Alle inzendingen over herfststorm

Het is merkbaar herfstig En windkracht 12 komt aangestoven Om de bijna kale bomen Van hun laatste bladeren te beroven Zwiepende takken Gaan wild door het lint Hun woest slaande bewegingen Als een ode aan de wind Dwarrelende bladeren moeten wijken Zwevend in hun vlucht Als snelle hoogvliegers Bestrijken zij de grauwe dichte lucht Geen…

Na de storm een weg bekleed met blaadjes baden in de herfst Eerste beelden van wind komen voorbij Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht. Men heeft hier te maken met verschillende vormen…

wolken worden opgejaagd alles wat beweegt wordt geplaagd   de storm met zijn getier zwiept alles heen en weer met een duivels plezier   het is één en al onrust daarbuiten de storm beukt tegen de ruiten van haar gedachten   ze kent de kracht van de storm die soms in haar woedt en die alle verworven zielenrust in één vlaag verdwijnen…

een herfststorm steekt op als het niet regen regent regent het blaadjes…

Het wuivende riet kiest voor luidruchtig afscheid in felle herfststorm…

De laatste blaadjes houden zich vast aan de boom, herfststorm laat ze vrij…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

als ik één blad vangen kan in een herfststorm zoek ik dan naar groen of kleurt geluk bruin -of vliegt een wens -…

Herfststorm loeit om ons huis gelukkig hoef ik er niet tegenin te fietsen vooral met regen is dat een kruis herfststorm loeit om ons huis ik zit liever bij de openhaard totdat die wind wat is bedaard herfststorm loeit om ons huis gelukkig hoef ik er niet tegenin te fietsen.…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte onbedaarlijk van andere bomen dromen tot de herfststormen komen…

uit een bladknop spartelen een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte van andere bomen dromen tot de herfststormen komen en dan bevrijd naar de aarde dartelen…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

Maar oh wat zorg je, tegelijkertijd, voor een herfststorm in mijn hoofd. Wat moet ik nu met jou. Zonder jou een koude windvlaag op een winterdag. Het wordt weer lente, dat voelt goed. Passie, dat zijn jij en ik!…

Een herfststorm raast door de bomen en de bladeren vallen ze dwarrelen in getallen op de grond. En rollen daar rond in prachtige herfstkleuren. Het is een sfeervol gebeuren. En een prachtig jaargetij... Maar daarna komt de winter heel nabij!…

Haal nog voor de herfststorm woedt de mooiste oktoberrozen uit de tuin zoek ergens een schaduwhoekje op waar sedum bloeit met witte of roze kop voeg de trosjes met de rode rozen samen omlijst met groene koningsvaren tot een geurig herfstboeket waarin je zon en licht voor een lange winter schikt.…

hoe kan ik licht worden ik ben niet klaar vergeefs reikte ik naar het waardevolle schuilt er schoonheid in duisternis is het een mooie reis misschien laat ik de herfststorm los en vertrek ik in een lichte lentebries vaar ik in een bootje onder een blauwe hemel de zee op misschien…

Geen herfststorm waait ze weg ze breken niet in vrieskou met de seizoenen kleuren ze mee raken akkers en velden wegen en watergangen Alleen voor de nacht vluchten ze dan schuilen ze onzichtbaar draven ze door dromen wachten op het ontwaken om als snaren te vibreren.…

Ik ben een man van de seizoenen van herfststormen tot zomerse van bloedheet tot een lentebriesje geplaagd soms door Siberische winterkou doch als de sneeuwvlokken neer dwalleren het landschap wit, stil en maagdelijk wordt voelt het voor mij als de geboorte van een kans er WEER wat van te maken juist door dat winterWINTER…

Mijn hart dat schreeuwt van verlangen, dat hunkert naar liefde, mijn hart waarin herfststormen rondjagen, met rondvliegende bladeren en striemende regen. Een herfststorm die zal veranderen in een geurende lentebries, als ik thuisgekomen ben.…

hij heeft met eindeloos geduld zijn bestaan gevuld in buigzaamheid de seizoenenrij in overleven doorlopen pas later heeft volwassen kracht de eerste weerstand opgebracht tussen buigen en barsten kreeg hij vaak rake klappen een herfststorm deed hem uiteindelijk knappen zijn geduld heeft onze haard gevuld…

Pontificaal Klaar voor d' eerste Herfststorm…

nog een flinke slok nostalgia vanuit de bleke bodem van de fles na de herfststorm wacht de winter nog een laatste bundel zonneschijn vanuit een zwaarbewolkte lucht na de regen rest het wachten nog een allerlaatste broze glimlach van een vochtig bladverliezend bos na de kaalslag volgt het frisse groen tot het voorjaar oude troostboom…

Tot eens een herfststorm die nooit voorbij leek te gaan, plaats maakte. Takken begonnen naar elkaar te groeien. Als een late omarming. Onder hen: de eerste witte bloeiers, zoals het altijd al was al die vorige lentes.…

Het verkeer heeft hinder van je, de kinderen spelen, de wind giert en het wordt fris, ik weet het net als iedereen, het is herfst, met prachtige kleuren, aparte geuren, regenbuien en herfststormen, het verkeer heeft hinder van je, maar ik vind je geweldig, dus waai maar, laat maar vallen dat water, laat maar dwarrelen die blaadjes kom maar…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

Bladloze bomen in een gure herfststorm die als grote donkere grijphanden wuiven naar de vogelzwermen Verkleumde sprietige vingers herbergen hun verlaten nesten Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd in het toen nog zo levendige loof Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen Vergetend de grote donkere grijphanden…

beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond cirkeltje op je voorhoofd een rond cikeltje rond je navel drink ik hete thee in herfststormen…

wolken kwetterende spreeuwen vervuld van felle onrust zwermen in het late zonlicht een vreemde kilte ruist door de bomen met lange schaduwen herfststormen komen razen en jagen door dorre bladerkronen luchten vol woest weemoedige muziek zoete geur van afbraak op mistige ochtenden ontwaakt de wereld traag onder een deken van schimmig…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter?…