Alle inzendingen over gevangen sterren

ik schrijf jouw naam in zilveren letters op kleine wolkjes heel erg hoog ook op lege witte stranden en aan het einde van de regenboog ik hoor jouw lach in duizend tonen jouw naam lijkt wel een klein gedicht je ogen stralen als nooit tevoren, gevangen sterren in het morgenlicht…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

sterren en ik tel … gevangen in de ruimte…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Inktzwarte duisternis sluit ons in gevangen tussen twee koplampen ontrolt het smalle pad zich voor onze ogen nachtreizigers onder de sterren er vlucht een dier voor al het licht door de dansende auto de berm ingesmeten de duisternis slokt gulzig alle beelden op alsof er niets bestaat wij zijn slechts het dwaallicht in de verte dat uit…

Droom van de passie Vlucht door de nacht In beelden gevangen Waar jij naar me lacht Schijnsel van de maan Mijn dromen verlicht Glinsterend van liefde Streel ik jouw gezicht Sterren zo intens mooi Vervuld van tederheid Kleuren mijn verlangen Ver van de werkelijkheid…

ten opzichte van dat ene licht op zee een schip staan alle sterren stil tenzij ze vallen bedrogen door het licht van de ene ster reeds eeuwen gevangen en nog te zien blootsoogs zien wat er niet meer is omdat het er nog is zo valt ook de mens in het ogenblik de eeuwigheid in --------------------------- uit: 'Formentera', 1984.…

ik ben een wolf onder de wolven buil bronstig mee in 't koor niets menselijks is me vreemd ik schuw geen platitudes ik hou nochtans van al wat onbereikbaar is, van duistere symbolen tot lichtende sterren helaas ik ben de man die naar de zon wil lopen maar vastzit op het kleverig asfalt: de hunker zelf houdt me gevangen.…

heur haar opgestoken haar schort altijd even schoon liefde in de tuin even eveline in de kringen van kratten haar jeugd gevangen paralellen schieten pijlen uit de oerknal naar de eeuwigheid weer een depressie uit de lucht vallen zegening en mobilisatie na sterre maanden de premature geboorte van begeerte…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

Als ik in mijn kooitje zit en ik kijk in de lucht zie ik de andere vogels en sla ik een diepe zucht. De tralies zijn er altijd tussen hen en mij ik voel mij ongelukkig waarom ben ik niet vrij? Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelden mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

In het glas valt het leven niet op de dagen deinen maar wat voorbij. Ik droom van een opening een knik in de kabel die muren laat beven. Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

de wind fluit een wiegelied langs roerloze takken die zoeken naar de maan neem me mee zingt het zwijgend kind neem me mee handen volgen barsten in het koude raam takken worden vingers die zoeken naar de maan stil zingt de stem van het zwijgend kind wiegend op de wind…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Gevangen in een wereld die niet meer de jouwe is het wordt steeds stiller om je heen je gehoor steeds minder dat is je grootste gemis je rug gebogen en slechter ter been waar is de glans gebleven in je ogen en je levenslust soms hoor ik je zeggen ik wil alleen maar rust voel me dan machteloos en wil ik je helpen maar weet niet hoe…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…