Alle inzendingen over gouden stranden

Meridionale verlangens, wuivende palmen in begeerte, beemden onder behaag'lijk zonlicht, overgang naar gouden stranden, weerkaatsing van de zeespiegel, tegen een azuren hemel, in lijdelijke verzoeking...…

naast elkaar wandelen we langs een gouden strand de schemering valt rustig donker neemt zijn tijd en ondergaande zon kust zacht de horizon mooie tafereeltjes, ogen die verblinden door al die schitterende juweeltjes de liefde ontbrandt en samen wandelen we verder… hand in hand!…

Ben op weg naar waar hemel en aarde tezamen komen naar die plek waar enkel vrede heerst waar geen mens dood zal vrezen slechts rust bestaat aan gouden stranden in schaduw onder palmen aan de blinkend glazen zee.…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

leid jij de ziel naar gouden stranden of koester je haar in je handen naar een volgend leven hier, vlieg je enkel op papier?…

we zaten nu samen op de grond luisterend naar hippe muziek de zon zakte stil weg in de avond en maakte plaats voor romantiek we zongen over gouden stranden en maakten vrienden bij de vleet we rookten, lachten en we vrijden zoveel, zo vaak en zo compleet je nam me mee op witte wolken en je krag maar niet genoeg van mij je schouwde…

Wachtend op avondstille verkoeling van wind en brand langs randen van velden en rusten langs zee op het gouden strand niet meer voelend pijnen die zoeken verzachting vlammen geblust en dalen geslecht enkel witte zeilen over kabbelende golven die ritme slaan tegen gestroomlijnde boeg van schip dat zich laat stuwen door warme bries…

Het leek wel het gouden uurtje op het strand. Gouden taferelen vol met zonneschijn. Het juiste moment op het strand en aan zee. Paarden in galop dichtbij de kustlijn, waanzinnig mooi. De wind maakte het behoorlijk fris, maar dat neem je gewoon voor lief.…

Ik ben - nog meer dan van strand en van golvenzee, waar ik al zolang on- stuimig van houd – helemaal weg van de avondzonsondergang, met al zijn warmte van geel en van goud.…

Kom met me mee naar gouden horizons naar witten stranden en helder water Kom met me mee in dromen gevoelens in leven Kom met me mee Kom als jezelf En blijf...…

Als dan de avond dringt de zon goud geel in de Noordzee zinkt zee en land verkleuren in een gouden gloed besef ik, hier te vertoeven dat is goed.…

Met zinderende zonnestralen een blauwe lucht een strelende wind op het strand een zilte zee die eindigt in een zwoele avond met gouden glans in een koele serene nacht en er weer een zinderende zomerdag op ons wacht…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Stil is mooi als op het strand, als op het snijpunt van je kijklijn met die van de meeuw die uit niets valt. Als je luistert hoe het oude zingt en sterft tussen eb en vloed, in golven uitdeint, in afdruk in het natte zand, als een hobo in de kristallijne lucht, een gouden stemvork.…

Geen enkel ver gerucht en komt tot mij gedreven; De bomen van de dreven en lozen zelfs geen zucht. Geen late muggenvlucht zie 'k vóór mijn ogen zweven; De nacht heeft saamgeweven zo innig, aarde en lucht. Mijn hart dat 'k waande dood Door 's werelds drukte omgeven Voel 'k nu geweldig gaan! Geneuchte wondergroot: Zijn hart te…

Met typisch Amsterdamse arrogantie dacht Mokum internationaal te scoren door jonge cityhoppers te bekoren als trendy dans-reisdoel in de vakantie. Maar bij het eerste grote dansfestijn blijkt al dat er te weinig bussen zijn.…

Kinderen, vrij en vrolijk zingend, samen trampolinespringend, onvermoeibaar, hand in hand gelukkig aan ons strand. Hun volle, klaterende lach, die zorgeloos en helder klinkt, begroet het gouden zonlicht dat al snel in zee verdrinkt.…

Ik was nog maar een peuter toen nam u mij al mee met de blauwe kikker naar Zandvoort aan de Zee Als een gouden beuldje speelde ik daar aan het strand en bouwde met een schepje mijn wereldje van zand Ik zal dat nooit vergeten die liefde neem ik mee als ik denk aan mijn moedertje en Zandvoort aan de Zee.…

Alleen nog op het strand en op Schiphol Weerklinkt de leuze: Nederland is vol.…

Zo min als, stralend goud door gouden blaêren, De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood. Slechts Éne weet, daar andren op mij staren, Meelijdend, met mijn eenzaamheid en nood, Slechts Éne weet wat heuchnis ik mocht garen, Wat gouden oogst dit gouden jaar mij bood.…

Zó min als, stralend goud door gouden blaêren, De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood. Slechts Éne weet, daar andren op mij staren, Meelijdend, met mijn eenzaamheid en nood, Slechts Éne weet wat heuchnis ik mocht garen, Wat gouden oogst dit gouden jaar mij bood.…

Licht tipte zand, ogen bogen en het strand raakte bedolven onder een lange adem, de oceaan een nachtsonate van geruis en wij keerden op onze schreden over gouden duinen, wuivende palmen indrukken achterlatend later dwaalden vingers tussen schouder en blad een levensloop van stiltewoorden.…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…