Alle inzendingen over getint

Dan weer stal ik mijn geweten achter haar besef, denk ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al…

Vaak zit ik te fantaseren, over een maand dat ik in het grijze gedeelte zal zitten. Dat ik op de middenweg loop Af en toe val ik in de berm naast mij Niet in de sloot Ik sta op sla mijn kleren af en loop verder Meestal loop ik Soms heb ik een fiets Ik hoef geen auto Misschien af en toe een lift Een maandje geen zwart/wit denken een…

streelzacht waaide de lentebries zijn kleuren langs je al getint profiel je lach oogde lichter rood dan je had gewild op het buitenpalet dat met de frisse voorjaarskeus paars geel en pril groen rijkelijk gevuld was en ons omringde zover het oog reikte zelfs de onverwachte warmte van de zon liet ons buiten het boekje van…

ijsmoeras, wat maant tot stilte, bewegingen verstillen in kilte, warme harten ademen alert op elk gebaar en blaast kapok uit neus en ogen, kool van transparante inkt maar even zichtbaar, onhoorbaar in de slag van snelle vleugels afgeworpen, verdwijnen schaduwen op het parelscherm van de avondwind, zonder aftiteling, in zwart en wit getint…

De tram ritst door de stad soms begerig soms nieuwsgierig glijden ogen soms ook koel achter het getinte glas…

Wie ook de kleuren van de regenboog uitgevonden heeft, ’t moet een kleurrijk persoon toch zijn geweest, want stel dat de boog getint zou zijn in grijs, bruin en zwart, stond dan nog aan het eind een pot met goud?…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

Zwanen zijn het zwemmen in de Seine Witte zwanen die de rivier ook de dode armen Van de stroom sieren afsteken tegen de spiegel een grijs getinte spiegel De zwarte zwanen zijn opgevlogen elders neergestreken Buiten mijn gezichtsveld de mijne.....…

Ze stuurde op de dag van valentijn een sms naar d'r vent licht erotisch getint gewoon omdat het gratis was. Het kwam nooit aan bij hem voor wie 't bedoeld was, maar degeen die hem ontving dacht er het zijne van belde naar de afzender en vroeg: is dat alles wat je droeg?…

Langs het pad van ooit gestrooide rozenblaadjes wordt laat-zomer in de grauwe herfst ontluikende lente paars getinte blaadjes tekenen doornloos prachtig het tafereel en met een glimlach bezie jij het ongekende verloren ooit…

ik loop gebogen door de regen mezelf beschermend tegen de wind en net zoals de natuur tekeer gaat zijn ook m'n gedachten stormachtig getint mag ik schuilen in jouw armen de warmte is me alles waard mag ik nog wat langer blijven tot de buien zijn bedaard…

Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

de klei dampt zuchten der gestorven stronken het is heiig een beslagen spiegel over het veld als een deken waar iets broeit maar de dood nog even duidelijk is als wedergeboorte alleen een diep invoelend mensenhart of dierenoog ervaart de spanning van de toekomst in het nog onwelriekend zwart getint tapijt…

ik dans mijn lief in blauw getinte dromen onder een gouden zon op het ritme van de sprookjesbloemen bloeiend in volle glorie als de aardhommel kom ik jouw zoemend storen met mijn vreugdelied kom mijn lief, ervaar mijn licht kom tot leven in de hemelse klanken van mijn bekorende gedicht…

duikt in schoonheid onder met diamant getinte stralen smelt langzaam de horizon in alle poëzie talen troost ze mij door haar verleidelijk lonken met een lichtstreep van tintelend verlangen wil de zee een laatste glimp ontvangen deze dag brengt geen nacht immers de maan loopt wacht…

De Sint is niet zo blij met Polderpiet; 'Nu moet ik al mijn zwarte robbedoezen Eerst in de tobbe bleken, dan ontkroezen En ook 'zijn knecht' moet weg uit ieder lied Straks mogen ze zelfs niet meer op het dak Dat hele Instituut gaat in de zak!'…

gefluister weer wandel jij bij mij vandaan aan de horizon wenkt de morgen verhuld in nevel groet ik de dag voel mij niet langer meer geborgen in mijn droom waar ik je zag Ik vouw mijn handen in gedachten zend een diepe zucht omhoog daar vliegen hoop en stil verwachten langs zon en getinte regenboog…

Zuiver in de meest kristalheldere beek Doorzichtig als pas geblazen breekbaar glas Beweegt ze met sierlijke tred door het water Alsof ze een echte zeemeermin was Lange haren nat glimmend in het ochtendlicht Haar huid prachtig mooi lichtbruin getint Ze droomt over later als ze een vrouw zal zijn Maar nu is ze nog…. een zeemeerminnen kind…

Als ze gezellig keuvelend plukken, gelijktijdig bukken, ziet ze op slag weer de jongen in hem, schuilgaand achter zacht getinte vlinderachtige bloemenpracht. Hij vroeg haar zijn Lathyrus te bekijken. Zijn stralende blik, dat nodigend gebaar, in zijn andere hand een vaasje, onweerstaanbaar.…

Wellicht is het grote fratsenboek een leukere naam voor facebook, er worden er genoeg uitgehaald. Gelukkig hebben wij een kritisch vermogen ontwikkeld naast onze alertheid Hebben wij ons waarnemingsvermogen ook ontwikkeld Vooral als iets onze moraliteit ingrijpend verstoort. Kennen wij de betekenis van samenloop van biologische…

er is iets vreselijk fout gegaan in onze maatschappij bewust kapot gemaakt waarvan wij nu de brokken moeten rapen vertrouwen heeft snel plaats gemaakt voor negeren en geen ruimte laten in kijken naar elkaar zonder te praten begint al het voor oordelende haten zeker waar geweld het licht getinte van grote groepen meldt…

Wat zich in geest uit, aan genegenheid wint dié vriendschap is mij lief en wordt door zuiverheid getint. Het leven als mysterie, met haar kan bespreken kent in diepste zin, geen aanwijsbare gebreken.…

ik zit hier maar te zitten luiheid druppelt samen met het zweet van mij af wat een absurde temperaturen voor mij is dit een straf ik verlang naar twintig graden blauwe lucht een zuchtje wind de zon die mij zacht toelacht mijn huid lichtbruin getint ik zie alleen maar grijs en regen valt met bakken neer subtropisch voelt…

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

zelfs de sterkste boom leeft met barstjes in de stam gesnerpt door stormvlagen in grijs getinte, herfstige dagen of toegebracht door een ijselijke koude nacht waarin meedogenloze striemen in het hout wisten te priemen maar, ze zal niet zwichten onder het juk van verzwarende regentakken nee, dwars door stortvloeden heen elk gegeven…

gaat de mens die zich achtergesteld voelt niet serieus genomen vlijmscherp kwam hij tevoorschijn, getinte jongeren hingen hem de keel uit nu is het afgelopen ik maak er een eind aan dat dacht hij echt al zat er een drankje in de man en toen viel hij zelf ging pootjebadend tenonder in verbaasd kringelende rook onthutste motoragente…

een stem vult mijn heelal met grijs getinte tonen zij stelen het licht helpen de dag niet te verschonen de boom spreidt zich groen zo hoog en dichtbij toch een kleur van morgen het raast door mijn hoofd waar ook mijn gemoed in stilte is opgeborgen een doffe klank vult mijn heelal de echo al van morgen ze telt nu ook…

Ik zie je Ver van hier Voel de adem Langs de wang Is het geluk Dat ik vier Of drijf ik op dromen Die bij voortduring komen Aan mijn wimpers voorbijgaan Als mijn ogen, blauw getint, Wagenwijd openstaan En de zee haar zilte Met mijn hoop baart In golvende stilte Als kussen wordt aangereikt Tot wederkerigheid geneigd…