn sporen gewist geen haar of pluim gelaten dat nog aan hem kon herinneren want hij wenste haar vrij van gevoelens als schuld of anders de twijfel die hem had belaagd nog maanden na zijn vertrek het onderhuids gevraag of wel of niet of wat dan ook hij wist waaraan hij was begonnen hij moest er niets…

Al het vleselijk tastbare van hem die eens mijn vader was, bevindt zich nu te midden van andere geruimde doden, in het tochtig duister en koude vocht van een knekelput, een stinkend krocht bedekt met houten planken. Hoop had hij weer op te staan, om samen met zijn Heer de overwinning op de dood te vieren.…

Met de verdieping onder zich vandaan geruimd spelen zij binnen verder uur hun schaduw is een vogel op de muur hun leven wordt een langzaam stil gaan staan. Ik vraag heeft iemand het gezien en zeg mijn vraag maar ja maar iemand zegt misschien.…

mijn paadje heb je schoongeveegd en aangeharkt de sintels de distels stonden schandelijk hoog de dovenetels en het ruige gras dat jij met zoveel liefde en met blote handen wilde rooien door ging je met de paardebloemen met wortel en met tak geruimd het boerenwormkruid tussen alle tegels weggekuist de gulden roede op de schop genomen…

stenen zijn geruimd het pad weer vrij gemaakt maar de ravijnen zijn gebleven we jagen niet op vergezichten willen slechts de stap verlichten die we moeten gaan geen hand in hand te lang en smal om samen voort te schrijden voorzichtigheid is troef om de verwoestende lawines te vermijden we erkennen ook het samen strijden…

Geruimd heb ik, gerommeld en geveegd. Nu rusten mijn schouders gelaten. Wat kan ik nog doen? Wat wil ik vandaag? Die éne dag, dat is mijn vraag.…

dichtritste gaf het water in een kleine opening snel stand van zaken in spiegelend glad verschijnen lieten de diverse metamorfoses een veelheid aan mogelijkheden zien waarvan velen in kleine rimpelingen geschiedenis spraken terug kijkend konden wij de vaart zien die wij maakten in kleur en kou van leven tussen door vissers niet geruimde…

klanken de bakker en de slager werden banken verdwenen is de oude draverij er rijdt een stalen monster door de wei met schreeuwerige teksten op de flanken we moeten nu een nieuwe geest bedanken hij zorgde voor het keren van het tij een laatste weidevogel krijst vaarwel de meidoorn is een stille dood gestorven de traagheid heeft het veld geruimd…

achter mijn lippen, in de mond wordt het kerkhof geruimd, binnenkort hoor ik hem zeggen vanachter het mondkapje: het gaat hier over de onderbouw de keuze kan ook vallen op stapje voor stapje, zegt de man maar we hebben voldoende geduimd en van nog langer tobben krijg je echt berouw, en Hij heeft er weet van enfin…

het puin is eindelijk geruimd, je kan weer eten en weer rusten. de brokstukken waar je de benen over brak zijn bewaard gebleven en geordend weggestapeld in het schuurtje van je bewustzijn. daar heb je geen omkijken meer naar. en ik? ik richt mijn zaal weer in. helder, zuiver, ontdaan van het muffe kan jij weer aan de muur.…

te warm, te wakker, te lekker silhouetten, buigend een vaste greep voel ik, als om te redden, een lieve stem bemoedigt te komen, veilig thuis, alsof brandweerlieden me de trap afdragen, als werd ik uit de trek op zee getild, nog net gehaald, en toen aan't onbijt, kwam de afvoer, en het plafond ter sprake, en kijk, ik heb er al twee geruimd…

Geruimd nu, blijft er niets meer over, een lege vlakte bij mij tegenover, al moet ik in het beeld nog wennen, jou niet missen, is wat ik zal bekennen.…