Alle inzendingen over gisten

Er is net tijd genoeg om deze dag een uur te doen lijken en om mij (als dat mag) een eeuwigheid te laten kijken. Het hoeft niet allemaal per se te veranderen. Laat het soms rusten als de taal van harmonisch gevoel. Die kan meanderen ook nu nog, langs elke twijg en braam op zoek naar een verloren vader of een onbekende luisteraar, in dit…

witbleek terug getrokken gistend wachten tot de tijd rijpt…

Weckpot Wangen vacuüm vol woorden Aan tafel hun gelach steeds meer zuurstof weggezogen Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs Zinnen met krakende randen Kijk nu, daar achterin de kelderkast Een weeïge gedachtensoep vergeten door moeder Nee dan de wijn Gist, gist, gist... Tot het glas breekt, En hoe!…

je gistte borrelde bruiste en siste verkleurde werd warmer en geurde verdampte sloeg neer dat deed zeer een koude ruit vroor parels zonder huid tekende gevoelens van binnenuit ik blaas je transparant ontdooi je met mijn hand tot je weer gist borrelt bruist en sist…

De Meester, in zijn Wijsheid, gist. De Leerling, in zijn Waan, beslist. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

Zou ik jou ooit nog eens kunnen beminnen zoals ik jou gist'ren beminnen kon, zou ik beginnen waar'k gist'ren begon, mijn buik zou met vlindergefeest beginnen.…

In mijn geest gist het muzikaal gebaar. In mijn handelen vergist zich het hoofd. In mijn melodie verstrooien zich de akkoorden; door jou aan mij beloofd. Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen. Jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen; dan wil ik muziek klinken in een lied.…

in haar Vingers te hebben Gezeten of zouden Resultaten de Fundamenten Kunnen zijn voor De grote zoektocht Naar zichzelf Die blijkbaar nog Niet is afgerond vol verbazing Zie Ik hoe haar Ontdekkingen Eigenschappen die Anders onderbelicht Waren gebleven Nu het beeld Completeren uit Het gevoel van Gemis waar het Incomplete nog gist…

zuigen van de kloven die gestolen tijd uitbuiten daar schuiven vele panelen hun lang verleden bestaan formeren decor in chaos en afgrijzen uit de ondergang van paradijzen revolutie zal geen geschiedenis schrijven over het leven daar gaat de strijd voort om de podium plaatsen tot ver in het hedendaagse want in civilisatie gist…

een klassieke driehoek mama, papa, Tim ligt op zondagmorgen eventjes te soezelen dat beeld neem ik mee van een warm gezin liefde bindt dit drietal als gist in deeg…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

Als wachten omslaat in verlangen ligt twijfel naast de telefoon en lege brievenbus kilte sluipt in beelden van een ander die hij verzweeg maar zij toch gist tot de bel gaat en zij snelt met woorden schat ik heb je zó gemist…

vang dwarrelwoorden vlindervlug in netten verdeel ze over verzen zorgvuldig vastgeprikt dronken zweven geur en kleur honingklanken in een bijendans wijl het gist zet zinnen open poëzie hangt in de lucht…

Terwijl ze moeten vloeien tot alles is verwerkt gisten ze opeengehoopt wachtend op bevrijding Aldoor gevangen in alledaagse zaken die aandacht vragend geen ruimte laten voor verwerking Alles verder weg dan dichterbij lijkt op dit moment meer verwijderd dan te voor…

onder een luifel van bamboebladeren rekt de tijd zich uit als elastiek vanuit het schemerduister vindt zij het bleke licht daarbuiten ze gist naar diffuse geuren in de koele ochtendlucht een mens verzamelt verhalen de arend tekent cirkels in de lucht…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

Haar zoon en vele anderen Vermist Ze weet, gist Laveert Haar tranen tussen hoop en vrees Diep is de wanhoop die ik in haar gebroken ogen lees Verdriet om het wrede lot en angst is elke minuut wachten 't zwartste langst…

De sint trok gist'renavond weer voorbij we gaven dichterlijke voorlichting op rijm, het rivm vond dat geen verplichting en vol verwachting klopten harten blij traditie vieren doen we nu of nooit geen virus dat roet in het eten strooit…

Het gist, het suist, het bruist, voorlopig vaaltje aan de talenlucht bang voor ’t allerslinkst gerucht klucht en klacht beducht. En of het gruist dan wel beklijft in logge woordenboeken ingelijfd is niet aan hem om te besissen dat blijft neologissen.…

gehelmd, met prikkeldraad staat hij opposiet wit is nooit helemaal wit zwart niet helemaal zwart vrede wordt snel uitgesproken waar haat in harten gist de leeuw vreet het lam op als de herder niet hoedt Vrede is meer dan een woord zij wil worden beleden…

sta stil en ga voorbij maar pluk haar niet geen gouden, met diamant beladen kooi zal zij overleven, gelijk de vogel in de lucht niet stil kan staan huil maar maar laat haar staan want nimmer zal zij de jouwe kunnen zijn laat het verdriet je kneden de Liefde in je hart doen gisten om de stilte van het zijn in het voorbijgaan…

Meer dan water, graan, hop en gist. Brouwers zijn geur- en smaakdichters. Edele bieren zijn woordloze gedichten. Genieters geloven in vriendschap. In de aanwezigheid van naastenliefde, in een glas bier. Trappisten geloven in het goddelijke. In de tegenwoordigheid van God, in een glas bier. Bier is evangelie.…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Hotels voor gisten zijn het, haltes voor de dingen op reis naar de tijd in de heuvels. Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

achter onze daagse gezichten en zuinige woorden net boven de aarde kondigden naderende wolken voor alles wat leeft en gist de neerslag aan met krijt trokken we een onvaste streep door onze kamer wat over bleef tussen hemel en aarde was een fladderende vogel die het luchtruim zocht of remde hij af voor de landing?…

al eeuwen gaan de jammerklachten strak omhoog langs pilaar en kathedralenboog tot in de donkere gewelven om daar bij het gesloten dak het onderspit te delven verlost van gif en kwaad verlaat men in serene rust de plaats waar het geweten is gesust maar in den hoge gisten twisten de oplossing zit binnenin met het maken van een nieuw…

ik kende pleinen en straten waar middenklassers hun welverdiende boterham aten nu zijn het donkere stegen waar klinkers blinken in regen van kil neonlicht de wijk wordt gesaneerd mensen dienen te verdwijnen om elders als normaal weer te verschijnen maar het sist en gist verloedering het spel werd al gespeeld toen de eerste kansloze…

het licht is gebroken de poorten van hel geopend goed en kwaad gewist nu sist en schuifelt gebroed met opgekropt gemoed voorbij de apocalyps gemist gist angst en pijn als venijn in het bestaan radeloze ogen breken in onvermogen om verder te gaan de klok is blijven staan toen de mensheid aarde de das heeft omgedaan…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…