inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.049):

Vader wacht

Al het vleselijk tastbare
van hem die eens mijn vader was,
bevindt zich nu te midden
van andere geruimde doden,
in het tochtig duister en koude vocht
van een knekelput,
een stinkend krocht
bedekt met houten planken.

Hoop had hij weer op te staan,
om samen met zijn Heer
de overwinning op de dood te vieren.
Nu wacht hij, zonder weten,
genadig onbewust van al de eeuwen
die de wereld mogelijk nog trekt,
vóór de hand van Hem die levend maakt
de doden weer tot leven wekt.

Schrijver: Waldemar Vogelenzang, 11 december 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 73

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)