Alle inzendingen over grijs en grauw

buiten grijs en grauw geen zonnestraaltje te zien een novemberdag…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

Wolken grijs en grauw dwarsbomen de zon in het hemelse blauw regen en wind is de trend wanneer worden we nu eens met een ouderwetse zomer verwend?…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

Lange staken grijs en grauw groen mos hier en daar de kilte van de dood straalt er af en toch: het leeft van binnen het stroomt naar alle vezels het groeit er zijn weer knopjes nog een wijle: teer groen jeugdige overmoed snelt naar volwassenheid maakt plaats voor nieuwe knop wat gaat het leven snel Revitalis.…

en daar gebeurde het wolken verdeelden zich de engel maakte zich los om vrede te vliegen hoog in de lucht van quarteira ver over oceanen en werelden strekte zij warm gouden vleugels over grijs en grauw vrede - zong ze vrede…

we verlangden naar het zomerlicht de grijze grauwe dagen verdreven ons als vanzelf naar een witte winterslaap geluidloze vergeten dromen waarin tijd en ruimte waren uitgeteld geschenken uit de hemel vergeten zijn het benarde grijs en grauw de eindeloze ijskoude nachten het verlangen naar het zomerlicht…

Het is grijs en grauw de daken schreeuwen het uit het is een zwerver die fluit voor hem is de lucht blauw ik voel de regen ik word koud ik voel de regen ik ben gerimpeld en oud het is de zwerver die fluit achter de wolken ziet hij natuurlijk de zon ik wou dat ik dat kon.…

Een grauwe lucht met ondoorbroken wolken zal mijn stemming bepalen de dag voor mij vertolken. Grijs en grauw de wereld miezerig slaat de grond tranen lopen langs m'n wangen bereiken zout mijn mond. Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Die wankelen door ’t zwakke denkvermogen Het volk - intussen murw en grijs en grauw- Staat óp en slaat hen geest’lijk bont en blauw…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

grijs en grauw een nar op antwoord wacht…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…

de winter lijkt lang te duren soms lijken minuten uren alles grijs en grauw het gevoel dat er niemand denkt aan jou maakt zo de winter wel erg lang positief denken is dan wel een pre daar vang je meer zonnestraaltjes mee is er over 7 weken lente dat is een mooi iets in spè…

Gimme the blues Dreint door mijn gedachten Jankende gitaren, snaren die Van geen wijken willen weten Buiten is het al niet veel beter, Lucht vochtig en klam, Zoals een zomer kan zijn - Grijze lucht, somber druppende Regendroppen - Buiten is het grijs en grauw In mijn hoofd is het maandag, Zo blauw, zo blauw, zo blauw…

In een zacht ritmisch bewegen danst onzichtbare wind door de nog naakte takken van de bomen maar toch al met een zweem van groen steken ze af tegen een hemel grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw zo nemen we afscheid van de laatste dagen van de winter afgewisseld met regen en zon wachtend op een nieuw lenteseizoen…

Het flauwe middagzonnetje achter een dunne wolkenlaag laat z’n licht schijnen op de kalme branding van de zee even geen uitbundigheid van zon, zee en strand; gezien vanuit het heelal neigt de aarde grijs en grauw maar wie goed kijkt doorkijkt en doorvoelt ziet minstens 50 tinten grijs Jan Jacob Krediet, schrijverij Peter van der…

Het vallen van de blaadjes zie ik met lede ogen aan regen valt samen met tranen die ik nu laat gaan alles grijs en grauw geen straaltje zon geen stukje blauw in nevelen gehuld verstrikt in m'n cocon wacht ik met geduld op een nieuw seizoen die m'n herfstblues doet verdwijnen en de zon voor mij weer zal schijnen…

Zomer sluit haar hemelsblauw Herfst opent met wolken grijs en grauw Toch staat ze nog even in de wacht Om straks genadeloos toe te slaan Met regen en stormenkracht Bomen verkleuren En worden langzaam kaal De herfst, ze doet het allemaal Met haar schoonheid en onstuimigheid Raakt ze bij velen gevoelige snaren Maar... er komt een dag Dat ze…

Ogen schieten raak onrustige gebaren verraden bewogen zinnen verwaaid in beleefde uren Ik kom pas los in ons jij en ik terwijl elk woord geleefd verdriet spreekt verpakt in een geschenk van het verleden Nimmer was grijs zo grauw, in gelopen passen richting nu waar noord het westen niet meer draagt maar loslaat in de wind…

Dansende deken door de lucht Bevrucht mijn ogen met jouw water Doorzie de dingen vanuit jouw optiek Zo hoog en droog, vooruit geblazen Grijs en grauw, een kleurenpracht Laat de zon nu door en maak de wereld Vrolijk als een kind dat met wolken Altijd buiten wil spelen. En Voor eens en voor altijd in jouw armen Wil liggen.…

ik zie het mes de gaten in mijn lijf het isotopentijdverdrijf dat cellen lam slaat door ze te bestralen de gezonde zullen het wel halen de rest gaat dood verkleurt van rood naar grijs en grauw in ongenezelijke rouw ik ben geen wandelende bom die barst na de halveringstijd de geiger blijft in veilig tikken het leven geeft me nog…

waar kleuren langzaam nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat…

als straks het groen gaat kleuren de lucht wordt grijs en grauw bossen sterk gaan geuren 's morgens is er dauw de dagen worden korter nachten zwart en lang het hout dat ligt, verdort er zo mooi, toch word ik bang een wonderlijke tijd bomen die zich ontkleden er ontstaat een bladtapijt dat ritselt en sterk geurt de zomer is verleden gestorven…

Mijn ogen prikken van de nacht Wat duf kijk ik naar buiten 'k Had een winterpracht verwacht Maar regen kwam met schuiten Tegelijk Grijs en grauw Waar blijft de zon Zij liet zich lang niet zien Ik draai me om Teleurgesteld Op weg naar weer wat slapen En sta pas op Als 't beter gaat Dat klinkt waar raar Ik bedoel: We zien elkaar!!!…

Bloemen bloeien overal frisse kleuren vouwen steel en blad soms samen handen grijs en grauw sluiten een verbond met nummers geslagen maar voor altijd naamloos zij duikt onder en graaft in het onnozele waar verval ooit eigen wetten schreef letters krassen tijd waar onbekend rust en een kaarsje brandt bloemen bloeien overal…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

Het huis ziet nu grijs en grauw. Gestapelde stenen. Na een aderlating. Het lijkt in rouw. De bomen, immer goedschiks, tonen medelijden met het huis. Zij nestelen er zich als meubels in, schenken comfort en warmte. Vergeefs, het huis blijft in de rouw. Bomen, vergane dromen ...…

Ver weg van de flarden mist en tinten grijs de grauwe dikke klompenschapen en de sloten met het eeuwig ijs, ben jij op siennareis.…

Het concert van koning Winter lijkt te zijn afgelast geen sneeuw geen vorst geen ijspret waarmee hij ons verrast ook geen koude nachten en dagen met stralende zon in een strak blauwe lucht de hemel is nu grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw Tja, je weet het maar nooit wat koning winter nog zal doen toch verlang ik…