Vader wacht
Al het vleselijk tastbare
van hem die eens mijn vader was,
bevindt zich nu te midden
van andere geruimde doden,
in het tochtig duister en koude vocht
van een knekelput,
een stinkend krocht
bedekt met houten planken.
Hoop had hij weer op te staan,
om samen met zijn Heer
de overwinning op de dood te vieren.
Nu wacht hij, zonder weten,
genadig onbewust van al de eeuwen
die de wereld mogelijk nog trekt,
vóór de hand van Hem die levend maakt
de doden weer tot leven wekt.
Geplaatst in de categorie: emoties